Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tomasz Terlikowski, dotychczas kojarzył mi się z dziennikarstwem katolickim, piewcą dokonań prezesa i jego wyznawców. Na szczęście nawrócił się. Nie miałem świadomości że pisze biografie, dopóki mój ukraiński kolega nie pożyczył mi tej pozycji. Ważna to książka by zrozumieć jak trudne były relacje polsko-ukraińskie na przestrzeni wielu lat. Pozycja obowiązkowa szczególnie dla tych którzy utyskują na Ukraińców, zwłaszcza obecnie gdy od trzech lat zmagają się z agresją Moskali. Świetnie, z detalami, z dbałością o fakty historyczne opisane pokręcone losy rodziny Szeptyckich. Z jakimi trudnymi wyborami musieli się mierzyć tuż po odzyskaniu niepodległości przez Rzeczpospolitą jaki w okresie międzywojennym w czasie II wojny światowej i tuż po niej. Polecam serdecznie

Tomasz Terlikowski, dotychczas kojarzył mi się z dziennikarstwem katolickim, piewcą dokonań prezesa i jego wyznawców. Na szczęście nawrócił się. Nie miałem świadomości że pisze biografie, dopóki mój ukraiński kolega nie pożyczył mi tej pozycji. Ważna to książka by zrozumieć jak trudne były...

Rozwiń

Zwiń

Literatura młodzieżowa dla mnie? Byłem sceptycznie nastawiony, kiedy mi książkę polecono i pożyczono. Niestety, nie umiem odmawiać. Początki były trudne, myślałem, że zrezygnuję. Na szczęście wciągnął mnie na tyle kurs filozofii dla nastolatków, że dotrwałem z ciekawością do końca. Gdybym miał takie wykłady z filozofii na studiach, może bym ich nie unikał. Mnóstwo prostych, ciekawych przykładów no i niesamowita konstrukcja: książka w książce. Sam już nie wiem, który ze światów był rzeczywisty: Zosi czy Hildy.

Literatura młodzieżowa dla mnie? Byłem sceptycznie nastawiony, kiedy mi książkę polecono i pożyczono. Niestety, nie umiem odmawiać. Początki były trudne, myślałem, że zrezygnuję. Na szczęście wciągnął mnie na tyle kurs filozofii dla nastolatków, że dotrwałem z ciekawością do końca. Gdybym ...

Rozwiń

Zwiń

Na okładce wydawca zamieścił zdanie: "Najlepszy argentyński thriller ostatnich lat". Dla mnie rzeczywiście najlepszy, bo dotychczas jedyny. Przed tą książką skończyłem czytać polską powieść z wątkiem zaginięcia dzieci. Przypadek sprawił, iż wziąłem do ręki "Ogród z brązu", w którym głównym wątkiem jest determinacja ojca w poszukiwaniu zaginionej córki. Ale przy okazji autor pokazuje prawdziwe oblicze argentyńskiej policji, skorumpowanej, mało zaangażowanej w poszukiwania. Tło opowiedzianej historii okazało się dla mnie niczym wybuch. Kopara mi opadła. Niesamowita historia.

Na okładce wydawca zamieścił zdanie: "Najlepszy argentyński thriller ostatnich lat". Dla mnie rzeczywiście najlepszy, bo dotychczas jedyny. Przed tą książką skończyłem czytać polską powieść z wątkiem zaginięcia dzieci. Przypadek sprawił, iż wziąłem do ręki "Ogród z brązu&quo...

Rozwiń

Zwiń

Porwano już menedżerów wielkich korporacji dla okupu, ale porwanie całego kierownictwa? Joseph Finder jak zwykle z pieczołowitym dbaniem o szczegóły przedstawił ewentualną zmorę firm ubezpieczeniowych i agencji ochrony wielkich gigantów. Dzieje się tu jak zwykle bardzo dużo. Ileż tu korpogierek na wysokim szczeblu. Wartka, płynna akcja, jak w dobrym filmie.

Porwano już menedżerów wielkich korporacji dla okupu, ale porwanie całego kierownictwa? Joseph Finder jak zwykle z pieczołowitym dbaniem o szczegóły przedstawił ewentualną zmorę firm ubezpieczeniowych i agencji ochrony wielkich gigantów. Dzieje się tu jak zwykle bardzo dużo. Ileż tu korpog...

Rozwiń

Zwiń

Wstrząsnęła mną ta książka. Do lektury książki Sonii Rosy (ciekawość, kto zacz?) nie trzeba mnie zachęcać, ale zaintrygował mnie krótki opis na okładce, że najgorszym wrogiem jest zdradzona kobieta. Mamy tu problem zaginionych dzieci. Traumę rodzin to przeżywających. Rozpadły małżeństw dotkniętych stratą. Zespół stresu pourazowego, gdy dziecko się znajdzie: żywe lub martwe. No i zemsta, okrutna, choć nie w pełni zmierzona. Polecam

Wstrząsnęła mną ta książka. Do lektury książki Sonii Rosy (ciekawość, kto zacz?) nie trzeba mnie zachęcać, ale zaintrygował mnie krótki opis na okładce, że najgorszym wrogiem jest zdradzona kobieta. Mamy tu problem zaginionych dzieci. Traumę rodzin to przeżywających. Rozpadły małżeństw dot...

Rozwiń

Zwiń

Czekała na półce 8 lat i się doczekała. Miałem przeczucie, że to nie jest najlepsza książka na świecie. Miała być zakręcona (Le Figaro), okrutna i dowcipna (Elle), czy frapująca, bardzo zabawna (Frankfurter Allgemeine). Dla mnie była po prostu dobra. Czytało się ją lekko, momentami przyjemnie. Książka o pisaniu, o pisarzu alkoholiku, który schodzi na dobrą drogę i jego koledze, wzięty poecie, zazdrosnym, pozbawionym weny. Obaj pod wpływem wpadają na pomysł... Chcecie, to przeczytajcie 🙂

Czekała na półce 8 lat i się doczekała. Miałem przeczucie, że to nie jest najlepsza książka na świecie. Miała być zakręcona (Le Figaro), okrutna i dowcipna (Elle), czy frapująca, bardzo zabawna (Frankfurter Allgemeine). Dla mnie była po prostu dobra. Czytało się ją lekko, momentami przyjem...

Rozwiń

Zwiń