To naprawdę mogła być moja książka - ma wszystko to, co kocham; mroczny, baśniowy klimat, niejednoznaczną relację między bohaterami, tajemnicę, motyw przechodzenia przez drzwi do innego świata, a na dodatek jeszcze fantastyczną okładkę... Tym bardziej boli fakt, że "Dom sióstr marnotrawnych" ostatecznie okazał się dla mnie rozczarowaniem. Bardzo chciałam tę książkę pokochać, ale czuję, że zapomnę o niej po miesiącu.

Siostry Hollow są piękne. Siostry Hollow mają niesamowity wpływ na ludzi. Siostry Hollow zaginęły dziesięć lat temu - zniknęły z ulicy i wróciły w to samo miejsce po upływie trzydziestu jeden dni. Nie były już jednak takie same. Teraz, po dekadzie, wokół nich zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a jedna z sióstr znów znika.

Mam z tą książką kilka problemów. Po pierwsze, nie do końca wiem, do kogo jest kierowana i czym właściwie jest. Mroczną baśnią? Horrorem? Dla nastolatków? Czy dorosłych? Jest zawieszona gdzieś pomiędzy, a przez to nie realizuje się w żadnym z tych aspektów. Niby jest mrocznie, momentami obrzydliwie, ale jest to napisane w taki sposób, że w ogóle tej obślizgłości nie odczułam. A chciałam! Kocham historie, które są tak ohydne, że aż mam ciary przy czytaniu. Tutaj wszystko po mnie po prostu spłynęło, choć pomysły były fascynujące. Przenikające się piękno i brzydota, życie i śmierć, kwiaty wyrastające z ran, mrówki wychodzące z oczodołów - to wszystko jest bardzo moje, ale tutaj było jakieś takie... ugładzone. Spłynęły po mnie te opisy jak po kaczce i strasznie mnie to boli, bo powinnam się wewnętrznie skręcać, czytając takie rzeczy. Coś nie pykło.

Cała fabuła była dla mnie mocno przerysowana i momentami trudna do uwierzenia. I nie mówię tu nawet o motywach fantastycznych, ale o rzeczach całkowicie przyziemnych, jak relacje między postaciami. Abo takich jak mordowanie ludzi, które nie ma absolutnie żadnych konsekwencji w świecie przedstawionym. Bardzo mnie to irytowało.

No i zakończenie, które jest absolutnie dziwaczne i nie chodzi mi tu już nawet o ocenę moralną, ale o fakt jego niedorzeczności. Ech. Jeśli coś ma być absurdalne, to bądźmy w tym konsekwentni, od początku do końca. Tutaj dostajemy mroczną, okrutną bajkę, w której nie ma dobrych bohaterów, ale oczywiście na koniec okazać się musi, że "miłość i tak jest najsilniejsza i wszystko zwycięży", bla bla bla.

Naprawdę chciałam tę książkę pokochać. Chyba za bardzo sobie w głowie rozbudowałam oczekiwania.

To naprawdę mogła być moja książka - ma wszystko to, co kocham; mroczny, baśniowy klimat, niejednoznaczną relację między bohaterami, tajemnicę, motyw przechodzenia przez drzwi do innego świata, a na dodatek jeszcze fantastyczną okładkę... Tym bardziej boli fakt, że "Dom sióstr marnotrawnych" ostatecznie okazał się dla mnie rozczarowaniem. Bardzo chciałam tę książkę...

❗TW: za*ójstwo, sam*bójstwo, obrzydliwe opisy, krew, rany, przekleństwa

Chciałam ją przeczytać odkąd wyszła w Polsce. Słyszałam i widziałam same zachwyty. I nie mam pojęcia skąd one się wzięły.

Pierwsze kilka stron (to był chyba prolog?) to była masakra, dosłownie zbitek losowych zdań, nie rozumiałam niczego. Żeby sobie to wyobrazić, wystarczy, że weźmiesz losową książkę, wylosujesz z niej kilka zdań i oto masz wstęp do ,,Sióstr...", niby coś się łączy, ale logiki brak.

Jakakolwiek akcja zaczęła się po ok. 150 stronie, wcześniej dziewczyny szukały swojej siostry i tak szukały i szukały i... To było po prostu nudne. Co jeszcze jest zabawne, całą książkę można opisać jednym schematem ,,szukanie siostry-wspomnienia z przeszłości-jakieś gadanie o ich charakterach, co lubią itd.". I tak w kółko.

Powtórzenia. Jak pisałam na story, większość ludzi ma raczej przeciętną inteligencję, ale autorka ewidentnie ma inne zdanie na ten temat. Boże, jak ja miałam dość czytania o tym, że wszytko jest zgniłe, spleśniałe i pokryte kwiatami i robakami. Szczytem tego tragizmu było miejsce (nie spojleruję),którego cechą było właśnie zepsucie, a i tak co chwilę autorka musiała o tym przypomnieć. Naprawdę, dotarło do mnie za pierwszym razem.

Nie rozumiałam też jedzenia. Dowiadujemy się (jakoś na początku),że bohaterki mają niepohamowany głód i muszą dużo jeść. Ale taka sytuacja miała miejsce raz. Nie odczułam, żeby jadąc samochodem, szukając siostry czy robiąc cokolwiek innego, były głodne.

A styl pisania.. Książka 16+, a czułam się jakby była napisana dla 12 latków.

I po tej fali negatywnych emocji, to, co działo się po połowie mi się podobało. Miało klimat, mrok, fabułę (nawet w miarę logiczną i nie do przewidzenia) i co najważniejsze angażowało. Na to liczyłam sięgając po tę książkę i szkoda, że cała nie trzymała takiego poziomu.
Niestety w tym przypadku dobra połowa nie zrekompensowała słabej połowy.

❗TW: za*ójstwo, sam*bójstwo, obrzydliwe opisy, krew, rany, przekleństwa

Chciałam ją przeczytać odkąd wyszła w Polsce. Słyszałam i widziałam same zachwyty. I nie mam pojęcia skąd one się wzięły.

Pierwsze kilka stron (to był chyba prolog?) to była masakra, dosłownie zbitek losowych zdań, nie rozumiałam niczego. Żeby sobie to wyobrazić, wystarczy, że weźmiesz losową książkę,...

Pomimo tego, ze nie przepadam za wątkiem fantastycznym w książkach, tak połączenie tego z thrillerem było cudowne 😍. Zakończenie, mimo że odgadłam w połowie książki i tak mnie zaskoczyło, całość została bardzo fajnie napisana, chciało się przeczytać tę książkę w jedną noc. Bardzo mi się spodobała i z pozytywnym aspektem otworzyła drogę na kolejne fantastyki

Pomimo tego, ze nie przepadam za wątkiem fantastycznym w książkach, tak połączenie tego z thrillerem było cudowne 😍. Zakończenie, mimo że odgadłam w połowie książki i tak mnie zaskoczyło, całość została bardzo fajnie napisana, chciało się przeczytać tę książkę w jedną noc. Bardzo mi się spodobała i z pozytywnym aspektem otworzyła drogę na kolejne fantastyki

Niby pomysł fajny, niby dobrze się czytało ale jednak czegoś mi w tym wszystkim brakowało.

Niby pomysł fajny, niby dobrze się czytało ale jednak czegoś mi w tym wszystkim brakowało.

Dobra książka. Dużo niepokojącego vibe'u i tajemnic. Ma mocno naturalistyczne wątki. Pomimo ciągłego uczucia trwogi, książka jest bardzo lekka i szybko się ją czyta.
Sam pomysł jest niewiarygodnie dobry i szczerze nie dałam 10/10 tylko dlatego, że czegoś mi zabrakło.

Dobra książka. Dużo niepokojącego vibe'u i tajemnic. Ma mocno naturalistyczne wątki. Pomimo ciągłego uczucia trwogi, książka jest bardzo lekka i szybko się ją czyta.
Sam pomysł jest niewiarygodnie dobry i szczerze nie dałam 10/10 tylko dlatego, że czegoś mi zabrakło.

Najlepszym określeniem byłoby chyba powiedzenie, że jest to coś w rodzaju horroru YA, czy też bardzo mrocznej baśni. Mam mieszane odczucia, co do tej historii, ale wynika to raczej z moich subiektywnych preferencji. Ogólnie mnie nie wszystko się tu podobało, ale doceniam sam pomysł i uważam, że mimo moich pewnych obiekcji „Dom sióstr marnotrawnych” może się Wam naprawdę spodobać. Pod warunkiem, że lubicie: „brudne”, niepokojące, trącące nieco odorem śmierci klimaty.

Warto też wspomnieć, że ta książka w specyficzny sposób porusza temat śmierci i myślę, że dla kogoś, kto stracił bliską osobę w swoim prawdziwym życiu, niektóre momenty mogą być nieprzyjemne do czytania.

Ja w tego typu historiach (z uwagi na mój wiek i etap życiowy w jakim jestem – „młoda mama”),zaczynam bardziej identyfikować się z perspektywą rodzica, a nie tych córek (jak prawdopodobnie mają młodsi czytelnicy),więc inaczej odbieram tę historię. Dla mnie, jako mamy, była ona naprawdę smutna.

Najlepszym określeniem byłoby chyba powiedzenie, że jest to coś w rodzaju horroru YA, czy też bardzo mrocznej baśni. Mam mieszane odczucia, co do tej historii, ale wynika to raczej z moich subiektywnych preferencji. Ogólnie mnie nie wszystko się tu podobało, ale doceniam sam pomysł i uważam, że mimo moich pewnych obiekcji „Dom sióstr marnotrawnych” może się Wam naprawdę...

Lubię takie mroczne historie na kanonie legend. Wyrzuciłabym może tylko współczesne wstawki o telefonach, mediach i imprezach i byłoby idealnie!

Lubię takie mroczne historie na kanonie legend. Wyrzuciłabym może tylko współczesne wstawki o telefonach, mediach i imprezach i byłoby idealnie!

Mroczna, pachnąca zgnilizną opowieść o tym ile można zrobić dla swoich sióstr. Wciągająca i momentami bardzo zaskakująca. Idealna na wiosenne jeszcze zimne wieczory.

Mroczna, pachnąca zgnilizną opowieść o tym ile można zrobić dla swoich sióstr. Wciągająca i momentami bardzo zaskakująca. Idealna na wiosenne jeszcze zimne wieczory.

Choć moje odczucia co do tej książki są skomplikowane, nawet bardziej niż tylko “skomplikowane”, to postaram się napisać ta opinię zwięźle i na temat.

Zacznę od klimatu tej książki, który uważam, że widać już po okładce. Taki straszny, tajemniczy i mający coś w sobie co mnie ciągnie. Same siostry Hollow też takie są (nawiasem mówiąc ich relacja siostrzana mnie zaskoczyła, bo w porównaniu do mojej jest bardzo inna, oraz pozwoliła spojrzeć na nie lekko inaczej). Wiele opisów miejsc, osób, przemyśleń czy przyrody wpisuje się w ten klimat. Po wieczornym czytaniu, aż owijałam się ciaśniej kołdrą.


Lubię też tajemnice, których tu nie braknie. Lecz ubolewam nad tym, że wiele z nich do tej pory pozostaje tajemnicą. Rozumiem, że podbija to jeszcze bardziej klimat, jednak mam tak dużo pytań na które nie dostałam odpowiedzi, że mnie taki argument nie przekonuje. Oczywiście można zostawić parę nierozwiązanych zagadek, czytelnik może nad nimi pomyśleć i dojść do własnych pomysłów. Ale tutaj czuję wielki niedosyt i ta książka wydaje się dla mnie tylko wstępem.

W jednej z recenzji wspominał już, że nie przepadam na otwartymi zakończeniami. I o ile w tamtej książce było to świetne rozwiązanie, o tyle w tej powoduje we mnie frustrację. Ostatni rozdział bez epilogu dał mi wrażenie jakby wiele się nie zmieniło. A przecież w życiu Iris doszło do niespodziewanych zmian. Plot twisty w tej książce zmieniały całe jej życie. Sam epilog pokazał, że jednak doszło do znaczących zmian, a przy tym pozostawił po sobie pustkę.

Plusy✅️:
• straszny klimat
• opisy
• plot twisty

Minusy❌️:
• nierozwiązane tajemnice
• otwarte zakończenie

Choć moje odczucia co do tej książki są skomplikowane, nawet bardziej niż tylko “skomplikowane”, to postaram się napisać ta opinię zwięźle i na temat.

Zacznę od klimatu tej książki, który uważam, że widać już po okładce. Taki straszny, tajemniczy i mający coś w sobie co mnie ciągnie. Same siostry Hollow też takie są (nawiasem mówiąc ich relacja siostrzana mnie zaskoczyła,...

Ta książka od pierwszych stron jest dziwna i pozostaje taka do samego końca. Ale jest to historia dziwna w taki fajny i intersujący sposób. Bardzo dobrze się ją czyta i im bliżej końca to tak na prawdę pojawia się coraz więcej niewidomych

Ta książka od pierwszych stron jest dziwna i pozostaje taka do samego końca. Ale jest to historia dziwna w taki fajny i intersujący sposób. Bardzo dobrze się ją czyta i im bliżej końca to tak na prawdę pojawia się coraz więcej niewidomych