Przyjemna

Przyjemna

Lekka, łatwa no i... przyjemnie się czytało, taka odskocznia od książek cięższego kalibru.
A tak swoją drogą zastanawiam się, czy to przypadek że każdy rozdział zaczyna się 8 - ma listkami? ........ Jak nie przypadek to fajnie.

Lekka, łatwa no i... przyjemnie się czytało, taka odskocznia od książek cięższego kalibru.
A tak swoją drogą zastanawiam się, czy to przypadek że każdy rozdział zaczyna się 8 - ma listkami? ........ Jak nie przypadek to fajnie.

Pani Joasi piórem pięknym jestem urzeczona,zaskakuje ciągle mnie swoimi pięknymi,mądrymi,życiowymi powieściami ze swojej twórczości,kolejny raz nie zawiodła mnie,nie rozczarowała swą książką.
Z główną bohaterką Olą zanurzyłam się do malowniczej,uroczej Wszeborskiej puszczy,przeniosłam się do tego wyjątkowego miejsca,w miłą podróż wyruszyłam.
Bardzo mi się podobała opisy przepięknej przyrody dzikiej,klimat w tej powieści wspaniały,plastyczny,ładny język autorki, ciekawie napisana historia chwyciła głęboko mnie,zaciekawiła strasznie,wzruszyłam się czytając tę książkę.
Bohaterowie niezwykli,cudowni,pokochałam każdą z postaci przedstawionej w książce płynęłam z książką,fabuła w powieści wspaniała,ładnie zbudowana,zwroty akcji szybkie i trzymała mnie w dobrym napięciu.
Przepadłam bezgranicznie z tą książką kibicowałam Oli bardzo,żeby powiodło się jej w życiu i ułożyło.
Dopingowałam jej,przeżywałam z Olą dobre,a także złe chwile.
Naszpikowana emocjami lektura,gwarantowane wzruszenia miałam w książce i wrażeń niesamowitych,fajnych przekazała mi pisarka.
Odprężyłam się przy tej pięknej,ciepłej lekturze.

Pani Joasi piórem pięknym jestem urzeczona,zaskakuje ciągle mnie swoimi pięknymi,mądrymi,życiowymi powieściami ze swojej twórczości,kolejny raz nie zawiodła mnie,nie rozczarowała swą książką.
Z główną bohaterką Olą zanurzyłam się do malowniczej,uroczej Wszeborskiej puszczy,przeniosłam się do tego wyjątkowego miejsca,w miłą podróż wyruszyłam.
Bardzo mi się podobała opisy...

Poszukiwałam lekkiej lektury. Kierowałam się dobrymi opiniami. Niestety książka bardzo słabiutka. Standardowo jak las, to "stary dziad" i dziwne zjawiska. Wiele wątków. Naciągany romans i morderstwo... Takie wszystko w jednym. Nie mniej jednak napisana bardzo ładnie.

Poszukiwałam lekkiej lektury. Kierowałam się dobrymi opiniami. Niestety książka bardzo słabiutka. Standardowo jak las, to "stary dziad" i dziwne zjawiska. Wiele wątków. Naciągany romans i morderstwo... Takie wszystko w jednym. Nie mniej jednak napisana bardzo ładnie.

Interesujące zakończenie, które rozbudza ciekawość czytelnika i zmusza do przeczytania drugiego tomu. Książka jako całość prezentuje się bardzo dobrze. Odprężająca fabuła, ale nie nudna.

Interesujące zakończenie, które rozbudza ciekawość czytelnika i zmusza do przeczytania drugiego tomu. Książka jako całość prezentuje się bardzo dobrze. Odprężająca fabuła, ale nie nudna.

Wyobraźcie sobie wielką, gęstą, zieloną puszczę. Taką, która może w swoim sercu skrywać różne tajemnice, włącznie ze słowiańskimi bóstwami. Pięknie pachnącą, taką, po której chce się spacerować czy biegać. Wokół cisza i spokój, i tylko odgłosy lasu. Z jednej strony cudownie, ale czasami ciarki nam przelecą po plecach. Niby jesteśmy sami, ale wydaje się nam, że ktoś się nam przygląda czy zerka z zarośli.

Do takiej kniei trafiła Ola, szukając pracy. Jej zadanie polegało na opisaniu uroku krajobrazu i ścieżek, którymi mogliby wędrować turyści. A Wszeborowski Park Narodowy ma wiele do zaoferowania miłośnikom przyrody. Niestety, dziewczyna nie mając wyboru, zamieszkała w leśniczówce pewnego zamkniętego w sobie, gburowatego mężczyzny. Niechętny obcej osobie w swoim gospodarstwie, Andrzej znakomicie znał swoje leśne królestwo i potrafił ciekawie o nim opowiadać. Mruk w leśniczówce, przekształcał się w dobrego kompana w lesie. Robił też piękne zdjęcia krajobrazu. Ola wkrótce przekonała się, że praca sprawia jej przyjemność. Do czasu, gdy...

"Leśniczówka Wszebory" nie jest romansem, choć romantyczny wątek tu występuje. To nie jest też taka zwykła obyczajówka. Autorka wplotła wątek kryminalny i nutkę słowińskości. Momentami więc jest niepokojąco. Bywa też zabawnie, a na pewno ciekawie. To dobra lektura, na przykład na piękną, złotą, polską jesień.

Wspaniałe opisy przyrody, ludzie ciekawi, mający swoje przywary i zalety. Fabuła, która wciąga. Prawie wszystko mi się podobało. Wyjątkiem jest zakończenie, które może być dwojako interpretowane. Albo będzie kontynuacja, albo trzeba przejść nad nim do porządku i pozwolić bohaterom na swoje wybory. To moja druga lektura autorki i z pewnością nie ostatnia. Styl pani Tekieli przypadł mi do gustu i z chęcią sięgnę po kolejne jej książki.

Wyobraźcie sobie wielką, gęstą, zieloną puszczę. Taką, która może w swoim sercu skrywać różne tajemnice, włącznie ze słowiańskimi bóstwami. Pięknie pachnącą, taką, po której chce się spacerować czy biegać. Wokół cisza i spokój, i tylko odgłosy lasu. Z jednej strony cudownie, ale czasami ciarki nam przelecą po plecach. Niby jesteśmy sami, ale wydaje się nam, że ktoś się nam...

Pani Autorko tak nie kończy się książki :) Spodziewałam się innego zakończenia. Fenomenalny pomysł na fabułę, miłość do zwierząt i lasu. Główna bohaterka mocno stąpająca po ziemi jednak w puszczy wszystko może się zdarzyć. I kim jest Wszebora , czy duch leśne strzegą swojego terytorium?
Kolejne udane spotkanie z piórem autorki, proszę o więcej książek w podobnym klimacie i wcale się nie obrażę na kolejne przygody bohaterów :)

Pani Autorko tak nie kończy się książki :) Spodziewałam się innego zakończenia. Fenomenalny pomysł na fabułę, miłość do zwierząt i lasu. Główna bohaterka mocno stąpająca po ziemi jednak w puszczy wszystko może się zdarzyć. I kim jest Wszebora , czy duch leśne strzegą swojego terytorium?
Kolejne udane spotkanie z piórem autorki, proszę o więcej książek w podobnym klimacie...

Historia Oli w leśniczówce jest fantastyczna i zaskakująca, ale zakończenie mogło być lepsze. Polecam mimo wszystko

Historia Oli w leśniczówce jest fantastyczna i zaskakująca, ale zakończenie mogło być lepsze. Polecam mimo wszystko

Książka opowiada o Oli, która w poszukiwaniu pracy, którą lubi i chce wykonywać trafia gdzieś na głęboką wieś, wśród lasów. Jej zadaniem jest napisania przewodnika opatrzonego fotografiami, które przygotował lokalny leśniczy. Ola zamieszkuje w leśniczówce z mężczyzną i jego dziesięcioletnim synem, i tak naprawdę nic więcej już czytelnikowi nie potrzeba, by dobrze się bawić przy kolejnej historii o życiu, miłości, poszukiwaniu i innych tego typu, lubianych tematach.

Tylko to morderstwo? Nie rozumiem po co zostało wprowadzone, tym bardziej, że zlepek faktów, które do zgonu doprowadziły jest dość smutny i przerażający. Zastanawiam się dlaczego Autorka taki motyw dodała, nie umiem sobie go zracjonalizować. No i końcówka jest jakby urwana, zastanawiam się, czy naprawdę takie zakończenie Autorka sobie zaplanowała, czy też będzie ciąg dalszy? Ja bym chętnie poznał co było dalej, bowiem jest tu kilka wątków uciętych, i to dość gwałtownie, wręcz zbyt gwałtownie, by powieść uznać za zakończoną.

Książka opowiada o Oli, która w poszukiwaniu pracy, którą lubi i chce wykonywać trafia gdzieś na głęboką wieś, wśród lasów. Jej zadaniem jest napisania przewodnika opatrzonego fotografiami, które przygotował lokalny leśniczy. Ola zamieszkuje w leśniczówce z mężczyzną i jego dziesięcioletnim synem, i tak naprawdę nic więcej już czytelnikowi nie potrzeba, by dobrze się bawić...

Wspaniale się czyta, nie mogłam się oderwać. Historia spójna, ładnie prowadzona, bohaterowie realistyczni, językowo ładne, nic nie zgrzyta.
Zakończenie ciekawe i myślę sobie, że chyba jest bliższe prawdziwego życia, niż nam się wydaje.

Wspaniale się czyta, nie mogłam się oderwać. Historia spójna, ładnie prowadzona, bohaterowie realistyczni, językowo ładne, nic nie zgrzyta.
Zakończenie ciekawe i myślę sobie, że chyba jest bliższe prawdziwego życia, niż nam się wydaje.