Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W mazurskiej wiosce Borówki nad jeziorem Mamry, Wiesława Kasiuk prowadzi Pensjonat Samotnych Serc. Od kilku lat odwiedzają ją goście szukający odpoczynku w pięknym i spokojnym otoczeniu przyrody. Pensjonat Pani Wiesławy to miejsce wyjątkowe - kojące złamane serca i zranione dusze, sprzyjające swoją aurą pensjonariuszom doświadczonym dotkliwie przez los. Takim właśnie gościem jest Matylda Jaśmin, kobieta bardzo poturbowana psychicznie, od kilku lat nie potrafiąca się wyrwać z toksycznego małżeństwa. Jej szefowa, a zarazem przyjaciółka namówiła ją na wypoczynek w Borówkach, Matylda ma tam przemyśleć sprawę rozwodu z mężem tyranem i zaplanować swoją przyszłość. Początkowo Matyldzie trudno otworzyć się przed empatyczną i służącą dobra radą gospodynią. Jednak kobiety zbliżają się do siebie, wspólne rozmowy pomagają im obu. Wiesława również ma za sobą trudne doświadczenia życiowe. Obecnie mieszkający z nią dorosły syn Artur, wydaje się gościom pensjonatu mężczyzną bardzo zamkniętym w sobie, a nawet gburowatym. Pod skorupą go osłaniającą kryje się jednak ogrom bólu i tęsknoty. Cierpienie syna to również cierpienie jego matki, która mimo wielu starań nie potrafi mu pomóc. Matylda i Artur, po pierwszych nieudanych próbach nawiązania znajomości, z czasem przekonują się do siebie. Ich przeżycia i dramaty z przeszłości pozwalają im siebie zrozumieć nawet bez używania słów. Odsłaniają przed sobą stopniowo tajemnice osobistych życiowych tragedii. Czy Matyldzie uda się uwolnić od męża tyrana? Czy Artur uwolni się od wyrzutów sumienia, ukoi swoją rozpacz i rozpocznie nowy rozdział swojego życia? Możecie się o tym przekonać sięgając po książkę Zofii Ossowskiej. „Pensjonat Samotnych Serc” to niezwykle emocjonująca i pełna wzruszeń książka. Nie raz podczas lektury czytelnikowi polecą z oczu łzy. Powieść ta wzmacnia wiarę w bezinteresowną pomoc i dobre serce okazywane drugiemu człowiekowi. Z chęcią sięgnę po kolejną część powieści.