Myślę, że nie łatwo jest stworzyć głównego bohatera, który mimo naprawdę ciężkiego charakteru i wielu wad, tak bardzo daje się lubić.

Seweryn Zaorski to patomorfolog sądowy, ojciec dwóch Diablic, próbujący ułożyć sobie życie na nowo.

Dla mnie Zaorski to taki typ, którego się kocha lub nienawidzi.
W prawdziwym życiu pewnie irytowałby mnie niesamowicie ale nie mogłabym odmówić mu sympatii.

Ta ksiazka porusza we mnie, jako w kobiecie, matce i człowieku całkiem wrażliwym takie struny jakich najbardziej nie lubię drażnić.
Temat trudny, obrzydliwy i kontrowersyjny. Albo wszystkie naraz.

Bardzo podobał mi się sposób w jaki autor prowadzi czytelnika przez te zdarzenia oraz w jaki buduje napięcie - w kulminacyjnym momencie zamiast zaserwować nam rozwiązanie, pokazuje perspektywę innego bohatera. No cóż, majstersztyk.

Ostatnie 40 stron, wypruło mi flaki.
Takie plot-twisty łamią mi sierce. Jednocześnie wiem, że „Szepty spoza Nicości” być może okażą się plastrem na sączące rany.

Remigiusza Mroza nikomu polecać nie trzeba a o jego twórczości wypowiadali sie już niemal wszyscy. Amatorzy i profesjonalisci.
Niech za moją szczerą opinię posłuży fakt, że nie mogę się doczekać by sięgnąć po kolejną część, która już czeka na półce.

19/2024

Myślę, że nie łatwo jest stworzyć głównego bohatera, który mimo naprawdę ciężkiego charakteru i wielu wad, tak bardzo daje się lubić.

Seweryn Zaorski to patomorfolog sądowy, ojciec dwóch Diablic, próbujący ułożyć sobie życie na nowo.

Dla mnie Zaorski to taki typ, którego się kocha lub nienawidzi.
W prawdziwym życiu pewnie irytowałby mnie niesamowicie ale nie mogłabym...

Trochę przerażająca ta część, jako osoba wierząca i praktykująca czułam trochę niesmak jak był fragment gdy ksiądz gwałcił córkę Seweryna... Jestem świadoma, że w obecnych czasach jest wiele przypadków takich zgorszonych i pełnych zła księży po tym co się słyszy i widzi.. nie dziwię się że ludzie odchodzą od kościoła i od wiary bo właśnie to odpycha, jednak ja dla księdza nie chodzę do kościoła tylko dla siebie i wierzę że jeszcze jest trochę księży którzy są z powołania, choć nie ukrywam że są pewnie w mniejszości. Coraz częściej też pisarze poruszają wątki dotyczące księży pewnie sugerując się wydarzeniami i aferami jakie się ujawniają.

Trochę przerażająca ta część, jako osoba wierząca i praktykująca czułam trochę niesmak jak był fragment gdy ksiądz gwałcił córkę Seweryna... Jestem świadoma, że w obecnych czasach jest wiele przypadków takich zgorszonych i pełnych zła księży po tym co się słyszy i widzi.. nie dziwię się że ludzie odchodzą od kościoła i od wiary bo właśnie to odpycha, jednak ja dla księdza...

Glowny bohater jest nieco irytujacy , ale w 2 czesci Pan Mroz dal wszystko dramat , akcja , romans , obyczaje , tragedie mie zabraklo niczego swietna seria po zakonczeniu forsta w peni mi to wynagradza SUPER

Glowny bohater jest nieco irytujacy , ale w 2 czesci Pan Mroz dal wszystko dramat , akcja , romans , obyczaje , tragedie mie zabraklo niczego swietna seria po zakonczeniu forsta w peni mi to wynagradza SUPER

Nawet lepsza niż pierwszy tom. Jednak to książka dla ludzi o mocnych nerwach. Chyba najcięższe do przebrnięcia były fragmenty z księdzem Wiesiem, bo jak tylko się pojawił to sobie pomyślałam że chyba wiem gdzie to niestety zmierza. I się nie pomyliłam. Smutne zakończenie, które mnie zaskoczyło, bo u Mroza to tak nieczęsto się zdarza, że jest aż tak źle.

Nawet lepsza niż pierwszy tom. Jednak to książka dla ludzi o mocnych nerwach. Chyba najcięższe do przebrnięcia były fragmenty z księdzem Wiesiem, bo jak tylko się pojawił to sobie pomyślałam że chyba wiem gdzie to niestety zmierza. I się nie pomyliłam. Smutne zakończenie, które mnie zaskoczyło, bo u Mroza to tak nieczęsto się zdarza, że jest aż tak źle.

Po części pierwszej przyszedł czas na część drugą "Głosy z zaświatów". Wciągnęła tak samo jak część pierwsza. Zgodzę się z czytelnikami, że chyba nieco lepsza niż pierwsza, ale to prawdopodobnie ze względu na problemy społeczne, które się tu pojawiają/ są tu poruszane (fałszywe oskarżenia ojca przez matkę dzieci + zmanipulowane dowody, pedofilia). Oderwać się nie idzie ;-),wartka akcja, skumulowanie napięcia, wyraziste opisy zdarzeń, poruszające sceny.
Fikcja fikcją, ale problemy teraźniejszości jak najbardziej realne.
A rozwiązanie tajemnic baaardzo zaskakujące i równie tragiczne :-( - nie dla osób o słabych nerwach (chyba, że uwielbiają twórczość Pana Remigiusza),ale ogólnie serdecznie polecam.

Po części pierwszej przyszedł czas na część drugą "Głosy z zaświatów". Wciągnęła tak samo jak część pierwsza. Zgodzę się z czytelnikami, że chyba nieco lepsza niż pierwsza, ale to prawdopodobnie ze względu na problemy społeczne, które się tu pojawiają/ są tu poruszane (fałszywe oskarżenia ojca przez matkę dzieci + zmanipulowane dowody, pedofilia). Oderwać się nie idzie ;-),...

Dawno żadna książka mnie tak nie pochłonęła. Nie mogłam się oderwać.
Zaskakująca, wciągająca i trzymająca w napięciu. Polecam

Dawno żadna książka mnie tak nie pochłonęła. Nie mogłam się oderwać.
Zaskakująca, wciągająca i trzymająca w napięciu. Polecam

Zdecydowanie polecam! Styl autora zdecydowanie mi odpowiada, czytanie jest zdecydowanie przyjemne, a fabuła wciągająca. Chociaż książkę czyta się lekko, to tematyka w niej poruszona zdecydowanie taka nie jest.

Zdecydowanie polecam! Styl autora zdecydowanie mi odpowiada, czytanie jest zdecydowanie przyjemne, a fabuła wciągająca. Chociaż książkę czyta się lekko, to tematyka w niej poruszona zdecydowanie taka nie jest.

Drugi tom o Sewerynie Zaorskim jest dużo mocniejszy niż poprzedni. Emocje są tu skrajne, bo z jednej strony mamy cudowną relację ojca z dwoma niesfornymi córkami, a z drugiej dramatyczne losy małych dzieci.
Seweryn w swoim „tatełowym” stylu zrobi wszystko, żeby jego dzieci miały jak najlepiej, nawet jeśli będzie musiał okłamać najbliższą mu osobę i ponownie zbratać się z gangsterami. Będzie jak marionetka prowadzona po sznurku, zgadzając się na wszystkie pomówienia i oskarżenia. Tylko po to, żeby dwie urocze diablice miały lepsze życie. Jednocześnie próbuje współpracować z policją w sprawie tajemniczych śmierci małych dziewczynek, których nikt nie zna. Czy to się uda? Zadanie jest znacznie trudniejsze, niż się wydaje.
Można zapytać, czy warto w książkach poruszać tematykę molestowania czy mordowania niewinnych istot? Myślę, że choć trudno się to czyta, to trzeba to nagłaśniać. W ostatnich latach pojawiło się bardzo dużo osób, które podjęły heroiczną odwagę i przyznały, że były wykorzystywane jako dzieci. A przecież można było tego uniknąć. Zmanipulowane dzieci zaczynają się bać, nie wiedzą, komu mogą zaufać.
A drugim ważnym wątkiem jest dbanie o pamięć historyczną. Być może gdzieś tam słyszeliśmy pojęcie „dzieci Zamojszczyzny”. Ale niewielu z nas jest w stanie opowiedzieć więcej niż tyle, że mnóstwo dzieci zostało wywiezionych przez Niemców. A co dalej? Co się z nimi działo, czy przeżyły? Remigiusz Mróz fantastycznie łączy fikcję z prawdziwymi wydarzeniami, o których warto pamiętać.

Drugi tom o Sewerynie Zaorskim jest dużo mocniejszy niż poprzedni. Emocje są tu skrajne, bo z jednej strony mamy cudowną relację ojca z dwoma niesfornymi córkami, a z drugiej dramatyczne losy małych dzieci.
Seweryn w swoim „tatełowym” stylu zrobi wszystko, żeby jego dzieci miały jak najlepiej, nawet jeśli będzie musiał okłamać najbliższą mu osobę i ponownie zbratać się z...

Druga część z serii z Sewerynem Zaorskim. Za dużo wątków: zwłoki dzieci, ksiądz i molestowanie, była żona bohatera, romans, śmierć córki. Za chaotycznie. Trochę mnie wymęczyła ta książka.

Druga część z serii z Sewerynem Zaorskim. Za dużo wątków: zwłoki dzieci, ksiądz i molestowanie, była żona bohatera, romans, śmierć córki. Za chaotycznie. Trochę mnie wymęczyła ta książka.

Jestem świeżo po przeczytaniu książki i ciężko ubrać w słowa to, co sie działo na ostatnich stronach. Zostało to napisane w taki sposób, że czytając można autentycznie poczuć gniew, obrzydzenie i bezsilność. Czy było to potrzebne? Tak. Dla każdego, kto miał wątpliwości niech będzie fakt to, że takie sprawy często są zamiatane pod dywan a powinny być nagłaśniane a opisy w tej książce mają tylko uzmysłowić, jak ohydne to jest.

Pomijając ten wątek to dalej w głównej mierze książka o Sewerynie i Kai i o tym, co sie dzieje z nimi i wokół nich. Tym razem dostajemy historie zamordowanych dziewczynek, które w swej czystości i humanitarnemu traktowaniu przez mordercę nawet nie wyglądają, jakby były mordowane a po prostu umierały. Wątek sam w sobie jest interesujący, gdy z czasem dowiadujemy sie kto stoi za tym wszystkim i jaki ostatecznie miało to cel.

Po przeczytaniu poprzedniej ksiązki z serii uważam, że ta póki co wypadła lepiej ale wiadomo, opinia subiektywna.

Jestem świeżo po przeczytaniu książki i ciężko ubrać w słowa to, co sie działo na ostatnich stronach. Zostało to napisane w taki sposób, że czytając można autentycznie poczuć gniew, obrzydzenie i bezsilność. Czy było to potrzebne? Tak. Dla każdego, kto miał wątpliwości niech będzie fakt to, że takie sprawy często są zamiatane pod dywan a powinny być nagłaśniane a opisy w...