Projekt Rise spodobał mi się. Co do Operacji mir mam mieszane uczucia. Bardzo przeciętna. Momentami strasznie się ciągła, że nie raz miałam ochotę się poddać i ją odłożyć. Za dużo kombinacji, za dużo różnych Natalii i Parkerów, momentami musiałam się cofać, bo straciłam wątek o co właściwie chodzi.
Jak dla mnie na tą chwilę najsłabsza książka Pana Mroza. A przeczytałam już ich na prawdę sporo. Mało co już mi zostało do przeczytania z jego twórczości.
Cieszę się, że udało mi się do końca przebrnąć przez tą książkę.

Projekt Rise spodobał mi się. Co do Operacji mir mam mieszane uczucia. Bardzo przeciętna. Momentami strasznie się ciągła, że nie raz miałam ochotę się poddać i ją odłożyć. Za dużo kombinacji, za dużo różnych Natalii i Parkerów, momentami musiałam się cofać, bo straciłam wątek o co właściwie chodzi.
Jak dla mnie na tą chwilę najsłabsza książka Pana Mroza. A przeczytałam już...

Nie moja bajka.
Bardzo się męczyłam czytając ją.

Nie moja bajka.
Bardzo się męczyłam czytając ją.

Już pierwsza część, czyli „Projekt Riese” wskazywała, że prawnik, kompulsywny pisarz porywa się z motyka na słońce. Postacie papierowe, na siłę wciskane covidowe pandemonium, fizyka z rodzaju "gdzieś to słyszałem, nie rozumiem, ale brzmi nieźle. Pożyczam". Ale to coś, to dramat. Książka jest po prostu zła. Nudzi. Gdzieś w 1/3 zaczęły mi do głowy przychodzić myśli "a gdyby tak ich wszystkich pozabijało"? Drętwy język, drętwa narracja, totalitarny industrial-komunizm w wersji pana Mroza nudzi i żenuje zamiast trwożyć i przestraszać..
OK, przyznaję się, nie dobrnąłem do końca. To jedna, dosłownie z kilku, książek, którym nie dałem szansy. Może kiedyś. But not yet, not yet..

Już pierwsza część, czyli „Projekt Riese” wskazywała, że prawnik, kompulsywny pisarz porywa się z motyka na słońce. Postacie papierowe, na siłę wciskane covidowe pandemonium, fizyka z rodzaju "gdzieś to słyszałem, nie rozumiem, ale brzmi nieźle. Pożyczam". Ale to coś, to dramat. Książka jest po prostu zła. Nudzi. Gdzieś w 1/3 zaczęły mi do głowy przychodzić myśli "a gdyby...

Kolejne czytadło od Mroza: sequel książki ewidentnie inspirowanej nie tylko Danem Brownem, ale też Długą Ziemią Pratchetta i Baxtera.

Wypada nieco słabiej niż "jedynka", bo nie ma już aspektu rozwiązywani tajemnicy. Fabuła gna do przodu jak durna, bohaterowie podejmują mnóstwo decyzji (z których część jest głupia jak but - ale to dobrze),a tłem jest m. in. ultranacjonalistyczny i zaawansowany technologicznie turbotechnoPRL.

Dałbym chyba sześć gwiazdek, ale sam fakt, że jest to książka oparta na memie zasługuje na to jedno oczko wyżej. Chapeau bas, panie Remigius Frigus.

Kolejne czytadło od Mroza: sequel książki ewidentnie inspirowanej nie tylko Danem Brownem, ale też Długą Ziemią Pratchetta i Baxtera.

Wypada nieco słabiej niż "jedynka", bo nie ma już aspektu rozwiązywani tajemnicy. Fabuła gna do przodu jak durna, bohaterowie podejmują mnóstwo decyzji (z których część jest głupia jak but - ale to dobrze),a tłem jest m. in....

Książka „Operacja Mir” autorstwa Remigiusza Mroza to druga część cyklu Projekt Riese. „Projekt Riese” dla mnie był genialny. „Operacja Mir” też była świetna, ale już nie zachwyciła mnie aż tak bardzo jak pierwsza część cyklu. Może dlatego, że mniej więcej wiedziałam czego mogę się spodziewać. Co nie zmienia faktu, że bardzo lubię klimat tych książek.
Tym razem Parker trafia do zupełnie nieznanego sobie świata, świata, w którym w ogóle nie chce być. Świata, z którego dotychczas wróciła tylko jedna osoba. I to właśnie ta osoba wyrusza w podróż po Parkera. Skoro raz się udało wydostać z tamtej trajektorii czasu to może i drugi raz nie będzie niemożliwy. Z kolei Natasza robi wszystko co w jej mocy, aby odnaleźć Parkera, tego właściwego Parkera bo stanie przed nią ich co najmniej kilku. Jak z tłumu wyglądających prawie tak samo ludzi wybrać tego właściwego?
„Operacja Mir” to podróż poprzez różne, czasem aż dziwne światy, ale gdyby nie jedna czy dwie decyzje sprzed lat to kto tak naprawdę wie, gdzie bylibyśmy dzisiaj? „Operacja Mir” niewątpliwie, mimo wszystko porwała mnie w swój własny bieg i był to dobrze spędzony czas.

Książka „Operacja Mir” autorstwa Remigiusza Mroza to druga część cyklu Projekt Riese. „Projekt Riese” dla mnie był genialny. „Operacja Mir” też była świetna, ale już nie zachwyciła mnie aż tak bardzo jak pierwsza część cyklu. Może dlatego, że mniej więcej wiedziałam czego mogę się spodziewać. Co nie zmienia faktu, że bardzo lubię klimat tych książek.
Tym razem Parker trafia...

No takie sobie w porównaniu z pierwszą częścią. Mocno przekombinowana i pogmatwana fabuła i słabe zakończenie zwiastujące trzecią część. Można przeczytać, ale raczej warto sięgnąć po coś innego.

No takie sobie w porównaniu z pierwszą częścią. Mocno przekombinowana i pogmatwana fabuła i słabe zakończenie zwiastujące trzecią część. Można przeczytać, ale raczej warto sięgnąć po coś innego.

"Operacja Mir" toczy się w zawrotnym tempie, nie dając czytelnikowi chwili wytchnienia. Historia światów dodaje fascynującego klimatu, a wielość wariantów historii sprawia, że czytelnik zostaje wciągnięty w wir niezwykłych przygód jeszcze głębiej niż w części pierwszej. To prawdziwie ekscytująca podróż przez światy pełne tajemnic i niebezpieczeństw!

To hipnotyzująca podróż przez tajemnice, zagadki i niesamowite technologie sci-fi. Zaskakujące zwroty akcji trzymają czytelnika w napięciu, a mnogość wątków zapewnia nieustanne zaskakiwanie. Dodatkowo, zgrabnie wpleciony wątek miłosny dodaje głębi i emocji, tworząc niezapomniane doświadczenie.

"Operacja Mir" toczy się w zawrotnym tempie, nie dając czytelnikowi chwili wytchnienia. Historia światów dodaje fascynującego klimatu, a wielość wariantów historii sprawia, że czytelnik zostaje wciągnięty w wir niezwykłych przygód jeszcze głębiej niż w części pierwszej. To prawdziwie ekscytująca podróż przez światy pełne tajemnic i niebezpieczeństw!

To hipnotyzująca podróż...

Pierwsza część zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu. Bardzo długo męczyłem się z kontynuacją.
Krótko mówiąc, powieść nie przypadła mi do gustu. Jednak zostanę chyba przy kultowych już cyklach z Forstem czy Chyłką, a do nowych serii będę podchodzić z niepewnością.

Pierwsza część zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu. Bardzo długo męczyłem się z kontynuacją.
Krótko mówiąc, powieść nie przypadła mi do gustu. Jednak zostanę chyba przy kultowych już cyklach z Forstem czy Chyłką, a do nowych serii będę podchodzić z niepewnością.

Ciekawe. Podobało mi się wprowadzenie nowych bohaterów. Czekam na kolejny tom.

Ciekawe. Podobało mi się wprowadzenie nowych bohaterów. Czekam na kolejny tom.

„Operacja MIR” to mniej udana kontynuacja bardzo słabej według mnie części pierwszej czyli „Projektu RIESE”.
Autor umieszcza sporą ilość bohaterów w porozrzucanych wieloświatach i przemieszcza ich pomiędzy nimi aby jedni mogli ratować mnogość i różnorodność światów a inni dążą do wyniszczenia wszystkich równoległych linii i pozostawienia jednego świata.
Książka ta to przekombinowane wątki, kolejne następujące po sobie wydumane wydarzenia dodawane do istniejących, chaos, plątanina i czasem niezbyt jasna fabuła czyli powieść science fiction dla cierpliwych fanów twórczości pana Remigiusza Mroza.
Niestety zakończenie bardzo wyraźnie sugeruje, że możemy liczyć na kolejną, trzecią część tego cyklu.

UWAGA: Aby w ogóle za przystąpić do walki z drugą częścią niezbędne jest przeczytanie części pierwszej. Może to ułatwić strawienie tych ponad 460 stron.

„Operacja MIR” to mniej udana kontynuacja bardzo słabej według mnie części pierwszej czyli „Projektu RIESE”.
Autor umieszcza sporą ilość bohaterów w porozrzucanych wieloświatach i przemieszcza ich pomiędzy nimi aby jedni mogli ratować mnogość i różnorodność światów a inni dążą do wyniszczenia wszystkich równoległych linii i pozostawienia jednego świata.
Książka ta to...