Dalszy ciąg westernu z tomu 1 i 2, trochę bardziej naiwny, jeśli w ogóle można coś napisać bardziej czy mniej naiwnie. Nawalanka trwa, Sarah się przemieszcza w taki sposób, żeby nasz John Wayne nie mógł jej znaleźć, choćby wyskoczył ze skóry. Zwiększona naiwność polega między innymi na tym, że jak trzeba, to nasz bohater daje się złapać, a jak potrzeba jest inna, to robi w konia najsprytniejszych Rosjan.
Na plus epizod z przypomnieniem zbrodni katyńskiej, tylko kolejne przekłamanie polega na tym - a jest to tym razem wina naszej własnej propagandy - że Rosjanie przecież zabili strzałem w głowę nie tylko polskich oficerów, ale wszelkie elity intelektualne: oficerowie byli jedynie podzbiorem tego zbioru - była to oczywista zbrodnia ludobójstwa. Ale i tak na plus, że autor o zbrodni katyńskiej co nieco słyszał, że w którymś kościele dzwonią, choć nie do końca wiadomo w którym.
Czytadło jak najbardziej emocjonująca i w stylu Johna Wayne, gdzie raczej dobro ma zwyciężać, a zło źle skończy, choć jak sądzę ma się to rozłożyć na cykl wielu książek.
Na plus, że mimo wielotomowego dzieła i jednej wielkiej opowieści niektóre wątki są zakończone, autor nie zawiesza historii z pistoletem przyłożonym do głowy głównego bohatera.
Na minus, że moja faworytka - Rosjanka dała się pobić mężowi: można by się spodziewać, że jak ktoś kogoś pobije, to ona jego. Nienawidzę wątków, w których jest przemoc mężczyzn wobec kobiet. Wolę odwrotnie...

Dalszy ciąg westernu z tomu 1 i 2, trochę bardziej naiwny, jeśli w ogóle można coś napisać bardziej czy mniej naiwnie. Nawalanka trwa, Sarah się przemieszcza w taki sposób, żeby nasz John Wayne nie mógł jej znaleźć, choćby wyskoczył ze skóry. Zwiększona naiwność polega między innymi na tym, że jak trzeba, to nasz bohater daje się złapać, a jak potrzeba jest inna, to robi w...

bardzo ciekawa i fajna

bardzo ciekawa i fajna