Boli mnie mózg, ale wytrzymam, wytrzymam...

Boli mnie mózg, ale wytrzymam, wytrzymam...

Ludzie aspirujący do tworzenia książek sci-fi powinni nie opieprzać się na lekcjach przede wszystkim fizyki w szkole podstawowej, a także chemii i biologii. Ba, powinni nawet poczynić wysiłek, by tę wiedzę jeszcze znacznie pogłębić. W przeciwnym razie otrzymujemy stek bzdur, jakim jest niniejsza książka. Jej zaletą jest dość dynamiczna akcja, lecz niestety nierealistyczna i to nie tylko w sensie naukowym, ale także nierealistyczna w sensie sekwencji wydarzeń. Otrzymujemy amerykańskie czytadło typu „zabili go - uciekł” z tęsknotami lewicowymi do miłości amerykańsko-radzieckiej. Dobrze, że nie ma już ZSRR, szkoda że ta tęsknota paranoików została, bo przecież Rosja, to gorsza wersja imperialistycznego ZSRR, z nieco tylko mniejszymi możliwościami militarnymi, ale chyba bardziej zaorana rosyjskim nacjonalizmem i pod tym względem bardziej niebezpieczna. Zacząłem czytać ten cykl, więc go skończę, bo czasami człowiek ma nieprzepartą chęć na chwilowe pozbycie się mózgu, a ta książka odmóżdża wystarczająco skutecznie.

Na marginesie: ta śliczna Rosjanka, to kurdupel, jak wynika z książki, zatem jak ona tymi kopniakami rozbija głowy, to nie sposób dociekać. Powinna mieć co najmniej metr dziewięćdziesiąt i spędzić pół życia na siłowni oraz salach ćwiczeń, wtedy to mogło by się jakoś mniej więcej trzymać kupy. Autorzy książek chyba nienawidzą wielkich i silnych kobiet, bo to ich zdaniem wyklucza bycie piękną. A niby dlaczego? To dopiero prawdziwy „seksizm”!

Ludzie aspirujący do tworzenia książek sci-fi powinni nie opieprzać się na lekcjach przede wszystkim fizyki w szkole podstawowej, a także chemii i biologii. Ba, powinni nawet poczynić wysiłek, by tę wiedzę jeszcze znacznie pogłębić. W przeciwnym razie otrzymujemy stek bzdur, jakim jest niniejsza książka. Jej zaletą jest dość dynamiczna akcja, lecz niestety nierealistyczna i...