Jdaje siedem awansem. Pierwszy tom tak mnie wciągnął, że pragnąłem dokończyć. Upchnął bym to w oba tomy w jednym i było by w sumie mocne 8

Jdaje siedem awansem. Pierwszy tom tak mnie wciągnął, że pragnąłem dokończyć. Upchnął bym to w oba tomy w jednym i było by w sumie mocne 8

Skończyło się słabiej

Skończyło się słabiej

Świetna kontynuacja, bardzo dobrze się bawiłem czytając dalszą część przygód Netha. Mam szczerą nadzieję, że autor pokusi się o kontynuację. :)

Świetna kontynuacja, bardzo dobrze się bawiłem czytając dalszą część przygód Netha. Mam szczerą nadzieję, że autor pokusi się o kontynuację. :)

Jak bardzo pewne sprawy mogą pójść nie tak jak powinny?

Neth ma okazję się przekonać, że jak coś się sypie, to sypie się koncertowo. Powrót do RepTek Polis nie miał być łatwy, okazał się jednak koszmarnie trudny.

Zdaje się, że tylko on przeżył ostrzał pod murami miasta. A i to za sprawą poznanego wcześniej dziadka, który decyduje się mu pomóc. I choć nie wszystko dzieje się zgodnie z planem Nethowi w końcu udaje się spotkać z przyjaciółmi. Choć początkową radość przyćmiewa fakt, że jego dziewczyna wydaje się nieco oziębła w stosunku do niego.

Szalony plan na wyrwanie miasta spod ucisku RepTeku i uniemożliwienia korporacji zapanowania nad jego mieszkańcami dość szybko zostaje wprowadzony w życie. Neth, funkcjonując niemal wyłącznie na nielegalnych bio środkach, jest jego głównym ogniwem.

I choć strach przed tym co go czeka jest wyraźny, jeszcze bardziej przeraża go ponowne spotkanie z cyfrakiem.

"Cyfrak. Antywirus" to ciekawa kontynuacja książki Krzysztofa Haladyna. Mamy tu więcej akcji niż w pierwszym tomie, pojawiają się nowe, intrygujące postacie, a tytułowy cyfrak czai się na każdym kroku.

Tak jak poprzednią książkę tę również czytało mi się przyjemnie. Autor ciekawie opowiedział przygody Netha, a ponowne połączenie z cyfrakiem zmieniło go w interesujący sposób. Choć po tym fragmencie skojarzenie z Matrixem jest jeszcze silniejsze.

Mam wrażenie, że wątek trójkątu został tu wrzucony trochę na siłę. Niby wszystko fajnie ale pojawił się u mnie zgrzyt, podczas czytania.

Jak bardzo pewne sprawy mogą pójść nie tak jak powinny?

Neth ma okazję się przekonać, że jak coś się sypie, to sypie się koncertowo. Powrót do RepTek Polis nie miał być łatwy, okazał się jednak koszmarnie trudny.

Zdaje się, że tylko on przeżył ostrzał pod murami miasta. A i to za sprawą poznanego wcześniej dziadka, który decyduje się mu pomóc. I choć nie wszystko dzieje...

Druga część słabsza niż pierwsza. Zostawia odczucia czegoś pomiędzy "autor chciał tu wcisnąć zbyt wiele" a "chciał to odwalić na szybko". Wyszło niestrawnie. W sumie napisane nie wiadomo dla kogo. Jakby goniły terminy w wydawnictwie i tyle.

Druga część słabsza niż pierwsza. Zostawia odczucia czegoś pomiędzy "autor chciał tu wcisnąć zbyt wiele" a "chciał to odwalić na szybko". Wyszło niestrawnie. W sumie napisane nie wiadomo dla kogo. Jakby goniły terminy w wydawnictwie i tyle.

Tak jak myślałam po przeczytaniu 1wszego tomu - zawiodłam się. Drugi jest dnem.

Pojawiają się nowe postacie, mniej lub więcej ważne. Pojawia się jakaś randomowa laska jakby wciśnięta na siłę i towarzyszy nam do samego końca. Jest taka och i ach, że przyćmiewa głównego bohatera - jak zrozumiem, że główny bohater jest nieśmiertelny i mocny, że mucha nie siada tak nie rozumiem robienie tego samego z postaciami drugoplanowymi. Dno.

Relacje między postaciami to kolejny punkt który mi się mocno nie podobał. Pomijając już śmieszny trójkącik, dowiedziałam się że Wirion i... XX są w bardzo bliskich relacjach. Nie no super, ale pomiędzy tymi postaciami w 1wszym tomie był rażący brak chemii - zresztą między głównym bohaterem i jego potencjalnymi wybrankami też nie ma żadnej chemii. Romans wciśnięty na siłę. Bez sensu.

Cyfrak - jak można było mu coś takiego zrobić? Brak wszystkiego. Brak rozwoju tej postaci, kompletne null. Po prostu przechodzimy do finałowego rezultatu. Serio?

Dużo akcji. I jak w pierwszym tomie to było na plus bo tam chociaż autor częstował nas wyjaśnieniami itd. tutaj to wygląda jak celowy zabieg żeby zakryć wszystkie mankamenty. Problem taki, że ich jest za dużo i ciężko to przykryć samą akcją, nie wiadomo jak dobrze napisaną.

Końcówka normalnie jak z jakiegoś westernu.

Tak jak myślałam po przeczytaniu 1wszego tomu - zawiodłam się. Drugi jest dnem.

Pojawiają się nowe postacie, mniej lub więcej ważne. Pojawia się jakaś randomowa laska jakby wciśnięta na siłę i towarzyszy nam do samego końca. Jest taka och i ach, że przyćmiewa głównego bohatera - jak zrozumiem, że główny bohater jest nieśmiertelny i mocny, że mucha nie siada tak nie...

Dobra ale zdecydowanie słabsza niż cześć pierwsza. Zbyt wiele zajmowały pościgi, przenoszenie się z miejsca na miejsce czyli taka akcja w stylu "zabili go i uciekł". To mnie nieco rozczarowało. To trochę jak w filmie "Tenet" akcja, pościgi, strzelanki, bijatyka - łatwo na tym opierać fabułę ale to taki speeders, po nim tylko wypalenie. A i przejeść się może. Trochę nam autor przedawkował tego speedersa.

Mimo to książka wciąż oferuje sporo fajnych smaczków. Przede wszystkim świetnie dopasowuje się językowo to tła historii. Nie sili się na jakiś piękny język - jest konkretnie i technicznie. Podoba mie sie to. Cyberpunkowy klimat też jest dobry ale "grubo" odmalowany (w poprzedniej części jakoś bardziej wyraziście).

Kilka dobrych motywów zostawionych na koniec. Gdyby przyciąć tę książkę brzytwą Ockhama, wyciąć pogonie i przydługie strzelanki ala wejście do budynku Trinity i Neo z Matrix'a to zostało by jakieś 100 stron. Szkoda, trochę potencjał zmarnowany. Czyta się ale jakoś tak czułem się "ciągnięty" przez fabułę. Fajnie robiło się kiedy wszystko się uspokoiło i działo w siedzibie DTek'u. Plusik za dobry acz skąpy wątek erotyczny.

Podsumowując dobra ale ze zmarnowanym potencjałem na 9 gwiazdek. Przydałby się Rebuild, Reload i Release v2.0 :P

Dobra ale zdecydowanie słabsza niż cześć pierwsza. Zbyt wiele zajmowały pościgi, przenoszenie się z miejsca na miejsce czyli taka akcja w stylu "zabili go i uciekł". To mnie nieco rozczarowało. To trochę jak w filmie "Tenet" akcja, pościgi, strzelanki, bijatyka - łatwo na tym opierać fabułę ale to taki speeders, po nim tylko wypalenie. A i przejeść się może. Trochę nam...

Daję 7/10 bo zdaje mi się ciut słabsza od pierwszego tomu. Aczkolwiek wielki mech ratuje sytuację trochę :) Końcówka niemniej trochę naciągana powiedziałbym. Troche kolorytu wprowadzają perypetie miłosne głównego bohatera. Sam epilog bardzo obiecujący i chętnie przeczytałbym kontynuację (może inne polis?).

Daję 7/10 bo zdaje mi się ciut słabsza od pierwszego tomu. Aczkolwiek wielki mech ratuje sytuację trochę :) Końcówka niemniej trochę naciągana powiedziałbym. Troche kolorytu wprowadzają perypetie miłosne głównego bohatera. Sam epilog bardzo obiecujący i chętnie przeczytałbym kontynuację (może inne polis?).

W lipcu 2020 w ramach wyzwania #czytampostapozunseriouspl sięgnęłam po pierwszą odsłonę cyklu Cyfrak Krzysztofa Haladyna. Pomysł i główny bohater książki na tyle przypadli mi do gustu, że mimo uruchomienia w drugiej połowie książki trybu Speedy Gonzales postanowiłam kontynuować przygodę z Nethem i sięgnęłam po drugą odsłonę serii pod tytułem Antywirus.

Ciągle naćpany i poszukiwany.
Neth w końcu uwolnił się Cyfraka i powrócił do Polis. Jednak radość z pozbycia się upierdliwego kumpla nie trwa długo, gdyż ten przed opuszczeniem „imprezki” pozostawił trwałe szkody w jego instalacji. Do tego jakby problemów było mało, to teraz ściga go nie tylko firma, ale jeszcze wszelkiej maści bioćpuny i inni mafiozi. A on sam, bez fizjowspomagaczy i innego biogówna nie jest w stanie sobie nawet tyłka podetrzeć.

Czy zdany na łaskę nowych kumpli umknie przed czujnym okiem RepTekowych siepaczy i ocali Polis?

Dynamit, twarz rewolucji i Chuck Norris. ;)
Przed sięgnięciem po Antywirusa zalecam małą powtórkę z Cyfraka. Ja byłam w miarę na świeżo, ale przyznaję, że przy tym chaosie, jaki zastałam na początku książki (tryb Speedy Gonzales ma się dobrze),miałam momentami wrażenie, iż akcja nie zaczyna się tuż po ostatniej kropce poprzedniej części, ale wręcz „pogalopowała kilka rozdziałów” do przodu.

Jednak jak już „ogarnęłam kuwetę” (bez fizjowspomagaczy ;)),to w szaleńczym pędzie przemierzałam parszywe zaułki miasta, jarałam się wszczepami, kablami i innymi technologicznymi zabawkami. Analizowałam w głowie sytuację bohatera oraz Polis, przyswajałam setki nowych informacji, próbowałam dostać się do Nikthi i oczywiście uciekałam przed różnymi biomendami. ;)

W tym szaleńczym pędzie nawet na chwilę nie wstrzymywałam oddechu, bo akcja gna jak szalona, a główny bohater nie dość, że jest niepokonany jak Chuck Norris, to jeszcze z rozpędu zostaje twarzą rewolucji i planu obalenia RepTeku.

I mimo tego, że tyle się dzieje, a bohaterowie są swojscy (Citor, Majster, czy medyczka Telsi),to zabrakło mi trochę klimatu, brutalności świata, zasadności działań i tego prawdziwego smaku rewolucji.

Nie zmienia to jednak faktu, że Antywirus Krzysztofa Haladyna, to prawdziwy dynamit, z ciekawym pomysłem w tle, który czyta się wyśmienicie. Dlatego jeżeli lubicie wartką akcję i macie ochotę na odrobinę nielegalnych wszczepów i innego technobełkotu w powidokach kodu, to seria Cyfrak jest dokładnie tym, czego poszukujecie. Polecam.

https://unserious.pl/2021/02/cyfrak-antywirus/

W lipcu 2020 w ramach wyzwania #czytampostapozunseriouspl sięgnęłam po pierwszą odsłonę cyklu Cyfrak Krzysztofa Haladyna. Pomysł i główny bohater książki na tyle przypadli mi do gustu, że mimo uruchomienia w drugiej połowie książki trybu Speedy Gonzales postanowiłam kontynuować przygodę z Nethem i sięgnęłam po drugą odsłonę serii pod tytułem Antywirus.

Ciągle naćpany i...

Przychodzę do Was z moją opinią na temat książki „Cyfrak. Antywirus” autorstwa Krzysztofa Haladyna. Zacznę od tego, że Cyfrak zaczyna się w momencie, w którym kończy się poprzednia. Dosłownie! Dlatego bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać obie pozycje jednocześnie, jedna za drugą, bo chyba bym oszalała, jakbym miała czekać :D Ale tak to już bywa, że książki nie wychodzą tydzień po tygodniu. Ot nie znałam wcześniej „Cyfraków” i miałam szczęście czytając je w tym samym czasie.
⠀
W tej części dzieje się jeszcze więcej niż w poprzedniej i wszystko łączy się w spójną całość. Wiele się także wyjaśnia, pojawia się mnóstwo nowych elementów, ale też kilka pozostaje niewyjaśnionych! Ależ zawiłe stwierdzenie :D Tak chyba można napisać o większości książek, przynajmniej kontynuacji, czyż nie? Bardzo dobrze czytało mi się obie części i w ogóle nie odczułam tego, że pomiędzy wydaniem pierwszego i drugiego tomu, był jakiś odstęp czasowy. Fabularnie nie ma zgrzytów, są mocne elementy zaskoczenia, a także coś, czego zupełnie się nie spodziewałam i nawet mi to przez myśl nie przeszło.
⠀
Dla głównego bohatera – Netha – sprawy na początku przybierają obrót nie do końca taki jakby sobie tego życzył, ale on bardzo lubi pakować się w kłopoty. Niekoniecznie umyślnie i bez rozwagi, dlatego bardzo dzielnie znosi wszystkie przeciwności losu i dźwiga na swoich barkach wszystko to, czego się nie spodziewał. Lawina wywołana przez jedno niepozorne zlecenie trwa dalej, a na jego głowę ciągle spadają nowe kamienie. Czy wydostanie się spod tych gruzów, czy też nie – przekonajcie się sami.
⠀
Do tej pory powstały 2 tomy „Cyfraka” i po cichu liczę na kontynuację, bo wykreowany przez autora świat bardzo mnie zaintrygował. Barwni bohaterowie przypadli mi do gustu i chętnie przycupnęłabym w tym uniwersum na dłużej.

Przychodzę do Was z moją opinią na temat książki „Cyfrak. Antywirus” autorstwa Krzysztofa Haladyna. Zacznę od tego, że Cyfrak zaczyna się w momencie, w którym kończy się poprzednia. Dosłownie! Dlatego bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać obie pozycje jednocześnie, jedna za drugą, bo chyba bym oszalała, jakbym miała czekać :D Ale tak to już bywa, że książki nie wychodzą...