Ale mnie ta książka wynudziła. 
Kaszpirowskiego pamiętam z młodości, nigdy go w telewizji nie oglądałem, ale stał się częścią popkultury. Dlatego chciałem się dowiedzieć więcej o jego fenomenie. I niestety z tej książki nie dowiedziałem się prawie nic. 
Książka była bardzo nijaka, bardzo chaotyczna, tak naprawdę o samym Kaszpirowskim było mało. Żadnej wnikliwej analizy jego fenomenu tam się nie doczytałem. 
Miałem wrażenie ze autor o nim nie chce ani jednego złego słowa powiedzieć. 
Przez ten cały chaos in nudę tylko sprawdzalem kiedy się audiobook skończy. 
Nie polecam.

Ale mnie ta książka wynudziła. 
Kaszpirowskiego pamiętam z młodości, nigdy go w telewizji nie oglądałem, ale stał się częścią popkultury. Dlatego chciałem się dowiedzieć więcej o jego fenomenie. I niestety z tej książki nie dowiedziałem się prawie nic. 
Książka była bardzo nijaka, bardzo chaotyczna, tak naprawdę o samym Kaszpirowskim było mało. Żadnej wnikliwej analizy jego...

Kaszpirowskiego z moich lat młodości, pamiętam raczej jako zjawisko, które gdzieś tam istniało. W moim najbliższym otoczeniu był raczej czymś, co dziś nazwalibyśmy “memem”. Nie znałem nikogo, kto wierzyłby w uzdrawiającą moc rosyjskiego hipnotyzera, co nie zmienia faktu, że przyciągał tłumy na swoje spotkania i gromadził przed telewizorami milionową widownię.

Ale ledwie kilka lat wcześniej milionową widownię gromadziła brazylijska telenowela Niewolnica Isaura.

Gabriel Michalik postanowił przyjrzeć się fenomenowi Anatolija Kaszpirowskiego, zaś swoją reporterską pracę podsumował w książce Kaszpirowski. Sen o wszechmocy.

Tak, to niezmiernie ciekawe, dlaczego osoby pokroju Kaszpirowskiego, Bashobory czy innych przyciągają wiernych spragnionych natychmiastowego uzdrowienia, pomocy. Co więcej wierzą w to i są przekonani, że odrastają im nogi, wygładzają się zmarszczki, zdrowieją z nowotworów.
[...]
https://www.speculatio.pl/kaszpirowski-sen-o-wszechmocy/

Kaszpirowskiego z moich lat młodości, pamiętam raczej jako zjawisko, które gdzieś tam istniało. W moim najbliższym otoczeniu był raczej czymś, co dziś nazwalibyśmy “memem”. Nie znałem nikogo, kto wierzyłby w uzdrawiającą moc rosyjskiego hipnotyzera, co nie zmienia faktu, że przyciągał tłumy na swoje spotkania i gromadził przed telewizorami milionową widownię.

Ale ledwie...

Jestem z pokolenia autora książki. Kaszpirowski to wspomnienie z dzieciństwa, gdy wszyscy bezkrytycznie zasiadaliśmy przed telewizorami by słuchać: adin, dwa, tri...
Książka to wspaniała podróż w czasie i próba odkrycia kim na prawdę był i jest Anatolij Kaszpirowski. Wówczas był cudotwórcą i to wystarczało. A później zniknął z telewizora i z pola naszych zainteresowań. Teraz z przyjemnością poznałam historię głównego bohatera - dość pokrętną i niewątpliwie będącą owocem swoich czasów

Jestem z pokolenia autora książki. Kaszpirowski to wspomnienie z dzieciństwa, gdy wszyscy bezkrytycznie zasiadaliśmy przed telewizorami by słuchać: adin, dwa, tri...
Książka to wspaniała podróż w czasie i próba odkrycia kim na prawdę był i jest Anatolij Kaszpirowski. Wówczas był cudotwórcą i to wystarczało. A później zniknął z telewizora i z pola naszych zainteresowań....

Jestem pod wrażeniem dociekliwości i pracowitości autora, który tropił swojego bohatera na Bliskim i Dalszym Wschodzie, dotarł do niego i to parokrotnie, przepytał również wiele osób z jego otoczenia. Opowieść o Kaszpirowskim ukazuje Polskę i Rosję okresu transformacji, jak w soczewce wydobywa charakterystyczne detale, lekko zniekształcając je tylko na brzegach, ale to skrzywienie satyryczne, które zawdzięczamy dystansowi do opisanej epoki i które służy lekturze. Michalik z wprawą telewizyjnego demiurga penetruje naszą zbiorową podświadomość, lęki i nadzieje lat 90-tych, jako urodzony gawędziarz ukazuje czasy poprzez ludzi i ich historie, a te z kolei splata w zbiorowy portret, z Kaszpirowskim na pierwszym planie. Gorąco polecam.

Jestem pod wrażeniem dociekliwości i pracowitości autora, który tropił swojego bohatera na Bliskim i Dalszym Wschodzie, dotarł do niego i to parokrotnie, przepytał również wiele osób z jego otoczenia. Opowieść o Kaszpirowskim ukazuje Polskę i Rosję okresu transformacji, jak w soczewce wydobywa charakterystyczne detale, lekko zniekształcając je tylko na brzegach, ale to...

Audiobooka odnalazłem w sklepie Audioteka.pl. Bardzo zaintrygowała mnie ta pozycja, tym bardziej iż świetnie pamiętam fenomen Kaszpirowskiego z początku lat 90tych. Sam jako ciekawe dziecko miałem możliwość obejrzenie Kaszpirowskiego w telewizji. Po latach postanowiłem odświeżyć sobie pamięc na temat tej postaci i jej fenomenu. Bardzo ciekawy reportaż.

Audiobooka odnalazłem w sklepie Audioteka.pl. Bardzo zaintrygowała mnie ta pozycja, tym bardziej iż świetnie pamiętam fenomen Kaszpirowskiego z początku lat 90tych. Sam jako ciekawe dziecko miałem możliwość obejrzenie Kaszpirowskiego w telewizji. Po latach postanowiłem odświeżyć sobie pamięc na temat tej postaci i jej fenomenu. Bardzo ciekawy reportaż.

Spodziewałem się ckliwego pitu-pitu, które - słuchane w drodze do pracy - pozwoli bezboleśnie wejść w dzień. Dostałem interesujący i dobrze napisany reportaż.

Jedno z największych zaskoczeń tego roku!

Spodziewałem się ckliwego pitu-pitu, które - słuchane w drodze do pracy - pozwoli bezboleśnie wejść w dzień. Dostałem interesujący i dobrze napisany reportaż.

Jedno z największych zaskoczeń tego roku!

(2020)

Niebanalna, reporterska biografia, wzbogacona o spojrzenie na otoczkę historyczną i sylwetki ludzi którzy wpłynęli na popularność Kaszpirowskiego (1939).

„[...] opowieść o tym [...] jak prowincjonalny psychiatra, dorabiający do skromnej pensji seansami hipnozy po kołchozach, salkach domów kultury, wspiął się na same szczyty. I o tym, jak przez lata z tych szczytów opadał. O światopoglądzie naukowym skonfrontowanym z wiarą w magię. O Sowietach i o nas [...]” (wypowiedź autora zamieszczona na FB, 2020)*.

Książka napisana z dobrym wyczuciem ironii, z humorem, ale nie prześmiewcza. Przybliżająca ciekawe niuanse i obiektywna wobec przedstawianych faktów.

Autor podszedł do sprawy bardzo rzetelnie: obejrzał wiele materiałów, sporo przeczytał, odbył rozmowy z ludźmi którzy mieli styczność z jego bohaterem, a także z samym doktorem Kaszpirowskim. Opowiada tę historię z polskiej i zarazem bardzo osobistej perspektywy, co dodaje jej szczególnego uroku. Świetna pozycja, nie tylko dla zaintrygowanych postacią Kaszpirowskiego, ale również dla czytelników reportaży o obszarze byłego ZSRR. Nostalgia, groteska i historia, a także spojrzenie na ówczesne społeczeństwo.


***


Książka jest bardzo przyjemna w odbiorze, ale miejscami przekombinowana stylistycznie. Niektóre zdania wymagają redakcji, uproszczenia lub przekonstruowania – nie brzmią poprawnie i wprowadzają niepotrzebny chaos. Nie wpływa to jednak na dodatni odbiór całości.

Reportaż nie jest hagiografią ani próbą zdemaskowania Kaszpirowskiego – autor traktuje fair swojego bohatera i szanuje inteligencję czytelników, odnosi się do doktora z sympatią ale cały czas pozostaje czujny i krytyczny. Gdyby ta książka wyszła po rusku, a Anatolij Kaszpirowski ją przeczytał, nie byłby zadowolony, i pewnie miałby o pewne akapity żal, niemniej jest to uczciwy portret, który nie pomija skaz charakteru i pokazuje nam sławnego terapeutę takiego jakim był, z pasją którą mimo goryczy zachował po dziś dzień.

Praca nad książką zajęła Michalikowi (1974) dwa lata.


***


Sen o wszechmocy: „[...] Anatolij, którego niebawem pokazywać będą trzystu milionom ludzi radzieckich jako uosobienie leninowskiej siły, sowieckiego übermenscha, supermana z czerwoną gwiazdą na piersi, następcę Stachanowa, Mariesjewa i Gagarina, już u zarania tej kariery należał do przeszłości” (str. 161). Tak, ZSRR się walił, ale Kaszpirowski pragnął uznania niezależnie od realiów politycznych. Niekoniecznie jako gieroj sojuza, ale po prostu – jako skuteczny, charyzmatyczny terapeuta. Uważał że robi coś innowacyjnego i status gwiazdy bardzo mu odpowiadał. Warto obejrzeć nagrania z wizyty w Polsce, witany jest jak głowa państwa (https://www.youtube.com/watch?v=-AzDWO0fSXw&list=PLB9BE6D35CA91494A),a duchowni kłaniają mu się w pas i niemalże całują go po rękach (!). Przemawia na Jasnej Górze i składa kwiaty na grobie Popiełuszki, a wszędzie jest pełno ludzi. Choć jego popularność była krótka, to jednak na tyle intensywna że wyrobił sobie markę, i do dziś organizuje swoje sesje, a ma już 81 lat (!) [2020].

* Gabriel Michalik opowiada o swojej książce "Kaszpirowski. Sen o wszechmocy" [2020]
https://www.facebook.com/WYDAWNICTWOAGORA/videos/216467309511051/


***


Nagrania archiwalne i inne materiały w serwisie YouTube:
https://www.youtube.com/results?search_query=kaszpirowski
(Oryginalne programy z lektorem, Teleklinika kręcona specjalnie dla Polaków, a także sporo nagrań po rosysjku).

Anatoly Kashpirovskiy [kanał oficjalny]
https://www.youtube.com/c/akashpirovskiy/videos

CZERWONY MAG MiSTRZ ANATOLiJ KASZPiROWSKi - SEN o WSZECHMOCY GABRiEL MiCHALiK i KULTOWY KASZPiROWSKi [2020]
https://www.youtube.com/watch?v=p3qYXk_Vtoc
[trochę kiepski program, ale nie ma nic innego]

Kaszpirowski. Sen o wszechmocy. Gabriel Michalik. Audiobook PL [2020]
https://www.youtube.com/watch?v=TjXwqM6NtLs
[fragment]


***


UWAGI: str. 9-10 – „Bóg pozwolił człowiekowi poznać samego siebie, ale dał mu na to czas równy wieczności” – zdanie bez sensu (zbędne „ale”?); str. 60 – zbędne „Już” + po (na); str. 104 – „Przewodnikiem po skarbach Winnicy jest młoda kustoszka, co do której nie ukrywa się przed zagranicznym gościem, że na kolację gotowa zjeść pizzę” (Przewodnikiem po skarbach Winnicy jest młoda kustoszka, która nie ukrywa przed zagranicznym gościem, że na kolację gotowa zjeść pizzę”?); str. 121 – „genderową równowagę” (płciową – po prostu); str. 123 – „Stawał problem [...]” (Stanął przed problemem); str. 251 – czekistów wówczas już nie dawno nie było, termin użyty żartobliwie; str. 280 – „Wskroś śpiący Izrael zmierzamy do Hajfy” (Przez cały śpiący Izrael...); str. 295 – „Nie do tego jednak było postsowieckiej nauce” (tj. nie było to w jej obszarze zainteresowań”; str. 321 – „Rejestruje śmierć kolejnych osób, bliskość z którymi zapoznał, gdy był na szczycie” (?).

(2020)

Niebanalna, reporterska biografia, wzbogacona o spojrzenie na otoczkę historyczną i sylwetki ludzi którzy wpłynęli na popularność Kaszpirowskiego (1939).

„[...] opowieść o tym [...] jak prowincjonalny psychiatra, dorabiający do skromnej pensji seansami hipnozy po kołchozach, salkach domów kultury, wspiął się na same szczyty. I o tym, jak przez lata z tych szczytów...

Bohater książki, hipnotyzer i uzdrawiacz, cieszył się u nas obłędną popularnością na początku lat 90. Książka opowiada o jego życiu i karierze, przy okazji dowiadujemy się trochę o współczesnej Rosji i o stanie rosyjskiej psychiatrii. Niestety trochę mało w książce analizy fenomenu Kaszpirowskiego w Polsce, ale to ciekawa lektura. Słuchałem audiobooka w b.dobrym wykonaniu Leszka Filipowicza.

Książka o hipnotyzerze i uzdrawiaczu, który na początku lat 90. cieszył się w Polsce niebywałą wręcz popularnością, kto nie pamięta jego demonicznych oczu i wypowiadanych z telewizora niskim głosem słów: odin, dwa, tri, czetyrie... ? No cóż, młodzi nie pamiętają, ale starsi jak najbardziej. Sława Kaszpirowskiego była tak wielka, że goszczono go z najwyższymi honorami na Jasnej Górze, bo nasz kościół, w przeciwieństwie do cerkwi prawosławnej, bardzo go hołubił.

Pisze Michalik o początkach Kaszpirowskiego, gdy jako młody psychiatra w latach 70. i 80. jeździł z seansami hipnozy po kołchozach i domach kultury na Ukrainie. A potem sławę zdobył poprzez seanse hipnozy medycznej na odległość, oto będąc w Moskwie hipnotyzował w Tbilisi pacjentki poddawane poważnym operacjom bez narkozy i to działało! Niestety, radzieckie środowisko psychiatryczne odrzuciło Kaszpirowskiego i dlatego, twierdzi autor, jego areną działania stały się stadiony, a nie sale operacyjne. I właśnie na stadionach zaczął zarabiać prawdziwe pieniądze, gdy upadał ZSRR za kilka seansów w Uzbekistanie zapłacono mu 600 tys rubli, jego miesięczna płaca wynosiła wtedy 120 rubli, nic więc dziwnego, że te olbrzymie pieniądze zawróciły mu w głowie, 90% od razu rozdał... W ogóle to z pieniędzmi nie potrafił się obchodzić, a zarabiał miliony.

A potem zaczęła się bajkowa kariera: olbrzymia popularność w Polsce i Rosji: został deputowanym do Dumy, odegrał ważną rolę w negocjacjach z czeczeńskimi terrorystami, Ale to wszystko minęło, obecnie u nas jest zapomniany, a w Rosji zdyskredytowany jako szarlatan, autor spotkał go ostatnio dającego seanse dla radzieckich emigrantów w Izraelu.

Pisze Michalik ciekawie o radzieckiej psychiatrii, która odcięta kompletnie od Zachodu wypracowała własne metody pracy, często szarlatańskie, na przykład do dziś stosowaną metoda Dowżenki leczenia alkoholizmu, której kluczowym elementem był krótki seans, w którym psychiatra: „wrzeszczał na pacjentów, podduszał ich i wciskał im do głowy gałki oczne. Dla wzmocnienia efektu w kulminacyjnym momencie seansu psikał w usta pacjentów substancję niezawierającą alkoholu, ale przypominającą go w smaku.” To ci metoda...

Książka przynosi pewne rozczarowanie, za dużo w niej Michalika, który wymądrza się na sporo tematów, np. historii Rosji, często jego tezy są kontrowersyjne, a źródeł nie podaje. Za mało o samym Kaszpirowskim i jego fenomenie w Polsce, bo wtedy na parę lat cały kraj naprawdę oszalał na jego punkcie. Niemniej to interesująca lektura.

Słuchałem audiobooka w świetnej interpretacji Leszka Filipowicza.

Bohater książki, hipnotyzer i uzdrawiacz, cieszył się u nas obłędną popularnością na początku lat 90. Książka opowiada o jego życiu i karierze, przy okazji dowiadujemy się trochę o współczesnej Rosji i o stanie rosyjskiej psychiatrii. Niestety trochę mało w książce analizy fenomenu Kaszpirowskiego w Polsce, ale to ciekawa lektura. Słuchałem audiobooka w b.dobrym wykonaniu...

Niedosyt. Wiem, że materia trudna w obróbce, ale zabrakło nieco głównego bohatera w opowieści o nim. Ale warto poczytać, żeby dowiedzieć się, jaką mocą władał - może rzeczywiście miał talent do hipnozy, skoro tak wielu ludzi na wszelakich szczeblach (także kościelnych) potrafiło mu ulec? I wielce podziwiam autora za cierpliwość do głównego bohatera ;)

Niedosyt. Wiem, że materia trudna w obróbce, ale zabrakło nieco głównego bohatera w opowieści o nim. Ale warto poczytać, żeby dowiedzieć się, jaką mocą władał - może rzeczywiście miał talent do hipnozy, skoro tak wielu ludzi na wszelakich szczeblach (także kościelnych) potrafiło mu ulec? I wielce podziwiam autora za cierpliwość do głównego bohatera ;)

Nigdy w życiu nie czczytałem tak ciekawej książki jak ta. Świetnie opowiedziana historia słynnego hipnotyzera popularnego w ZSRR, Polsce itp. Ciekawym wątkiem jest przychylność duchowieństwa katolickiego. Wynikała ona z tego, że Kaszpirowski zapła-cił 4000 dolarów za odbudowę spalonej części klasztoru na Jasnej Górze. Tam odbył się seans z udziałem zakonników i zakonnic. Do historii przeszło jego słynne ,,Adin, dwa, tri". W Polsce spotykał się nie tylko z hierar-chami, ale i z Wałęsą któremu radził jak reformować Polskę. Książka warta czytania.

Nigdy w życiu nie czczytałem tak ciekawej książki jak ta. Świetnie opowiedziana historia słynnego hipnotyzera popularnego w ZSRR, Polsce itp. Ciekawym wątkiem jest przychylność duchowieństwa katolickiego. Wynikała ona z tego, że Kaszpirowski zapła-cił 4000 dolarów za odbudowę spalonej części klasztoru na Jasnej Górze. Tam odbył się seans z udziałem zakonników i zakonnic. Do...