Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka byłego księdza X, z zakonu Y i miasta Z. Mimo, iż pisana pod pseudonimem, kilka faktów z ostatnich stron sprawiło, że odkrycie prawdziwego nazwiska było dziecinnie proste... Ale do rzeczy. Jest to książka pisana z perspektywy osoby, myślącej o sobie w kategoriach: - wszyscy księża z diecezji to alkoholicy. Tylko ja na spotkaniach nigdy nie piłem. - nie znam księdza, który miałby dobre relacje z dzieciakami w szkole. Ja miałem znakomite. - wszyscy księża swoje posadki w kurii sobie kupili. Tylko ja zostałem zatrudniony przypadkiem. Itp, itd. Co sprawia, że opis zdarzeń staje się zupełnie nieobiektywny. No, chyba, że założymy, że faktycznie opisuje je chodzący ideał 😉 Niewątpliwie Kościół ma wiele za uszami. A jeszcze więcej zamiótł pod dywan. Jednak mimo wszystko książka jest bardzo subiektywna. Pisana przez kogoś, kogo już na początku zakonnej drogi ktoś nieźle skrzywdził. Przez całą książkę czuć wielki uraz do zakonu, Kościoła, księży... Dla mnie za dużo tu uogólnień, nieprawdy, niedomówień, cytatów wyrwanych z kontekstu, nielogicznych wniosków, a czasami wręcz przeczenia samemu sobie.