Ciężko nazwać to reportażem. Styl zbyt swobodny i książka zbyt osobista.

Ciężko nazwać to reportażem. Styl zbyt swobodny i książka zbyt osobista.

Ciekawa pozycja obalająca wiele mitów. Dla osób które przyglądają się bliżej tej instytucji krytycznym okiem to pozycja, która zapewne potwierdzi wiele ich przekonań, na przykład takich, że to tylko ludzki wymysł a wspólnota to taka jak doskonale obrazuje to ostatni kadr z filmu "Kler" W. Smarzowskiego.

Ciekawa pozycja obalająca wiele mitów. Dla osób które przyglądają się bliżej tej instytucji krytycznym okiem to pozycja, która zapewne potwierdzi wiele ich przekonań, na przykład takich, że to tylko ludzki wymysł a wspólnota to taka jak doskonale obrazuje to ostatni kadr z filmu "Kler" W. Smarzowskiego.

Mam mieszane uczucia po tym reportażu. Na plus podejście, na minus stałe nawiązania do biblii i ciągłe przeplatanie wiedzy na temat katolicyzmu. Gdyby odpuścić edukowanie, książka miałaby mniej stron i byłaby zdecydowanie strawniejsza do przeczytania. Autor pomimo iż nie jest już księdzem, to w dalszym ciągu chce nauczać o konkretnej religi, którą wyznaje. Gdyby nie to, dałabym więcej gwiazdek, gdyż jak już powyrywa się zbędne strony, to pozostałe dobrze zwracają uwagę na te miliardy absurdów korporacji kościelnej.
Polecam przede wszystkim osobom, które są w stanie znieść bełkot religijny.

Mam mieszane uczucia po tym reportażu. Na plus podejście, na minus stałe nawiązania do biblii i ciągłe przeplatanie wiedzy na temat katolicyzmu. Gdyby odpuścić edukowanie, książka miałaby mniej stron i byłaby zdecydowanie strawniejsza do przeczytania. Autor pomimo iż nie jest już księdzem, to w dalszym ciągu chce nauczać o konkretnej religi, którą wyznaje. Gdyby nie to,...

"Korporacja kościół" to kolejne przeczytane przeze mnie wyznania księdza.
W "Sakramencie obłudy" Roberta Samborskiego miałam wrażenie, ze autor wciąż jest pod wpływem emocji i czułam jego głęboki żal do Kościoła.
W "Korporacji..." Piotr Babiński, były ksiądz z ponad dwudziestoletnim stażem, przedstawia raczej na chłodno strukturę hierarchii kościelnej, oraz sposoby manipulacji duchownych. Opowiada o swoich początkach w organizacjach kościelnych, nie zajmuje się zbytnio samym pobytem w seminarium, więcej miejsca poświęca życiu na plebanii. Odnosi się także do nauk i historii kościoła. Swoje odejście motywuje rażącym brakiem zgodności nauk KK z naukami Chrystusa.
Do autora nie można nie poczuć sympatii, w każdym razie życzę mu jak najlepiej, jak mówią jego byli koledzy-księża, w "normalnym" życiu.

"Korporacja kościół" to kolejne przeczytane przeze mnie wyznania księdza.
W "Sakramencie obłudy" Roberta Samborskiego miałam wrażenie, ze autor wciąż jest pod wpływem emocji i czułam jego głęboki żal do Kościoła.
W "Korporacji..." Piotr Babiński, były ksiądz z ponad dwudziestoletnim stażem, przedstawia raczej na chłodno strukturę hierarchii kościelnej, oraz sposoby...

Bardzo dobra książka, obnażająca bolesną prawdę - instytucja Kościoła jest korporacją, bardzo złą i źle zarządzaną.

Bardzo dobra książka, obnażająca bolesną prawdę - instytucja Kościoła jest korporacją, bardzo złą i źle zarządzaną.

Dla mnie osobiście na plus fakty na temat rozbieżności pomiędzy prawem kościelnym a Biblią. Nie jest tego jakoś specjalnie dużo. Książkę czyta się całkiem płynnie.

Dla mnie osobiście na plus fakty na temat rozbieżności pomiędzy prawem kościelnym a Biblią. Nie jest tego jakoś specjalnie dużo. Książkę czyta się całkiem płynnie.

Bardzo mi się spodobało.

Autor, były ksiądz, bez jadu i niepotrzebnych emocji, ale też bez skrupułów i eufeminizmów tłumaczy - na bazie swojego wieloletniego doświaczenia - jak działa i wygląda Kościół od środka. Padają konkretne fakty, liczby i tylko nazwisk musimy się domyślać. Do tego też wskazuje na nicość większości katolickich rytuałów, brak ich ich uzasadnienia w biblii czy w tradycjach pierwszych chrześcijan, pokazuje motywacje która towarzyszą temu środowisku (nie będzie niespodzianki: pieniądze, seks i władza),mówi nam jaki księża mają stosunek do tego wszystkiego (i siebie nawzajem) oraz niekiedy nieśmiało wskazuje co można by zrobić, aby ten system uleczyć od środka (dodając od razu dlaczego nie zostanie nigdy zrobione).

A wszystko prostym, wręcz "chłoporozumowym" językiem. Na pewno otworzy oczy niejednemu.

Bardzo mi się spodobało.

Autor, były ksiądz, bez jadu i niepotrzebnych emocji, ale też bez skrupułów i eufeminizmów tłumaczy - na bazie swojego wieloletniego doświaczenia - jak działa i wygląda Kościół od środka. Padają konkretne fakty, liczby i tylko nazwisk musimy się domyślać. Do tego też wskazuje na nicość większości katolickich rytuałów, brak ich ich uzasadnienia w...

Książkę powinien przeczytać każdy katolik. Gratuluję p. Piotrowi.

Książkę powinien przeczytać każdy katolik. Gratuluję p. Piotrowi.

Książka byłego księdza X, z zakonu Y i miasta Z. Mimo, iż pisana pod pseudonimem, kilka faktów z ostatnich stron sprawiło, że odkrycie prawdziwego nazwiska było dziecinnie proste...

Ale do rzeczy. Jest to książka pisana z perspektywy osoby, myślącej o sobie w kategoriach:
- wszyscy księża z diecezji to alkoholicy. Tylko ja na spotkaniach nigdy nie piłem.
- nie znam księdza, który miałby dobre relacje z dzieciakami w szkole. Ja miałem znakomite.
- wszyscy księża swoje posadki w kurii sobie kupili. Tylko ja zostałem zatrudniony przypadkiem.

Itp, itd. Co sprawia, że opis zdarzeń staje się zupełnie nieobiektywny. No, chyba, że założymy, że faktycznie opisuje je chodzący ideał 😉 Niewątpliwie Kościół ma wiele za uszami. A jeszcze więcej zamiótł pod dywan. Jednak mimo wszystko książka jest bardzo subiektywna. Pisana przez kogoś, kogo już na początku zakonnej drogi ktoś nieźle skrzywdził. Przez całą książkę czuć wielki uraz do zakonu, Kościoła, księży...

Dla mnie za dużo tu uogólnień, nieprawdy, niedomówień, cytatów wyrwanych z kontekstu, nielogicznych wniosków, a czasami wręcz przeczenia samemu sobie.

Książka byłego księdza X, z zakonu Y i miasta Z. Mimo, iż pisana pod pseudonimem, kilka faktów z ostatnich stron sprawiło, że odkrycie prawdziwego nazwiska było dziecinnie proste...

Ale do rzeczy. Jest to książka pisana z perspektywy osoby, myślącej o sobie w kategoriach:
- wszyscy księża z diecezji to alkoholicy. Tylko ja na spotkaniach nigdy nie piłem.
- nie znam...

Myślę, że pomimo zróżnicowanych ocen, warto sięgnąć po tę książkę jako, że przedstawia kościół z innej perspektywy, tj. perspektywy byłego księdza. Nie mam zamiaru oceniać tutaj umiejętności pisarskich autora, jak inni autorzy komentarzy, bo nie w tym rzecz. W książce chodzi o to, aby przekazać konkretne informacje, a używanie kwiecistego języka i kunsztownej stylistyki nie jest konieczne do przekazania faktów. Mało tego, autor wprowadza sporo anegdot, żartów i smaczków do tekstu, więc trudno powiedzieć, że książka jest monotonnie napisana.

Autor, ukrywający się ze zrozumiałych powodów pod pseudonimem Piotr Babiński, przedstawia swój punkt widzenia dotyczący funkcjonowania kościoła "od kuchni", przy czym porusza wiele różnych kwestii dotyczących funkcjonowania tej instytucji - a wie o czym pisze, ponieważ na własnej skórze odczuł jej działanie prze wiele lat, są to więc relacje z pierwszej ręki. Metody działania kościoła często budzą niesmak i dają wrażenie wrodzonej hipokryzji, wręcz cynizmu tejże instytucji.

Moim zdaniem autor jest zbyt krytyczny wobec własnej osoby, o czym możemy przekonać się głównie w końcowych rozdziałach. Zdjął sutannę i nie chciał dłużej żyć pozorami, co świadczy o jego uczciwości. "Błądzić jest rzeczą ludzką", jednak największym błędem jest trwanie w błędzie pomimo świadomości, że oszukujemy siebie. Moim zdaniem, zrzucenie sutanny świadczy o odwadze, nawet jeśli chcemy pozostać anonimowi, jak autor i zostawić przeszłość za sobą.

Może się myślę, ale wydaje mi się, że książka jest swego rodzaju rozliczeniem z przeszłością.

Myślę, że pomimo zróżnicowanych ocen, warto sięgnąć po tę książkę jako, że przedstawia kościół z innej perspektywy, tj. perspektywy byłego księdza. Nie mam zamiaru oceniać tutaj umiejętności pisarskich autora, jak inni autorzy komentarzy, bo nie w tym rzecz. W książce chodzi o to, aby przekazać konkretne informacje, a używanie kwiecistego języka i kunsztownej stylistyki nie...