Gabriel Michalik

Gabriel Michalik (ur. 1974) – polski dziennikarz i autor opowiadań - przyszedł na świat w rodzinie od trzech pokoleń związanych z teatrem. Syn aktorki i pisarki Joanny Keller-Michalik i aktora Stanisława Michalika. Konfrontując ciężkie przeżycia i twórcze kryzysy najbliższych z własnym brakiem talentu scenicznego, postanowił trzymać się od aktorstwa na spory dystans. Karierę zawodową rozpoczynał jako obnośny sprzedawca skarpetek, następnie był gońcem. Na początku lat 90. wypił piwo ze znajomym, który szedł w swoich sprawach do „Tygodnika Solidarność”. W ten sposób Michalik został reporterem. Publikował na łamach m.in. "Tygodnika Solidarność", "Expressu Wieczornego", "Życia Warszawy", "Życia", "Gazety Wyborczej", "Rzeczpospolitej" i "Tygodnika Powszechnego".
W 2000 roku wyniósł się z Warszawy do pałacu w Karnkowie na ziemi dobrzyńskiej, gdzie starał się wskrzesić XIX-wieczne formy życia. Umęczony wskrzeszaniem, sam wskrzeszenia już wymagający, wrócił po siedmiu latach do Warszawy, aby zaraz później wyjechać na tzw. białe niedźwiedzie, do Permu na Uralu. Tam zaproponowano mu pracę na miejscowym uniwersytecie w charakterze „zagranicznego specjalisty”. Opowiadał studentom o wolnych mediach. Jego kariera wykładowcy akademickiego była tyleż błyskotliwa, co krótka. Rosyjskie blogi podsumowały obecność Michalika w Permie wezwaniem „won zasrany polaczku”. Posłuszny tej dyrektywie, wrócił do Polski i dopisał ostatnie rozdziały książki o Skolimowie "Hamlet w stanie spoczynku..". Wcześniej ukazały się jego: m.in zbiór reportaży "O miłości, śmierci i bitnej piekarzowej" (Warszawa, 2002) i "W poszukiwaniu własnej drogi..." (wraz z Marią Szyszkowską, Warszawa 2007). Żonaty, ma syna. Mieszka w Warszawie i w Karnkowie.http://