Każdy znajdzie coś dla siebie. Różne relacje damsko męskie, wyzwolenie kobiet, żałość mężczyzn - wszystko w jednej książce. Na szczęście krótkiej.

Każdy znajdzie coś dla siebie. Różne relacje damsko męskie, wyzwolenie kobiet, żałość mężczyzn - wszystko w jednej książce. Na szczęście krótkiej.

Spodziewałam się po tej książce odrobinę więcej… pikanterii. Okazuje się, że mało w niej erotyzmu- główny bohater nie chciał być bowiem zdominowany tylko w sypialni, ale ogólnie w życiu, w każdej chwili- i na tym skupił się autor. Wybranka bohatera z początku niechętnie podchodziła do zadawania mu bólu, ale kiedy już poznała smak absolutnej władzy nad mężczyzną, a także całkowitą bezkarność za znęcanie się nad nim, stała się prawdziwym tyranem.

Nie jest to najlepsza pozycja, dużo w niej powtórzeń, dialogi bywają strasznie drętwe i nienaturalne. Według mnie na najwięcej uwagi zasługuje zmiana jaka zachodzi w Wandzie w miarę jak układ między nią a Sewerynem się rozwijał.

Spodziewałam się po tej książce odrobinę więcej… pikanterii. Okazuje się, że mało w niej erotyzmu- główny bohater nie chciał być bowiem zdominowany tylko w sypialni, ale ogólnie w życiu, w każdej chwili- i na tym skupił się autor. Wybranka bohatera z początku niechętnie podchodziła do zadawania mu bólu, ale kiedy już poznała smak absolutnej władzy nad mężczyzną, a także...

Świetna. Tak sensualna, tak cyniczna, z tak wyrazistą, charakterną bohaterką... Takie erotyki mogłabym dziś czytać bez żenady i przewracania oczami.

Świetna. Tak sensualna, tak cyniczna, z tak wyrazistą, charakterną bohaterką... Takie erotyki mogłabym dziś czytać bez żenady i przewracania oczami.

gdybym miała moje wrażenia opisać jednym zdaniem, to wniosek jest prosty: długo zbierałam się do książki, aż książka zdążyła się zestarzeć. stanowiąca jej podstawę relacja kobiety i mężczyzny zostaje oparta na masochistycznym dla jednej strony układzie pani i poddanego. dziś te opisy z pewnością nie szokują w takim stopniu, jak w XIX wieku, ale mimo wszystko nieco zaskoczyło mnie, że ten poddańczy charakter będzie miała relacja jako-taka, również na co dzień, a nie np. tylko jej łóżkowy aspekt. próby filozoficznych rozważań, które od czasu do czasu przerywały główną opowieść o rodzącej się zażyłości, nużyły mnie i przewracałam oczami słysząc, że „charakter kobiety na tym się w istocie zasadza, że nie ma żadnego charakteru”. z kolei para głównych bohaterów jest wiecznie niezdecydowana - raz sobie rozkazuje, raz się cofa do początków znajomości. całość opowiadana z perspektywy mężczyzny jako tego, który chce być w tym związku poddanym jest w pewnym stopniu odświeżająca, ale to niestety zbyt mało.

gdybym miała moje wrażenia opisać jednym zdaniem, to wniosek jest prosty: długo zbierałam się do książki, aż książka zdążyła się zestarzeć. stanowiąca jej podstawę relacja kobiety i mężczyzny zostaje oparta na masochistycznym dla jednej strony układzie pani i poddanego. dziś te opisy z pewnością nie szokują w takim stopniu, jak w XIX wieku, ale mimo wszystko nieco...

Niektóre powieści bronią się nawet po dwustu latach, ta jednak nie przedstawia sobą niczego ciekawego. Można by się spodziewać, że książka stanowić będzie opis praktyk masochistycznych w ujęciu erotycznym, jest to jednak dość nudny, pozbawiony głębi psychologicznej, romans opisujący relację między 'panią' a 'poddanym'.

Niektóre powieści bronią się nawet po dwustu latach, ta jednak nie przedstawia sobą niczego ciekawego. Można by się spodziewać, że książka stanowić będzie opis praktyk masochistycznych w ujęciu erotycznym, jest to jednak dość nudny, pozbawiony głębi psychologicznej, romans opisujący relację między 'panią' a 'poddanym'.

Kolejna klasyczna pozycja. Ciekawie było spojrzeć na zagadnienie S/M z perspektywy XIX wieku... ale to króciutka książeczka i w sumie nic wybitnego. Przystępnie napisana, zupełnie zrozumiałym i przyswajalnym nawet dziś językiem - a to zawsze są plusy. Więc czytało się dobrze, łatwo skupić się na treści, a to też zalety. Ale nic ponad to.

(czytana/słuchana: 28.04 - 1.05.2023)
4-/5 [6/10]

Kolejna klasyczna pozycja. Ciekawie było spojrzeć na zagadnienie S/M z perspektywy XIX wieku... ale to króciutka książeczka i w sumie nic wybitnego. Przystępnie napisana, zupełnie zrozumiałym i przyswajalnym nawet dziś językiem - a to zawsze są plusy. Więc czytało się dobrze, łatwo skupić się na treści, a to też zalety. Ale nic ponad to.

(czytana/słuchana: 28.04 -...

Kiedy po latach skandalizująca ówcześnie treść nie robi już wrażenia, "Wenus w futrze" pozostaje przepysznym żartem na temat stosunków władzy pomiędzy kobietą i mężczyzną.

Kiedy po latach skandalizująca ówcześnie treść nie robi już wrażenia, "Wenus w futrze" pozostaje przepysznym żartem na temat stosunków władzy pomiędzy kobietą i mężczyzną.

We wstępie Wenus w futrze słusznie napisano, że historia opisana w tej książce nie ma większej głębi, spektakularnej formy czy stylu. Książka Leopolda von Sacher-Masocha jest ważna o tyle, że to pierwszy utwór odwołujący się do dewiacji seksualnej, nazwanej od nazwiska autora masochizmem.

Masochizm to znajdowanie podniety seksualnej w okrutnym traktowaniu przez partnera_kę, które prowadzi do psychicznych, a czasem także fizycznych cierpień. O tym jest właśnie ta książka.

🎠 Wenus i jej sługa

Sacher-Masoch opowiada o pewnym erotomanie gawędziarzu, Sewerynie, który spotyka na swojej drodze piękną kobietę otwartą na tyle, żeby spełnić jego pragnienia i go zdominować. On się w niej natychmiast zakochuje, a że jest facetem specyficznym – rodzajem bluszczu oplatającym partnerkę w całości – nie pozostawia nawet odrobiny miejsca dla siebie samego. Ani dla jej potrzeb i pragnień.

Wanda Dunajew, czyli cel atencji Seweryna, próbuje go stopować i wskazywać mu inne sposoby na dotarcie do jej serca. On jest jednak głuchy na jej sugestie i dalej skrajnie się poniża, oddając jej pełnię władzy nad sobą.

Niedługo później okazuje się, że gdy Wanda zaczyna wdrażać niektóre z zachowań, o których rozmawiali i się na nie zgodzili, Seweryn nie rozumie dlaczego ona jest aż tak bezwzględna. Ha! Kobieta ośmielona jego poddaństwem posuwa się coraz dalej. Po czym na sam koniec sytuacja zupełnie wymyka się spod kontroli i kończy się surową nauczką za jego pragnienia.

🎠 Czy lekarstwo istnieje?

Zakończenie historii jest w pewien sposób zachowawcze. Nie wiem, czy to rozsądek podyktował autorowi takie rozwiązanie tej sytuacji, która przecież odzwierciedlała jego pragnienia, czy faktycznie tylko tak drastyczne zakończenie tej toksycznej relacji mogło go odwieść od jego upodobań? A może tak naprawdę lekarstwo nie istnieje?

Nigdy się tego nie dowiemy, ale nawet nie ma takiej potrzeby. Wenus w futrze to książka-ciekawostka na niezbyt wysokim poziomie porównywalnym do Pamiętników Fanny Hill. Jest krótka, ale i tak przegadana. Można, ale nie trzeba.

We wstępie Wenus w futrze słusznie napisano, że historia opisana w tej książce nie ma większej głębi, spektakularnej formy czy stylu. Książka Leopolda von Sacher-Masocha jest ważna o tyle, że to pierwszy utwór odwołujący się do dewiacji seksualnej, nazwanej od nazwiska autora masochizmem.

Masochizm to znajdowanie podniety seksualnej w okrutnym traktowaniu przez...

Ciekawie spojrzeć na temat SM z perspektywy człowieka XIX wieku, ale ten epilog… gdyby wziąć pod uwagę także związki nieheteronormatywne, to teza autora traci sens

Ciekawie spojrzeć na temat SM z perspektywy człowieka XIX wieku, ale ten epilog… gdyby wziąć pod uwagę także związki nieheteronormatywne, to teza autora traci sens

Moim zdaniem ta powieść jest bardzo niedoceniona. To, że od nazwiska Masoch wziął swój początek termin Masochizm w moim odczuciu to za mało.

Moim zdaniem ta powieść jest bardzo niedoceniona. To, że od nazwiska Masoch wziął swój początek termin Masochizm w moim odczuciu to za mało.