Zbiór tekstów dla miłośników klasycznego podejścia do literatury kryminalnej jako zabawy intelektualnej, jako gry autora z czytelnikiem, gdy w zagadkę i jej rozwiązywanie. Pod tym względem świetny tom.
A dla niżej podpisanego, który za zagadkami nie przepada, a za wyrazistymi postaciami, głębokimi przeżyciami tychże i za bogatym tłem obyczajowym owszem, nieco nudne to było.
De gustibus...

Zbiór tekstów dla miłośników klasycznego podejścia do literatury kryminalnej jako zabawy intelektualnej, jako gry autora z czytelnikiem, gdy w zagadkę i jej rozwiązywanie. Pod tym względem świetny tom.
A dla niżej podpisanego, który za zagadkami nie przepada, a za wyrazistymi postaciami, głębokimi przeżyciami tychże i za bogatym tłem obyczajowym owszem, nieco nudne to...

Mam mieszane uczucia. Część opowiadań to niczym Agatha, nie można się oderwać, a część - nie do przebrnięcia... Ale może to kwestia mojego nastroju, a może lepiej by się czytało w wersji papierowej? A może jeszcze lepiej, gdyby nie czekał stos kolejnych książek 🤔Może kiedyś jeszcze wrócę 🤔

Mam mieszane uczucia. Część opowiadań to niczym Agatha, nie można się oderwać, a część - nie do przebrnięcia... Ale może to kwestia mojego nastroju, a może lepiej by się czytało w wersji papierowej? A może jeszcze lepiej, gdyby nie czekał stos kolejnych książek 🤔Może kiedyś jeszcze wrócę 🤔

Opowiadania kryminalne, w świątecznej otoczce.

Ciekawostką jest, że większość z autorów, których utwory zamieszczone są w tym zbiorze, była mi całkowicie nieznana. Oprócz Arthura Conan Doyle’a, którego kojarzą chyba wszyscy, znane mi były tylko trzy nazwiska: Edgar Wallace, Dorothy L. Sawyers i G.K. Chesterton.

Przed każdym odpowiadaniem zamieszczona jest krótka notka biograficzna o jego autorze. Bardzo mi to odpowiadało i dodawało smaczku, do prezentowanych historii.
Dzięki temu dowiedziałam się m.in., że Ralph Plummer, autor opowiadania “Salonowe sztuczki”, pozostaje do dziś postacią dość tajemniczą, niewiele wiadomo na jego temat, a wspomniane opowiadanie jest niejako unikatowe.
Zainteresowała mnie też bardzo biografia Edgara Wallace’a, którego życie mogłoby zainspirować niejedną powieść czy scenariusz filmowy.
Z kolei wielbicielką twórczości innego z autorów, H.C. Bailey’a, była sama Agatha Christie, co stało się dla mnie całkowicie zrozumiałe, po zapoznaniu się z jego opowiadaniem. Stanowi ono bowiem jedną z perełek tego zbioru.

Według mnie opowiadanie to dość trudna forma dla samych twórców. Trzeba bowiem, na kilku zaledwie stronach, przykuć zainteresowanie czytelnika, zaciekawić go, a do tego zawrzeć cały sens i puentę w tak małej przestrzeni.

Tematyka opowiadań z tej antologii zamyka się w klimacie okołoświątecznym. Autorzy w różny sposób te święta akcentują, niekiedy jest to jedynie wzmianka o okresie, w którym zawiązuje się fabuła, a niekiedy święta są powodem konkretnych spotkań, a dzięki temu sposobnością do dokonania np. rabunku czy morderstwa.

Osobiście lubię tę formę prozy za minimalizm, wymuszony siłą rzeczy, który ukazuje wszystkie zalety, ale też i obnaża wady danego autora.
W tym zbiorze zalet było zdecydowanie więcej u wszystkich w zasadzie twórców.
Niektóre opowiadania przypadły mi do gustu bardziej, inne nieco mniej, ale myślę, że to raczej kwestia subiektywnych preferencji, bo konstrukcyjnie wszystkie były udane. Ogólnie oceniam całość bardzo dobrze.

Na szczególne wyróżnienie zasługuje moim zdaniem opowiadanie “Figury woskowe” autorstwa Ethel Liny White. Mistrzowskie budowanie napięcia, wgląd w ludzką psychikę i ukazanie mechanizmów, którym ulegamy, gdy rządzi nami strach. To wszystko autorka umiejętnie połączyła i przedstawiła historię kompletną, budzącą emocje oraz zaciekawienie od pierwszego do ostatniego zdania.

Poniżej moja ocena poszczególnych opowiadań.

Arthur Conan Doyle “Niebieski karbunkuł” 9/10
Ralph Plummer “Salonowe sztuczki” 7/10
Raymund Allen “Szczęśliwe rozwiązanie” 7/10
G.K. Chesterton “Latające gwiazdy” 10/10
Edgar Wallace “Farsz” 10/10
H.C. Bailey “Nieznany morderca” 10/10
J. Jefferson Farjeon “Czujny skarbnik” 8/10
Dorothy L. Sawyers “Perłowy naszyjnik” 9/10
Margery Allingham “Nieoczekiwany zwrot w sprawie” 9/10
Ethel Lina White “Figury woskowe” 10/10
Marjorie Bowen “Herbata z mlekiem” 9/10
Joseph Shearing “Chińskie jabłko” 10/10
Nicholas Blake “Śnieżna zagadka” 7/10
Edmund Crispin “Imię na szybie” 8/10
Leo Bruce “Świąteczny prezent” 9/10

Opowiadania kryminalne, w świątecznej otoczce.

Ciekawostką jest, że większość z autorów, których utwory zamieszczone są w tym zbiorze, była mi całkowicie nieznana. Oprócz Arthura Conan Doyle’a, którego kojarzą chyba wszyscy, znane mi były tylko trzy nazwiska: Edgar Wallace, Dorothy L. Sawyers i G.K. Chesterton.

Przed każdym odpowiadaniem zamieszczona jest krótka notka...

Opowiadania dla miłośników starych historii kryminalnych. Jest zabójstwo, kradzież klejnotów, tajemnice i mroczne dochodzenia. Nie nie zachwyciły ale warto było się przekonać

Opowiadania dla miłośników starych historii kryminalnych. Jest zabójstwo, kradzież klejnotów, tajemnice i mroczne dochodzenia. Nie nie zachwyciły ale warto było się przekonać

To mój pierwszy przeczytany zbiór opowiadań różnych autorów. Wszystkie opowiadania w nim zawarte są brytyjskie, co sprawiło, że czytało się z przyjemnością, bo lubię taki klimat. Wszystkie działy się porą okołoświąteczną, ale czas taki, że było akurat. I to jest ok. Poziom opowiadań był różny, były lepsze i gorsze, zaskakujące i przewidywalne, złożone i bardzo proste. Wszystkie czytało mi się z przyjemnością. W jednym z opowiadań niestety potknęłam się o tłumaczenie, ale i tak bywa. Ogólnie podobały mi się, ciekawe to było doświadczenie, ale jakiegoś wooow nie było. To dobra, niezobowiązująca lektura, bez fajerwerków.

To mój pierwszy przeczytany zbiór opowiadań różnych autorów. Wszystkie opowiadania w nim zawarte są brytyjskie, co sprawiło, że czytało się z przyjemnością, bo lubię taki klimat. Wszystkie działy się porą okołoświąteczną, ale czas taki, że było akurat. I to jest ok. Poziom opowiadań był różny, były lepsze i gorsze, zaskakujące i przewidywalne, złożone i bardzo proste....

Zbiór opowiadań mistrzów "złotej ery kryminału", których akcja toczy się w okresie Bożego Narodzenia. Cudny klimat brytyjskich świąt przełomu XIX i XX wieki, idealny wybór na świąteczny wieczór. Sama fabuła opowiadań dość prosta, zazwyczaj można łatwo odgadnąć motyw, sprawcę i metodę. Jednak mimo to była to dla mnie przyjemna lektura, brakowało mi w niej tylko któregoś ze świątecznych opowiadań Agathy Christie.

Zbiór opowiadań mistrzów "złotej ery kryminału", których akcja toczy się w okresie Bożego Narodzenia. Cudny klimat brytyjskich świąt przełomu XIX i XX wieki, idealny wybór na świąteczny wieczór. Sama fabuła opowiadań dość prosta, zazwyczaj można łatwo odgadnąć motyw, sprawcę i metodę. Jednak mimo to była to dla mnie przyjemna lektura, brakowało mi w niej tylko któregoś ze...

Parę opowiadań powtarzało mi się z tym, co już przeczytałam w tym roku, a te których nie znałam, nie były zbyt udane. Okładka na plus :)

Parę opowiadań powtarzało mi się z tym, co już przeczytałam w tym roku, a te których nie znałam, nie były zbyt udane. Okładka na plus :)

Coraz bardziej przekonuje się do stwierdzenia, że C. Läcberg to jedna z niewielu królowych szwedzkiego kryminału 😁 „Kaznodzieja” to 2 część sagi o Fjällbace. Moim zdaniem autorka podnosi sobie poziom z każdą kolejną częścią, ponieważ opis grozy, intryg czy tajemniczej przeszłości jest w tej książce bardziej i mocnej rozbudowany. ⁣
⁣
I tym razem przenosimy się do szwedzkiego nadmorskiego miasteczka gdzie w Wąwozie Królewskim zostają znalezione zwłoki młodej dziewczyny. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy w tym samym miejscu zespół techniczny odkrywa kości należących do dwóch osób. Wszystko wskazuje na to, że należą one do dwóch dziewczyn, które zaginęły 25 lat temu. Czyżby morderca wrócił? A jeśli to naśladowca to skąd wiedział, że tam też znajdują się zwłoki. Przeszłość nie da o sobie zapomnieć. ⁣
⁣
W książce „Kaznodzieja” główne skrzypce gra Patrik Hedström. Młody policjant z wielkim talentem śledczym w przeciwieństwie do swoich nieudolnych kolegów z posterunku 👮🏻👮🏻‍♂️ Książka posiada podobny klimat co w poprzedniej części, ale za to bardziej mroczny. Podoba mi się zabieg retrospekcji widzianej z perspektywy innych osób. Autorka skrupulatnie prowadzi czytelnika po wydarzeniach, które miały wpływ na tragedię. Czytelnik zaczyna układać historię i ma chęć podpowiedzieć bohaterom, którzy nieudolnie próbują rozwiązać sprawę. Läckberg kontynuuje wątki obyczajowe co sprawia, że bardziej przywiązujemy się do postaci. Miejsce? Urokliwe, ale z mrocznym pierwiastkiem. Fabuła? Wciągająca. ⁣
⁣

Coraz bardziej przekonuje się do stwierdzenia, że C. Läcberg to jedna z niewielu królowych szwedzkiego kryminału 😁 „Kaznodzieja” to 2 część sagi o Fjällbace. Moim zdaniem autorka podnosi sobie poziom z każdą kolejną częścią, ponieważ opis grozy, intryg czy tajemniczej przeszłości jest w tej książce bardziej i mocnej rozbudowany. ⁣
⁣
I tym razem przenosimy się do szwedzkiego...

Tak naprawdę to 8,5/10. Tylko że nie ma takiej oceny, więc gwiazdki zaokrągliłem w dół.
Niemniej polecam gorąco jako przerywnik w zawrotnym świątecznym tempie. Warto się pochylić nad tą lekturą i wyszukać opowiadanie, które komuś akurat przypadnie do gustu. A jest w czym wybierać.

Tak naprawdę to 8,5/10. Tylko że nie ma takiej oceny, więc gwiazdki zaokrągliłem w dół.
Niemniej polecam gorąco jako przerywnik w zawrotnym świątecznym tempie. Warto się pochylić nad tą lekturą i wyszukać opowiadanie, które komuś akurat przypadnie do gustu. A jest w czym wybierać.

Obecnie mój ulubiony zbiór opowieści kryminalnych na Święta. Nie mogło być inaczej skoro są w nim opowiadania mistrzów gatunku takich jak Arthur Conan Doyle, G.K.Chesterton, H.C.Bailey czy Dorothy L. Sayers. Wszystkie są klasycznymi kryminałami, bardzo klimatycznymi i świetnie oddającymi ducha Świąt. Mamy np. ciekawą zagadkę, której rozwiązaniem jest niedokończona partia szachów, trzy tajemnicze zbrodnie, których pozornie nic nie łączy, dziennikarkę, która spędza noc w nawiedzonym muzeum, ofiarę, która ostatkiem sił wskazuje na mordercę, a jednak coś się nie zgadza i wiele innych. Jest tu 15 wspaniałych historii, a więc na pewno każdy znajdzie coś dla siebie. Jeśli chcecie poznać szczegóły zapraszam: http://www.kryminalgrozatajemnica.com.pl/2021/12/cicha-noc-ze-zbrodnia-i-duchami.html

Obecnie mój ulubiony zbiór opowieści kryminalnych na Święta. Nie mogło być inaczej skoro są w nim opowiadania mistrzów gatunku takich jak Arthur Conan Doyle, G.K.Chesterton, H.C.Bailey czy Dorothy L. Sayers. Wszystkie są klasycznymi kryminałami, bardzo klimatycznymi i świetnie oddającymi ducha Świąt. Mamy np. ciekawą zagadkę, której rozwiązaniem jest niedokończona partia...