"Zapach goździków" to ciepła, zimowa historia. Opowiada o losach dwójki przyjaciół Arkadiusza i Klemensa i ich rodzin.
Spotykamy tu mnóstwo osób z bardzo różnymi charakterami, lecz mimo różnic są ze sobą nierozerwalnie połączeni - więzami przyjaźni.
Arkadiusz właściciel sklepu muzycznego z wyjątkowymi winylami, gramofonami i całym osprzętem potrzebnym do eleganckiego odsłuchiwania muzyki to elegancki, troszkę pedantyczny jegomość.
Klemens to znawca wina. Wraz z żoną prowadzi elegancką restaurację ( z równie eleganckimi winami ) jest również współwłaścicielem winnicy w Alzacji.
Jak zareaguje rodzina i przyjaciele kiedy okaże się, iż Klemens wpadł w nielada kłopoty?

Nie była to cudownie wciągająca powieść. Nie czekałam z utęsknieniem na moment z książką. Nie myślałam o bohaterach cały dzień. Nie była to powieść która będzie tkwić, gdzieś głęboko we mnie.
Jednak polubiłam tę dwójkę. I mimo wszystko miło się o nich czytało ☺️
Arkadiusz i Klemens to całkiem sympatyczni starsi panowie, którzy chwilami potrafią porządnie rozśmieszyć.

"Zapach goździków" to ciepła, zimowa historia. Opowiada o losach dwójki przyjaciół Arkadiusza i Klemensa i ich rodzin.
Spotykamy tu mnóstwo osób z bardzo różnymi charakterami, lecz mimo różnic są ze sobą nierozerwalnie połączeni - więzami przyjaźni.
Arkadiusz właściciel sklepu muzycznego z wyjątkowymi winylami, gramofonami i całym osprzętem potrzebnym do eleganckiego...

O rany, jakie to było nudne! Kupiłam książkę ze względu na ładną okładkę, ale środek totalnie mnie zawiódł.

Fabuła o niczym, no może skrzywienie zawodowe kazało mi widzieć w głównym bohaterze niezdiagnozowanego Aspergera :D Poza tym o niczym.

O rany, jakie to było nudne! Kupiłam książkę ze względu na ładną okładkę, ale środek totalnie mnie zawiódł.

Fabuła o niczym, no może skrzywienie zawodowe kazało mi widzieć w głównym bohaterze niezdiagnozowanego Aspergera :D Poza tym o niczym.

Piękna okładka, piękny tytuł...a w środku pusto. Arkadiusz to wyjątkowo irytujący stary tetryk, zresztą całe stare pokolenie jest oderwane od rzeczywistości, jedynie Mieczysław jakoś ogarnia rzeczywistość. Książka o niczym.

Piękna okładka, piękny tytuł...a w środku pusto. Arkadiusz to wyjątkowo irytujący stary tetryk, zresztą całe stare pokolenie jest oderwane od rzeczywistości, jedynie Mieczysław jakoś ogarnia rzeczywistość. Książka o niczym.

Niestety trochę ciężko powiedzieć o czym jest ta książka.

Zacznę od plusów - bardzo mocno wyczułam się w klimat świątecznych przygotowań czytając ją. Ma piękną okładkę, a styl pisania autorki zdecydowanie trafił w mój gust. Chętnie sięgnę po jakąś inną jej książkę.

Książka daje do myślenia, można nad nią podumać o tym co jest w życiu i w Świętach ważne.

Natomiast sama historia pana Arkadiusza i jego rodziny... Miałam poczucie jakby książka została wyrwana z jakiejś serii, że powinno być coś przed i coś po. Kiedy skończyłam ją czytać czułam niedosyt i miałam poczucie, że niewiele się wyjaśniło.
Droga autorko, czy będzie dalszy ciąg tej opowieści?

Niestety trochę ciężko powiedzieć o czym jest ta książka.

Zacznę od plusów - bardzo mocno wyczułam się w klimat świątecznych przygotowań czytając ją. Ma piękną okładkę, a styl pisania autorki zdecydowanie trafił w mój gust. Chętnie sięgnę po jakąś inną jej książkę.

Książka daje do myślenia, można nad nią podumać o tym co jest w życiu i w Świętach ważne.

Natomiast sama...

Ja wiem, że święta były prawie 2 tygodnie temu, ale ta ksiąźka nie oddaje ich klimatu (niestety). Nie jest zła, wręcz przeciwnie, ale oczekiwałam ŚWIĄTECZNEGO KLIMATU.

Ja wiem, że święta były prawie 2 tygodnie temu, ale ta ksiąźka nie oddaje ich klimatu (niestety). Nie jest zła, wręcz przeciwnie, ale oczekiwałam ŚWIĄTECZNEGO KLIMATU.

Lekka opowieść świąteczno-rodzinna i tak powiem Wam, jest idealna na święta. Trochę się przy niej wynudziłam, bo akcja toczy się ślimaczym tempem. Czasami miałam wrażenie, że akcja nie toczy się wcale. Czytamy o dużej rodzinie, która ma zamiar zorganizować swoje święta. Nic specjalnego oprócz tego, że gdzieś w tle toczy się dramat i przed jednym z bohaterów staje widmo bankructwa. Ten temat za bardzo się nie rozwija i zostaje tajemnicą do samego końca. Nie znajdziecie tutaj zatykającej dech w piersiach historii. Bez szału. NIE POLECAM

Lekka opowieść świąteczno-rodzinna i tak powiem Wam, jest idealna na święta. Trochę się przy niej wynudziłam, bo akcja toczy się ślimaczym tempem. Czasami miałam wrażenie, że akcja nie toczy się wcale. Czytamy o dużej rodzinie, która ma zamiar zorganizować swoje święta. Nic specjalnego oprócz tego, że gdzieś w tle toczy się dramat i przed jednym z bohaterów staje widmo...

Mówiąc kolokwialnie, to czuję się zrobiona w konia. Przeczytałam tą powieść i nie mam pojęcia o czym ona była. Teoretycznie o dwóch zaprzyjaźnionych rodzinach, ale jakoś tej przyjaźni nie widziałam. No chyba, że przyjaźń opiera się wyłącznie na spotkaniach z okazji świąt, czy na sylwestrze. Bo jak przyszły problemy, to okazało się, że ważniejsza była niepisana umowa zawarta lata temu pomiędzy przyjaciółmi według której nigdy nie będą rozmawiali o pieniądzach, oczywiście nie będą sobie ich pożyczali. No ok, pieniądze czasami rujnują przyjaźnie, ale gdy spada na przyjaciela widmo bankructwa i strata domu, a druga strona jest majętna, to przydałaby się jakaś pomoc, czy to pożyczka czy chociaż jakieś prawdziwe słowa wsparcia. A w książce druga strona totalnie zbagatelizowała problem. Zresztą niedoszli bankruci też jakoś to bagatelizowali, niby się przejmowali, ale nic z tym nie robili. Jeden Dominik zaczął w tej sprawie coś robić, ale co, to się nie dowiedziałam. Chyba, że ja nie zrozumiałam zawiłości tej powieści...Dominik zniknął na krótki czas, autorka każe się domyślać tego gdzie był. Wywnioskowałam, że pojechał do Francji do winnicy ojca, ale nic na ten temat nie jest przedstawione w książce. Nagle umiera wspólnik winnicy, wszyscy udają się na pogrzeb, oczywiście wszystko w ekspresowym tempie. Autorka dużej pochyliła się nad tym w czym panie mają wystąpić na pogrzebie. Chyba dłuższy był opis tego jak poszły na zakupy do drogich butików (co tam widmo bankructwa, przecież panie nie miały czego założyć),niż przebieg całej wyprawy do Francji. Na koniec ni z gruszki, ni z pietruszki zjawia się zaprzyjaźnimy policjant, z pytaniem czy wszyscy spędzili razem czas świąteczny. Starszy pan mówi, że tak i koniec rozmowy. Po co to było, to nie mam pojęcia. Czy Dominik coś zrobił? Czuję jakby ktoś mi wyrwał kilka stron z książki. Obie rodziny nie przypadły mi do gustu. Nudna, denerwująca książka.

Mówiąc kolokwialnie, to czuję się zrobiona w konia. Przeczytałam tą powieść i nie mam pojęcia o czym ona była. Teoretycznie o dwóch zaprzyjaźnionych rodzinach, ale jakoś tej przyjaźni nie widziałam. No chyba, że przyjaźń opiera się wyłącznie na spotkaniach z okazji świąt, czy na sylwestrze. Bo jak przyszły problemy, to okazało się, że ważniejsza była niepisana umowa zawarta...

przyjemna lektura na wieczór, opis przyjaźni dwóch panów i ich rodzin ich kłopoty i życie rodzinne

przyjemna lektura na wieczór, opis przyjaźni dwóch panów i ich rodzin ich kłopoty i życie rodzinne

Strasznie męczyłam się czytając tę książkę. Została ona napisana dość chaotycznie a przedstawienie postaci zawarte na początku książki nie ułatwiło odnalezienia się w historii i bohaterach. Muszę przyznać, że książka o tematyce świątecznej właściwie zupełnie zgubiła ten świąteczny klimat, którego oczekiwałam.

Strasznie męczyłam się czytając tę książkę. Została ona napisana dość chaotycznie a przedstawienie postaci zawarte na początku książki nie ułatwiło odnalezienia się w historii i bohaterach. Muszę przyznać, że książka o tematyce świątecznej właściwie zupełnie zgubiła ten świąteczny klimat, którego oczekiwałam.

„Zapach goździków” Agnieszki Lis jest kolejną książką z listy świątecznych lektur. Tym razem jednak z niekłamanym żalem muszę stwierdzić, że między mną a tą historią zupełnie nie zaiskrzyło.

Arkadiusz i Klemens to przyjaciele z ponad czterdziestoletnim stażem. Przyjaźnią się więc też ich rodziny i rokrocznie, niezależnie od okoliczności, spotykają się przy wigilijnym stole. Z upływem lat dotykające ich problemy wydają się większe. Czy obecne nie przysłonią nadchodzących świąt?

Główny bohater, sześćdziesięcioczteroletni Arkadiusz, to ekscentryk, introwertyk i meloman. Jest właścicielem audiofilskiego sklepu, a od kilku lat rozwodnikiem, który dotąd nie pogodził się z tym faktem. Jego równolatek Klemens to z kolei koneser win z udziałami we francuskiej winnicy, który wraz z żoną prowadzi ekskluzywną restaurację na warszawskim Mokotowie. Niespodziewane pojawienie się ich kolegi z dawnych lat okazuje się początkiem poważnych problemów jednego z nich.

Jeśli szukacie typowej historii świątecznej, gdzie te są punktem kulminacyjnym, to tutaj tego nie znajdziecie. Święta to jedynie tło dla toczącej się, obyczajowej fabuły, która… no cóż, nie okazała się zbytnio wciągająca. Długie, często niepotrzebne opisy, chaotyczne dialogi i bardzo specyficzni bohaterowie przypisani do raczej niszowych branży to nie to, czego szukam w tego typu książkach. W żaden sposób nie dopatrzyłam się w niej klimatu czy chociażby nawiązania do tytułu, a prześliczna okładka to jednak za mało.

Szczerze powiedziawszy, nadal nie jestem pewna, o czym była ta historia. Być może książkę tę docenią znawcy win oraz miłośnicy płyt winylowych? Ja z pewnością nie należę do żadnej z tych grup. Cóż, może innym razem…

„Zapach goździków” Agnieszki Lis jest kolejną książką z listy świątecznych lektur. Tym razem jednak z niekłamanym żalem muszę stwierdzić, że między mną a tą historią zupełnie nie zaiskrzyło.

Arkadiusz i Klemens to przyjaciele z ponad czterdziestoletnim stażem. Przyjaźnią się więc też ich rodziny i rokrocznie, niezależnie od okoliczności, spotykają się przy wigilijnym...