Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako dziecko czytałabym z wypiekami na twarzy😊
Ale mimo, że dzieckiem już dawno nie jestem, uważam, że warto je w sobie pielęgnować i sprawiać mu radość.
Dlatego od czasu do czasu czytam takie książki i spotykam się tam z młodszą wersją siebie 😁

Jest tutaj przygoda i tajemnica.
Stara posiadłość na klifie, do której, wraz z rodzicami, wprowadzają się bliźniaki, Julia i Jason, skrywa w sobie wiele tajemnic. A główną z nich jest osoba poprzedniego właściciela, Ulyssesa Moore’a, o którym nikt nic nie wie. Co prawda ogrodnik Nestor, który od lat pracuje w posiadłości, na pewno zna odpowiedzi na wiele pytań, jednak nie zamierza ich udzielać i jest nieprzenikniony.
Bliźnięta, wraz z nowym przyjacielem Rickiem, postanawiają zgłębić tajemnice posiadłości i niechcący uruchamiają lawinę zdarzeń, które poprowadzą ich ku przygodzie, o której wcześniej nie śmieliby nawet marzyć.

Spędziłam z tą trójką urocze popołudnie.
Historia pełna zagadek i w dobrym klimacie.
Charakterni mali bohaterowie, trzy indywidualności, które dzielnie stawiają czoła niecodziennym wydarzeniom i z entuzjazmem podchodzą do kolejnych tajemnic na swojej drodze.
Dużo się dzieje, jest ciekawie i bardzo intrygująco.
Całość okraszona jest dodatkowo wspaniałymi ilustracjami, od których trudno oderwać wzrok, i które pomagają wczuć się w klimat opowieści.
Jest to pierwszy tom serii i na pewno sięgnę po kolejne, kiedy tylko będę tego potrzebowała 😊
Doskonała lektura, dla dzieci, młodzieży i tych wciąż młodych duchem😉

Jako dziecko czytałabym z wypiekami na twarzy😊
Ale mimo, że dzieckiem już dawno nie jestem, uważam, że warto je w sobie pielęgnować i sprawiać mu radość.
Dlatego od czasu do czasu czytam takie książki i spotykam się tam z młodszą wersją siebie 😁

Jest tutaj przygoda i tajemnica.
Stara posiadłość na klifie, do której, wraz z rodzicami, wprowadzają się bliźniaki, Julia i...

To jest wyjątkowo ‘szybki’ thriller.
Czyta się nie tyle szybko, co wręcz błyskawicznie.
Napisany językiem bardzo prostym, przystępnym. I w zasadzie nie jest to wadą, ponieważ przez to czyta się jeszcze szybciej 😉
Mniej więcej w połowie, dowiadujemy się kto jest sprawcą i ten zabieg zastosowany przez autorkę nieco mnie zdziwił. Wydawało mi się, że przez to nie będzie już tego, towarzyszącego thrillerom, napięcia. Jednak okazało się, że nie miałam racji. Od tego momentu poznajemy wewnętrzny świat sprawcy, a że jest to wykrzywiony świat chorego socjopaty, więc emocji nie brakuje.

Fabuła nie jest zawiła i nie o to tutaj chodzi. Autorka zaciekawia i mimo, że niekiedy uśmiechnęłam się pod nosem, niekiedy pewne sytuacje były naciągane i nie raz i nie dwa miałam wrażenie ‘pisania pod szablon ‘, to jednak naprawdę nie mogłam się oderwać 😊
Całość napisana jest w narracji pierwszoosobowej, z tym, że każdy rozdział z perspektywy innej postaci, przez co poznajemy myśli i odczucia każdej z nich.
Dość udanie zresztą autorka te postaci zbudowała. Dostrzec można pewne schematy i brak odcieni w ich konstrukcji, jednak nie wydają się papierowi i buzują w nich różne emocje.
Mimo pewnych uproszczeń fabularnych i prostoty narracyjnej przedstawiona tutaj historia jest wiarygodna na tyle, że wzbudza wiele emocji, głównie gniew, lęk, smutek i frustrację.
Odejmuję jedną gwiazdkę za zakończenie, które co prawda skłania do refleksji, ale i mocno wzburza.
Bo przecież nie tak to powinno się skończyć…

To jest wyjątkowo ‘szybki’ thriller.
Czyta się nie tyle szybko, co wręcz błyskawicznie.
Napisany językiem bardzo prostym, przystępnym. I w zasadzie nie jest to wadą, ponieważ przez to czyta się jeszcze szybciej 😉
Mniej więcej w połowie, dowiadujemy się kto jest sprawcą i ten zabieg zastosowany przez autorkę nieco mnie zdziwił. Wydawało mi się, że przez to nie będzie już...

Czy chcielibyście poznać Londyn Pod?
Jego mroczne, wilgotne, rozległe i magiczne tereny?
Dowiedzieć się czym w ogóle jest?
Kto tam żyje i jak?*
Jakimi rządzi się prawami?**
Czy chcielibyście poznać dziewczynę o imieniu Drzwi, tajemniczego markiza de Carabas, legendarną Łowczynię?
Czy chcielibyście zaznajomić się z panem Croupem i panem Vandemarem?
STOP!
Nie. Tego ostatniego na pewno byście nie chcieli!***
A właściwie, to nie chcielibyście poznawać Londynu Pod w żadnej mierze.
Richard Mayhew też nie chciał.
Ale niestety nie miał wyjścia.
Jeden dobry uczynek zmusza go do szybkiego zapoznania się z tym światem. Ze światem, o którym dotychczas nie miał pojęcia. I zdecydowanie wolałby, żeby tak zostało.
Niestety. Nieświadomie przekroczył granicę, za którą nie ma już powrotu, a więc pozostaje mu jedynie iść do przodu****. Czy raczej w dół. Do Londynu Pod.

Uwielbiam to, w jaki sposób Neil Gaiman tworzy opowieści. Wyobraźnię ma nieograniczoną, więc wszystko jest możliwe i wszystko zdarzyć się może.
I się zdarza😊
Gaiman opowiada z brawurą i rozmachem. Jest w tym wszystkim energia, którą dosłownie czuć przez papier.
A czuć można naprawdę dużo.
Boisz się, smucisz i śmiejesz, na przemian, a czasem równocześnie.
Zaczynasz czytać, wpadasz w wir, który zasysa i już jesteś tam. W tym dziwnym, fascynującym świecie, gdzie rzeczywistość miesza się z tym co nierzeczywiste.

Na koniec kilka słów z przedmowy od Autora.
“Tak naprawdę chciałem napisać powieść, która działałaby na dorosłych tak, jak książki, które uwielbiałem w młodości - „Alicja w krainie czarów", cykl Narnia czy „Czarnoksiężnik ze Szmaragdowego Grodu" - działają na dzieci. Pragnąłem opowiedzieć o ludziach, którzy przelecieli przez szczeliny, ludziach pozbawionych wszystkiego - używając w tym celu zwierciadła fantasy, które czasem ukazuje nam rzeczy oglądane tak wiele razy, że w ogóle ich nie dostrzegamy.”

Moim zdaniem, zdecydowanie mu się to udało!

Nie napiszę, że polecam, bo to chyba oczywiste 😁
Ode mnie tylko mała wskazówka.
Czytajcie to konkretne wydanie. Bo jest to wydanie po licznych, i wydaje się, że ostatecznych autorskich poprawkach, więc czytając inne, wiele możecie stracić.😊

...................................................................................................

*czy może raczej - przeżywa, o ile się uda😉
**chociaż można tutaj mówić raczej o braku jakichkolwiek praw i reguł, poza jednym - PRZEŻYĆ
***to zło w najczystszej, a raczej w najohydniejszej, najobrzydliwszej, cuchnącej i oślizłej postaci; i to zło nie ma ŻADNYCH zahamowań w czynieniu zła
****choć jest to marsz zdecydowanie bardziej desperacki niż entuzjastyczny 😉

Czy chcielibyście poznać Londyn Pod?
Jego mroczne, wilgotne, rozległe i magiczne tereny?
Dowiedzieć się czym w ogóle jest?
Kto tam żyje i jak?*
Jakimi rządzi się prawami?**
Czy chcielibyście poznać dziewczynę o imieniu Drzwi, tajemniczego markiza de Carabas, legendarną Łowczynię?
Czy chcielibyście zaznajomić się z panem Croupem i panem Vandemarem?
STOP!
Nie. Tego ostatniego...