Mnóstwo emocji, ciekawie przenikające się ze sobą losy dwóch kobiet Hany i Miry. Splot wielu zdarzeń. W tle tragizm Żydów przed i w czasie II wojny światowej w Czechach. Opowiedziane pięknym językiem. Muszę powiedzieć tutaj o miłym niespodziewanym prezencie, jakim był autograf autorki w niedawno kupionej przeze mnie książce.

Mnóstwo emocji, ciekawie przenikające się ze sobą losy dwóch kobiet Hany i Miry. Splot wielu zdarzeń. W tle tragizm Żydów przed i w czasie II wojny światowej w Czechach. Opowiedziane pięknym językiem. Muszę powiedzieć tutaj o miłym niespodziewanym prezencie, jakim był autograf autorki w niedawno kupionej przeze mnie książce.

Zdecydowanie nie jest to opowieść na grudzień. Pewnie też nie na inne miesiące. Ta historia w sumie niewiele różni się od wielu innych z czasów zagłady Żydów. Ciężko myśleć, że tacy własnie jesteśmy.
Ale to b. Dobra powieść. I trochę ulgi, że rzecz dzieje się w Czechach.

Zdecydowanie nie jest to opowieść na grudzień. Pewnie też nie na inne miesiące. Ta historia w sumie niewiele różni się od wielu innych z czasów zagłady Żydów. Ciężko myśleć, że tacy własnie jesteśmy.
Ale to b. Dobra powieść. I trochę ulgi, że rzecz dzieje się w Czechach.

Tytułowa Hana to kobieta której przyszło żyć w okresie nazizmu,pokazane jest jej życie przedwojenne w czasie okupacji i już w czasach powojennych

Tytułowa Hana to kobieta której przyszło żyć w okresie nazizmu,pokazane jest jej życie przedwojenne w czasie okupacji i już w czasach powojennych

Terezin, znany również jako Theresienstadt znajduje się około 70 kilometrów od Pragi.
Pierwotnie Theresienstadt został założony jako twierdza przez cesarza Austrii Józefa II w XVIII wieku, który nazwał go imieniem swojej matki, Marii Teresy. Jednak w czasie II wojny światowej Terezin stał się żydowskim gettem i obozem koncentracyjnym pod panowaniem nazistowskich Niemiec. Służyła dwóm celom, po pierwsze funkcjonowała jako punkt pośredni w stosunku do obozów zagłady, a po drugie jako rodzaj "miejsca na emeryturę" dla osób starszych.

Czescy Żydzi zostali wywiezieni do obozu w 1941 r., a następnie Austriacy, Niemcy, Holendrzy i Duńczycy, którzy zostali przewiezieni w kolejnych miesiącach. Ponad 150.000 Żydów, w tym 15.000 dzieci, przetrzymywano w Terezinie przed wywiezieniem ich do obozów zagłady w Treblince i Auschwitz.

"Hana" to powieść podzielona na trzy części obejmująca lata 1933-1963.
Opowiada o losach czeskich rodzin Helerov i Kraśkov, zamieszkujących miasteczko Mezirići, a w szczególności nakreśla dokładna historię życia Miry Kraśko i jej ciotki Hany Helerovej, która ma korzenie żydowskie.

Mira w 1954 roku ma 9 lat. Jest wesołym, pełnym życia dzieckiem dopóki w Mezirići nie wybucha epidemia tyfusa, która zbiera ogromne żniwa śmierci.

Hana to była więźniarka Terezina i Auschwitz. Ma 35 lat, rzadkie siwe włosy, jest strasznie wychudzona. Praktycznie nie wychodzi z domu, nie szuka kontaktów z innymi ludźmi, nawet z rodziną. Skórki od chleba, jak i całe kromki chowa po kieszeniach, szufladach, a na widok mężczyzny w mundurze szybko odwraca głowę w bok.

Los obu kobiet w pewnym momencie przeplata się i staje się jedną ścieżką życia. Zarówno jednej, jak i drugiej nie pozwala umrzeć, tylko pokazuje, że mają dla kogo żyć. Zarówno Hana, jak i Mira obarczone traumą muszą być silne, być dla siebie wsparciem bo nie mają nikogo innego.

"Hana" to pełna bólu i smutku opowieść, wywołująca ogrom emocji. Autorka posługując się prostym językiem, ukazuje wszystko co potrzeba. Potrafi zabrać czytelnika w odległe czasy i bez zbędnych opisów, egzaltowanego języka przedstawić ludzi i ich zmagania, oraz tło historyczne.
Kapitalnie nakreśla osobowość swoich bohaterek, wczuwa się w ich ból, tęsknotę, przeżycia.

Opisuje relacje międzyludzkie, antysemityzm, obłudę, zawiść, zazdrość, strach. Ukazuje wstyd bohaterki, jej wewnętrzne rozterki, obarczanie się winą, za śmierć innych. Wstyd, który pali wnętrze, dusi i nie pozwala ponownie otworzyć się na życie. I choć początkowo nie umiałam polubić Hany, za jej zimną duszę i zachowanie, tak na końcu zrozumiałam ją i całym sercem pokochałam, a ostatnie strony przepłakałam.

Hana" to kolejna powieść pani Aleny, którą dosłownie połknęłam, nie mogłam się od niej oderwać, nie mogłam w sobotę w pracy doczekać się, kiedy wrócę do domu i dokończę ją czytać. Szczerze polecam !

Terezin, znany również jako Theresienstadt znajduje się około 70 kilometrów od Pragi.
Pierwotnie Theresienstadt został założony jako twierdza przez cesarza Austrii Józefa II w XVIII wieku, który nazwał go imieniem swojej matki, Marii Teresy. Jednak w czasie II wojny światowej Terezin stał się żydowskim gettem i obozem koncentracyjnym pod panowaniem nazistowskich Niemiec....

Hana to książka wielowymiarowa. Trudna do zakwalifikowania, skłaniająca do refleksji nad siłą i złożonością więzi rodzinnych i roli przypadku, który nieodwracalnie może na nie wpłyną i dramacie II wojny światowej.
W książce przedstawione są 3 perspektywy składająca się na komplementarnie uzupełniającą się historię rodziny Miry i jej ciotki Hany w I połowie XX wieku. Historię utkną z dziwnych przypadków, i tragicznych wydarzeń historycznych nakładających się i przeplatających ze sobą. Pierwsza to opowieść Miry - dziewięciolatki, która w tragicznych i zaskakujących okolicznościach traci w latach 50tych swoją najbliższą rodzinę. Kolejna. mówiąca o czasach przed II wojną, odtwarzana przez dorosła Mirę na podstawie wspomnień ciotki o jej rodzicach, dziadkach, przodkach. Ostatni brakujący element z czasów II wojny opowiada już sama Hana, wyjaśniając przyczyny pustki i niemocy, wycofania którym się poddała.
Hana to także świadectwo, jak powoli i etapami wkradał się do Czech lat 30tych antysemityzm. Zaczyna się niewinnie, od plotek, pogłosek, zasłyszanych opowieści, potem przejeżdżających uciekinierów „gdzieś z daleka”, wyzwisk dzieciaków z sąsiedztwa, napisów na ścianach, stygmatów, segregacji, nienawiści, odczłowieczenia.
To także refleksja nad tym czy i jaki mamy wpływ na swoje życie i życie osób nam bliskich, przede wszystkim w jaki stopniu jesteśmy odpowiedzialni za jego przebieg.

Hana to książka wielowymiarowa. Trudna do zakwalifikowania, skłaniająca do refleksji nad siłą i złożonością więzi rodzinnych i roli przypadku, który nieodwracalnie może na nie wpłyną i dramacie II wojny światowej.
W książce przedstawione są 3 perspektywy składająca się na komplementarnie uzupełniającą się historię rodziny Miry i jej ciotki Hany w I połowie XX wieku....

"Męczyło mnie, że tak strasznie jej na sobie nie zależy".

"Męczyło mnie, że tak strasznie jej na sobie nie zależy".

Narracja jest świetnie skonstruowana. Tłumaczenie jest bardzo dobre. Z mojej perspektywy książka nie odgrywa jednak pierwszoplanowej roli w refleksji nad holokaustem. Powieść jest trudna, a nie doprowadziła mnie do zbyt wielu oczyszczających przemyśleń. Brakowało mi też pozytywnego punktu odniesienia lub wyjaśnienia braku takiego punktu.

Narracja jest świetnie skonstruowana. Tłumaczenie jest bardzo dobre. Z mojej perspektywy książka nie odgrywa jednak pierwszoplanowej roli w refleksji nad holokaustem. Powieść jest trudna, a nie doprowadziła mnie do zbyt wielu oczyszczających przemyśleń. Brakowało mi też pozytywnego punktu odniesienia lub wyjaśnienia braku takiego punktu.

Intelektualna uczta, długo sycąca, owszem tematycznie bardzo ciężka (wojna). Czytałam w oryginale (czeski).

Intelektualna uczta, długo sycąca, owszem tematycznie bardzo ciężka (wojna). Czytałam w oryginale (czeski).

Opowieść o czeskich Żydach przed, w trakcie i po wojnie. I historie rodzinne, które Mornstajnova opowiada świetnie.

Opowieść o czeskich Żydach przed, w trakcie i po wojnie. I historie rodzinne, które Mornstajnova opowiada świetnie.

💚

💚