Dobra powieść o życiu, o rodzinie w której wszyscy mają swoje tajemnice, a także o przemijaniu i miłości, która ma różne oblicza.
Mimo, że tematyka jest dość poważna nawet miejscami mroczna, książka wręcz kipi emocjami. I dlatego tak dobrze się ją czyta. I nie ma efektu znudzenia czy "zawieszenia".
Proza skandynawska ma swoje charakterystyczne cechy i one są dostrzegalne w tej powieści.

Dobra powieść o życiu, o rodzinie w której wszyscy mają swoje tajemnice, a także o przemijaniu i miłości, która ma różne oblicza.
Mimo, że tematyka jest dość poważna nawet miejscami mroczna, książka wręcz kipi emocjami. I dlatego tak dobrze się ją czyta. I nie ma efektu znudzenia czy "zawieszenia".
Proza skandynawska ma swoje charakterystyczne cechy i one są dostrzegalne...

Poparzone dziecko jest jak ciągle otwarta rana, z której sączy się nienawiść , a po chwili trudna miłość . I to sie wszystko miesza, kotłuje. Taniec , w zawiłym trójkącie. Ojciec, syn i kochanka, a w tle pamięć o matce. Wspomnienia o matce jak wystygła już herbata, do tego w zimnym salonie. Za oknem też szalejąca skandynawska zamieć. Ciężka powieść, przepełniona emocjami , ale napisana jakże pięknym językiem o braku miłości, o pożądaniu i o samotności.

Poparzone dziecko jest jak ciągle otwarta rana, z której sączy się nienawiść , a po chwili trudna miłość . I to sie wszystko miesza, kotłuje. Taniec , w zawiłym trójkącie. Ojciec, syn i kochanka, a w tle pamięć o matce. Wspomnienia o matce jak wystygła już herbata, do tego w zimnym salonie. Za oknem też szalejąca skandynawska zamieć. Ciężka powieść, przepełniona...

Żadna z książek pisarzy skandynawskich nie należy do łatwych, każda ma w sobie jakiś mrok, przygnębienie, smutek, brak radości, optymizmu, ale żadnej (a przeczytałam sporo skandynawskiej literatury) nie czytało mi się tak ciężko, tak źle jak "Poparzone dziecko".

Gęsto od emocji, gęsto od myśli, choć przecież niewiele tu postaci, niewiele akcji; nie znajdziemy w całej powieści niczego radosnego, co wywołałoby uśmiech, niczego, co dałoby nadzieję, że w życiu bohaterów coś może zmienić się na lepsze. Od samego początku ma się wrażenie, że wszystko co dzieje się w akcji powieści skazane jest na totalną klęskę, przekonanie, że dominują w niej wyłącznie negatywne emocje, zwłaszcza nienawiść, co doskonale widać w wątku trójkąta miłosnego.

Autor stworzył bohaterów, których ciężko polubić, obdarzyć sympatią, a przede wszystkim zrozumieć motywy ich postępowania, zwłaszcza Bengta. O ile początkowo starałam się zrozumieć, że śmierć matki była dla niego ciężkim przeżyciem i trudnym okresem w życiu, to im bardziej zagłębiałam się w treść, tym większą czułam do niego niechęć oraz złość, tym bardziej nie rozumiałam jego postępowania.

Nie zachwyciło mnie "Poparzone dziecko", wprost przeciwnie - książka wywołała we mnie zbyt wiele negatywnych odczuć i emocji, a ponadto zawierała zbyt dużo trudnych do przyswojenia treści. Ciężka, ponura, a czasami wręcz przygnębiająca atmosfera nie pozwalała mi poczuć się komfortowo przy czytaniu tej powieści; to niewątpliwie jedno z najtrudniejszych doświadczeń czytelniczych, jakiego doznałam.

Żadna z książek pisarzy skandynawskich nie należy do łatwych, każda ma w sobie jakiś mrok, przygnębienie, smutek, brak radości, optymizmu, ale żadnej (a przeczytałam sporo skandynawskiej literatury) nie czytało mi się tak ciężko, tak źle jak "Poparzone dziecko".

Gęsto od emocji, gęsto od myśli, choć przecież niewiele tu postaci, niewiele akcji; nie znajdziemy w całej...

:|

:|

dawno nie czytałam tak cholernie męczącej książki. głównego bohatera z początku traktowałam z czułością, w końcu zmarła jego matka i proces żałoby był naprawdę bolesny. ale to co się później z nim dzieje, brak słów.

bengt jest tak irytujący! przysięgam, te jego niektóre filozoficzne myśli, sprawiały że odkładałam tę książkę z automatu i nie chciałam do niej wrócić.

środkowa część książki totalnie irytująca i ciężka do przebrnięcia. gdzieś tak od 250 wywróciłam oczami o wiele mniej razy.

zakończenie no w porządku, ale nie wywołuje we mnie nic, dosłownie ni żalu, ni radości.

dawno nie czytałam tak cholernie męczącej książki. głównego bohatera z początku traktowałam z czułością, w końcu zmarła jego matka i proces żałoby był naprawdę bolesny. ale to co się później z nim dzieje, brak słów.

bengt jest tak irytujący! przysięgam, te jego niektóre filozoficzne myśli, sprawiały że odkładałam tę książkę z automatu i nie chciałam do niej...

Ależ mnie ta książka wymęczyła, no naprawdę; pół roku ją czytałam. I najgorsze, że nie wiem, czy taki był zamysł autora - żeby te rozkminy emocjonalne głównego bohatera były takie jakieś detalicznie zimne, w stylu pisarstwa Handkego - czy to efekt koślawego moim zdaniem tłumaczenia (albo niesolidnej redakcji). Przykro, że co chwila się człowiek potykał na niespójnościach w użytym czasie i/lub trybie albo dodawał w głowie zaimki lub imiona, żeby się logicznie zgadzało, kto co robi w danej sytuacji...

Ależ mnie ta książka wymęczyła, no naprawdę; pół roku ją czytałam. I najgorsze, że nie wiem, czy taki był zamysł autora - żeby te rozkminy emocjonalne głównego bohatera były takie jakieś detalicznie zimne, w stylu pisarstwa Handkego - czy to efekt koślawego moim zdaniem tłumaczenia (albo niesolidnej redakcji). Przykro, że co chwila się człowiek potykał na niespójnościach w...

Po śmierci swojej ukochanej matki Bengt dowiaduje się, że jego ojciec związał się z nową partnerką. Choć początkowo nie akceptuje kobiety, to z czasem ich relacja zamienia się w płomienny romans.

"Poparzone dziecko" jest to powieść o skomplikowanej relacji między ojcem a synem, głęboko skrywanych namiętnościach oraz tęsknocie za przeszłością. Historia Bengta, jego ojca oraz łączącej ich kochanki jest pełna emocji, uniesień i rozterek. Bengt kocha swojego ojca i jednocześnie go nienawidzi oraz odczuwa w stosunku do niego żal. Bohaterowie nie potrafią nawzajem się zrozumieć i nie są wobec siebie szczerzy, a jednocześnie chcą, by wszystko wróciło do porządku i było jak kiedyś.

Warto przeczytać.

Po śmierci swojej ukochanej matki Bengt dowiaduje się, że jego ojciec związał się z nową partnerką. Choć początkowo nie akceptuje kobiety, to z czasem ich relacja zamienia się w płomienny romans.

"Poparzone dziecko" jest to powieść o skomplikowanej relacji między ojcem a synem, głęboko skrywanych namiętnościach oraz tęsknocie za przeszłością. Historia Bengta, jego ojca...

mommy issues

mommy issues

Troche nużył mnie styl i męczyłem przez większość czasu kolejne rozdziały. Obraz stanu psychicznego bohatera na koniec jednak tak brawurowy że te kilka ostatnich stron przekonało mnie że warto było przeczytać i bede się starał po jakimś czasie wrócić do niej.

Troche nużył mnie styl i męczyłem przez większość czasu kolejne rozdziały. Obraz stanu psychicznego bohatera na koniec jednak tak brawurowy że te kilka ostatnich stron przekonało mnie że warto było przeczytać i bede się starał po jakimś czasie wrócić do niej.

Trudny to był tytuł, pełen psychoanalizy i rozważań bohatera o życiu, a to wszystko pod płaszczykiem kompleksu Edypa. Książka jednocześnie hipnotyzuje i doprowadza nas na skraj irytacji. To tytuł, który albo docenisz, albo rzucisz w kąt z niesmakiem. Ja skończyłam czytać z mieszanką różnych myśli w głowie, więc ostatecznie uznaję to spotkanie za udane.

Trudny to był tytuł, pełen psychoanalizy i rozważań bohatera o życiu, a to wszystko pod płaszczykiem kompleksu Edypa. Książka jednocześnie hipnotyzuje i doprowadza nas na skraj irytacji. To tytuł, który albo docenisz, albo rzucisz w kąt z niesmakiem. Ja skończyłam czytać z mieszanką różnych myśli w głowie, więc ostatecznie uznaję to spotkanie za udane.