Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Henry Morgan syn Roberta i Gvenliany, Walijczyk, wychowywał się w biedzie, snując plany na przyszłość, żyjąc marzeniami. Ojciec jego widział, że w synu drzemią pokłady przygód i zdawał sobie sprawę, że to tylko czas, kiedy syn wyfrunie mu z gniazda, bo nie będzie chciał klepać biedy na marnym gospodarstwie Morganów.

Pewnego dnia w gospodarstwie Morganów pojawił się Dafydd, światowy człowiek, który kiedyś również był parobkiem, a obecnie jest korsarzem. Jego opowieści o bogactwie i pełnym przygód żeglowaniu, o pięknych krajach i wielkiej sławę jaka można zdobyć żeglując, spowodowała, że piętnastoletni Henry wybył z rodzinnego domu.

Nie od razu stał się sławny i bogaty, ale dopisujące szczęście i wiele lat pracy i wyrzeczeń przyniosły mu rozgłos. Podziw i strach wśród innych.

Trzecia to powieść Johna Steinbecka przeczytana przeze mnie i jak do tej pory najsłabsza. Miałam wrażenie, że czytając cofnęłam się do swoich lat młodzieńczych, kiedy to rozczytywałam się w książkach o piratach, Indianach, przygodach korsarzy itp.
Napisana poprawnie, ale jak dla mnie bez polotu, bez głębszej analizy postaci. Ot taka przygoda bardzo ambitnego, sprytnego chłopaka, który goni za realizacja swoich marzeń.

Henry Morgan syn Roberta i Gvenliany, Walijczyk, wychowywał się w biedzie, snując plany na przyszłość, żyjąc marzeniami. Ojciec jego widział, że w synu drzemią pokłady przygód i zdawał sobie sprawę, że to tylko czas, kiedy syn wyfrunie mu z gniazda, bo nie będzie chciał klepać biedy na ma...

Rozwiń

Zwiń

Pastwiska Niebieskie- Las Pasturas del Cielo, przepiękna dolina, leżąca w Kalifornii "szachownica zielonych sadów, żółtego zboża i fioletowej gleby".
Ciche dzwoneczki, szczekanie psów, sielankowy spokój, wydawałoby się, że raj na ziemi., a tymczasem miejsce jak wiele innych, zamieszkiwane przez ludzi z krwi i kości. Ludzi mających mnóstwo problemów.

Helena Von Deventer, która nigdy nie pogodziła się ze śmiercią męża, mająca chorą psychicznie córkę, Edward Wichs mający przepiękną upośledzoną córkę, Tularecito z zaburzeniami autystycznymi.

Kilkanaście rozdziałów, kilkunastu bohaterów, kilkanaście różnych historii. Każda z nich opowiadająca o trudnym życiu, zmaganiu się z niepełnosprawnością w rodzinie, śmiercią, z biedą, niezrozumieniem wśród społeczeństwa. Bohaterowie kolejnych opowiadań znają się na wzajem. Ich historie łączą się ze sobą, ale mimo to żaden z bohaterów nie zapadł mi bardziej w pamięć, nie poruszył mojego serca.

Piękny, lekki styl, urzekający klimat, i to zaangażowanie autora w opis swoich bohaterów ich przeżyć sprawiają, że od powieści ciężko się oderwać.

Pastwiska Niebieskie- Las Pasturas del Cielo, przepiękna dolina, leżąca w Kalifornii "szachownica zielonych sadów, żółtego zboża i fioletowej gleby".
Ciche dzwoneczki, szczekanie psów, sielankowy spokój, wydawałoby się, że raj na ziemi., a tymczasem miejsce jak wiele innych, za...

Rozwiń

Zwiń

Klein-Reifling to mała miejscowość w Austrii oddalona 2 godziny jazdy pociągiem od Wiednia. W tej małej, biednej mieścinie w lokalu urzędowym pracuje Christine Hoflehner. Młoda, żywiołowa, ambitna, aczkolwiek biedna i skromna dziewczyna, życzliwa dla ludzi. Mimo, że młoda to trudy życia codziennego zaznaczyły już na jej twarzy szarość pod oczami oraz pierwsze, delikatne zmarszczki. Christine mieszka z schorowaną mamą, która w wielkim świecie ma siostrę. Zamożną Claire, niegdyś Klarę, która wyszła za mąż za podstarzałego przedsiębiorcę i maklera w branży bawełnianej, Holendra Anthonyego von Boolena.

Claire aby urozmaicić sobie dość nudne życie zaprasza do siebie siostrę, która ze względów zdrowotnych nie może udać się w podróż i wysyła za zgodą siostry swoją córkę, Christine.

Dziewczyna nie może uwierzyć, ze życie może być tak inne, tak piękne, lekkie i przyjemne a wszystko za sprawą pieniędzy, które jedni mają aż zanadto, a inni wciąż borykają się z biedą.

Zagłębienie się w literaturę Stefana Zweiga było dla mnie wielkim zdziwieniem, bardzo pozytywnym zdziwieniem. Ot taka prosta opowieść bez fajerwerków, bez szybkiej, brawurowej akcji. Tu w Austrii w 1926 roku życie toczy się powolnym tempem, gdzie bezrobocie i bieda wygląda zza każdego rogu. Jednak nie wszyscy są biedni. Jest grupa ludzi, która podczas I wojny światowej potrafiła robić nie lada interesy.
Autor jako genialny obserwator opisuje każdą z klas społecznych, ich zachowania, codzienne życie, małostkowe problemy bogatych kontra chęć przeżycia ludzi z niższych sfer. Doskonale analizuje portrety psychologiczne swoich bohaterów w tym w szczególności samej Christine.
Drobiazgowość z jaką opisuje każde wydarzenie, każdą czynność wykonywaną przez swoich bohaterów jest niesamowita, nie do opisania i nie do uwierzenia. W życiu nie pomyślałabym, że można tak kunsztownie opisać proste błahe czynności.
Dodatkowo swoich bohaterów wplata w czasy powojenne ukazując w ten sposób nastroje jakie panowały po I wojnie światowej. Nie stroni od trudnych problemów i tu nie tylko chodzi o biedę i ubóstwo. Pokazuje obłudę bogatych ludzi, ich małostkowość, problem znalezienia własnego miejsca w życiu, niezadowolenie z życia, które może zamiast do chęci znalezienia rozwiązania doprowadzać do agresji, lub depresji.
Ponad to pochyla głowę również nad samotnością człowieka, nad tym, że każdy z nas potrzebuje drugiej osoby. Ot nawet po to, aby porozmawiać i znaleźć upust swoim żalom i niezadowoleniom.

Klimat powieści jest ciężki, duszny, często przytłaczający, a mimo to im dalej, tym szybciej pochłania się ową powieść.

Trudna to powieść, trudni bohaterowie, trudne czasy, ale wspomnienia po mistrzowsko napisanej lekturze zostaną ze mną na długo.

Klein-Reifling to mała miejscowość w Austrii oddalona 2 godziny jazdy pociągiem od Wiednia. W tej małej, biednej mieścinie w lokalu urzędowym pracuje Christine Hoflehner. Młoda, żywiołowa, ambitna, aczkolwiek biedna i skromna dziewczyna, życzliwa dla ludzi. Mimo, że młoda to trudy życia co...

Rozwiń

Zwiń