Pod koniec książki przeczytałem taką oto sentencję wikariusza Andrzeja "Powołanie zostawia piętno. Każdy z eksów nosi w sobie pęknięcie". Na co sobie w duchu odpowiedzialem "gówno prawda!". No bo jestem też eksem, byłem w seminarium diecezjalnym, potem wstąpiłem do zakonu, wyjechałem na misję, zostałem wyswiecony w Ameryce Łacińskiej, chociaż dzisiaj jestem człowiekiem niewierzącym, mam córkę i oczywiście żonę.

Dlaczego piszę o tych szczegółach osobistych w miejscu, które jest raczej przeznaczone na recenzję tej książki? No bo uważam, że nie można się do niej odnieść bez jakiegoś osobistego doświadczenia, które w Polsce jest jakby wszechobecne. Utwierdziła mnie w tym recenzja jednego czytelnika, który ocenił tę pozycję na 1 punkt tylko dlatego, że powielała ona jakoby negatywne stereotypy o duchownych (jakby to właśnie ci duchowni nie mówili tutaj sami o sobie).

Tak więc w moim odczuciu jest to reportaż bardzo smutny. Żal mi tych wszystkich moich byłych współbraci, którzy pomimo tych wszystkich przeciwności zachowują swoją wiarę, chociaż inni tylko jej pozory, i są przez to nieszczęśliwi. Uważam bowiem, że ta wiara właśnie jest źródłem tej frustracji i niezadowolenia. Kiedy zaś już człowiek się z niej uwolni, to może spojrzeć w przeszłość bez żalu i dostrzec nawet pozytywne aspekty swoich doświadczeń.

Polecam gorąco ten reportaż.

Pod koniec książki przeczytałem taką oto sentencję wikariusza Andrzeja "Powołanie zostawia piętno. Każdy z eksów nosi w sobie pęknięcie". Na co sobie w duchu odpowiedzialem "gówno prawda!". No bo jestem też eksem, byłem w seminarium diecezjalnym, potem wstąpiłem do zakonu, wyjechałem na misję, zostałem wyswiecony w Ameryce Łacińskiej, chociaż dzisiaj jestem człowiekiem...

Szybko się czyta, ogólnie podobała mi sie, ale czuję lekki niedosyt 😅

Szybko się czyta, ogólnie podobała mi sie, ale czuję lekki niedosyt 😅

Jako osoba wierząca i związana z Kościołem trochę obawiałam się przeczytania tej książki. Faktycznie, te odczucia były słuszne, gdyż autor skupia się tylko na grzechach i negatywnych stronach środowiska księży.
Jedyny + mogę dać za to, że książkę czyta się szybko i formę reportażu, czyli przeprowadzanie krótkich rozmów z różnymi osobami.

Jako osoba wierząca i związana z Kościołem trochę obawiałam się przeczytania tej książki. Faktycznie, te odczucia były słuszne, gdyż autor skupia się tylko na grzechach i negatywnych stronach środowiska księży.
Jedyny + mogę dać za to, że książkę czyta się szybko i formę reportażu, czyli przeprowadzanie krótkich rozmów z różnymi osobami.

O tym o czym wszyscy wokół mówią- wiele wad których nikt nie próbuje zmieniać cytat "jest jak jest i niech tak zostanie". Tylko tym razem w krótkich wypowiedziach samych zainteresowanych. Wiele poruszonych tematów, a kto co sobie z nich wyłapie, to już indywidualne spojrzenie. Ciekawy reportaż choć pozostaje niedosyt ...

O tym o czym wszyscy wokół mówią- wiele wad których nikt nie próbuje zmieniać cytat "jest jak jest i niech tak zostanie". Tylko tym razem w krótkich wypowiedziach samych zainteresowanych. Wiele poruszonych tematów, a kto co sobie z nich wyłapie, to już indywidualne spojrzenie. Ciekawy reportaż choć pozostaje niedosyt ...

POLECAM !!!

POLECAM !!!

Poddałem się po 150 stronach. Zbiór wszystkich stereotypów o klerze. Bez żadnej refleksji, bez pokazania pozytywnych stron (bo przecież wśród księży są tylko pedofile, złodzieje, homoseksualiści, materialiści itd.). cała książka składa się z krótkich informacji/wywiadów/spostrzeżeń (takich do pół strony),więc nawet nie sposób wciągnąć się w historię danej osoby. Beznadzieja. Ileż można...

Poddałem się po 150 stronach. Zbiór wszystkich stereotypów o klerze. Bez żadnej refleksji, bez pokazania pozytywnych stron (bo przecież wśród księży są tylko pedofile, złodzieje, homoseksualiści, materialiści itd.). cała książka składa się z krótkich informacji/wywiadów/spostrzeżeń (takich do pół strony),więc nawet nie sposób wciągnąć się w historię danej osoby....

"Czarni" to świetnie napisany reportaż. To zaskakujące, w jaki sposób autor jest w stanie przekazać tak zdemoralizowane środowisko i oburzające "przemyślenia" swoich rozmówców w tak lekki sposób. Oddanie głosu samym zainteresowanym tylko utwierdziło mnie w zdecydowanie negatywnej opinii o kościele. Dzięki swobodnej narracji książkę czyta się bardzo szybko.
Zdecydowanie polecam.

"Czarni" to świetnie napisany reportaż. To zaskakujące, w jaki sposób autor jest w stanie przekazać tak zdemoralizowane środowisko i oburzające "przemyślenia" swoich rozmówców w tak lekki sposób. Oddanie głosu samym zainteresowanym tylko utwierdziło mnie w zdecydowanie negatywnej opinii o kościele. Dzięki swobodnej narracji książkę czyta się bardzo szybko.
Zdecydowanie...

Dobry reportaż o czarnej mafii.

Dobry reportaż o czarnej mafii.

O wielu rzeczach dziejących się w kościele katolickim nie miałam pojęcia, bardziej moja wiedza opierała się na stereotypach. Książka dla mnie bardzo pouczająca, i dla mnie potrzebna. Ciekawie była poznać co myślą sami zainteresowani, autor udziela im głosu, z wieloma się zgadzałam, z innymi nie. W wielu przekonaniach się utwierdziłam, na inne kwestie zacznę inaczej patrzeć. Obłuda i hipokryzja panująca wśród kleru jest porażająca. Kościół oddala się od nas coraz szybciej. Brakuje mentorów, ludzi mądrych, którzy by pomagali iść przez życie tym, którzy o takie wsparcie proszą. Ale skostniałe struktury, brak chęci zrozumienia drugiego człowieka, lenistwo, chciwość - to chyba most, którego się już przeskoczyć nie da. Świetna książka.

O wielu rzeczach dziejących się w kościele katolickim nie miałam pojęcia, bardziej moja wiedza opierała się na stereotypach. Książka dla mnie bardzo pouczająca, i dla mnie potrzebna. Ciekawie była poznać co myślą sami zainteresowani, autor udziela im głosu, z wieloma się zgadzałam, z innymi nie. W wielu przekonaniach się utwierdziłam, na inne kwestie zacznę inaczej patrzeć....

Książka to tak naprawdę zbiór rozmów z księżmi, którzy chcieli się wygadać i wyżalić. Jest w niej tak dużo pesymizmu, złego nastawienia czy zakłamania, że czyta się trudno, aczkolwiek myślę, że taka lektura jest ważna. Ja mogłam to zobaczyć trochę od drugiej strony. Zabawne jest, że tak wiele z tych rozmów dotyczy żalenia się na biskupów i na ludzi z kościoła, jak i innych księży, co bardzo przypomina zmagania pracownika z kierownikiem i pozostałymi pracownikami lub podwładnymi. Niesamowite, że nawet wykonując taki zawód, księża nie potrafią się dogadać.
Trudna książka.

Książka to tak naprawdę zbiór rozmów z księżmi, którzy chcieli się wygadać i wyżalić. Jest w niej tak dużo pesymizmu, złego nastawienia czy zakłamania, że czyta się trudno, aczkolwiek myślę, że taka lektura jest ważna. Ja mogłam to zobaczyć trochę od drugiej strony. Zabawne jest, że tak wiele z tych rozmów dotyczy żalenia się na biskupów i na ludzi z kościoła, jak i innych...