Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jejku, tak ogólnie, baardzo lubię te historie, mam do nich wielki sentyment. Ale..
Po pierwsze, czy w poprzednich częściach też było tyle przekleństw? Dawno czytałam pozostałe, ale nie kojarzę, żeby aż tyle. Może to tylko dlatego, że chodziło o rodzinę Kociołka, to okej, rozumiem.
Po drugie, nie za bardzo podoba mi się to, w jakim kierunku idzie ta historia, to znaczy angażowanie całej rodziny w walkę, zaraz wszyscy bohaterowie spotkają swoich rodziców, rodzeństwo, ciotki i wujków i wszyscy pójdą walczyć... Robi się tak sielankowo, trochę dziecięco, i nagle z zabawnej fantastyki robi się bardziej dziecięca wersja Hobbita. Jasne, była tutaj walka, ale jednak brakuje brudu, trudu, strachu, ran, zmęczenia, błędów itd. Super, że jest zabawnie, ale w tym momencie ja się nie wciągam w tą historię, bo jestem przekonana, że i tak wszystko dobrze się skończy i cała zabawa dla czytelnika robi się gorsza, żadnych emocji, szoku, nic. Mam wrażenie, że odhaczone były i walka i uwięzienie bohaterów więc w sumie możemy wrócić do domu. Nawet wydaje mi się też, że autor nie potrafił do końca zdecydować, co z tymi dzieciakami zrobić przed atakiem Gryfa, skoro miał się palić dom. Generalnie widać, że sytuacja w państwie jest coraz gorsza, ale w książce tego w ogóle nie widać. Bardzo szanuję Sarę, ale boję się, że wszystko zmierza ku temu, że wszyscy podporządkują się tylko jej jako pani domu, ponieważ dalsza akcja będzie się dziać w Gryfie. Nie tak było na początku, to były głównie przygody drużyny. Trzymam kciuki, żeby kolejna część była lepsza, bo kocham teksty chłopaków

Jejku, tak ogólnie, baardzo lubię te historie, mam do nich wielki sentyment. Ale..
Po pierwsze, czy w poprzednich częściach też było tyle przekleństw? Dawno czytałam pozostałe, ale nie kojarzę, żeby aż tyle. Może to tylko dlatego, że chodziło o rodzinę Kociołka, to okej, rozumiem.
Po drug...

Rozwiń

Zwiń

Dałabym 8/10, bo rzeczywiście to wg mnie zdecydowanie lepsza część niż poprzednie. Co prawda nadal na samym końcu to Hunter ratuje wszystkich, gdyż nikt sobie nie poradzi tak dobrze jak on..
Jest coś bardzo pociągającego w historiach, które opowiada Carter, motywy morderców, jak i ich zachowanie, są naprawdę ciekawe i logiczne. Sposób opowiadania jest również na plus.
Mimo to, zachęcona pierwszym tomem książki, nastawiłam się na bardziej szczegółowe relacje z życia obu detektywów oraz wspólne śledztwo prowadzone oczami obu z nich, a nie ciągle tylko jednego. Niestety, z biegiem czasu widać, że autor skupił się wyłącznie na jednym z bohaterów i nie wiem, czy jest to kwestia lektora, który bardzo ciężko mi podchodzi, ale nie polubiłam Huntera tak, jak pozostałych bohaterów drugoplanowych czy Garcii. Miałam nadzieję o chociaż niewielkie rozwinięcie w temacie rodziny obu z panów, jakichkolwiek zmian z relacji małżeńskiej drugiego z partnerów (w tym małżeństwie nic się nie dzieje..), a Hunter jest oschły i zimny w relacjach z kobietami jak kamień. A mimo to jakoś dziwnie każdy go lubi, on się najlepiej z wszystkimi dogaduje i wszystkie jego decyzje są właściwe. To, że jest inteligentny, nie znaczy, że jest nieomylny.
I do cholery, jak się cierpi na bezsenność, to idzie się do lekarza i bierze leki, a nie w kółko w każdym tomie ten sam tekst.

Dałabym 8/10, bo rzeczywiście to wg mnie zdecydowanie lepsza część niż poprzednie. Co prawda nadal na samym końcu to Hunter ratuje wszystkich, gdyż nikt sobie nie poradzi tak dobrze jak on..
Jest coś bardzo pociągającego w historiach, które opowiada Carter, motywy morderców, jak i ich zac...

Rozwiń

Zwiń

Hm, dla fanów Huntera w roli samotnego obrońcy uciśnionych.
Naprawdę żenujące jest cofanie akcji w momencie kulminacyjnym. Tutaj zliczyłam trzy albo nawet cztery razy, bardzo mnie to irytuje. Sama historia była bardzo obiecująca, potem szło wszystko w doł, aż byłam zaskoczona. Do bólu przypominała wcześniejszą część (pojedynek z zabójcą)

Hm, dla fanów Huntera w roli samotnego obrońcy uciśnionych.
Naprawdę żenujące jest cofanie akcji w momencie kulminacyjnym. Tutaj zliczyłam trzy albo nawet cztery razy, bardzo mnie to irytuje. Sama historia była bardzo obiecująca, potem szło wszystko w doł, aż byłam zaskoczona. Do bólu prz...

Rozwiń

Zwiń

Strasznie naciągane na końcu, czasem nudnawe, ale w miarę okej.
Słaby pomysł z cofaniem się w czasie, żeby coś wytłumaczyć... bardziej irytujące niż ciekawe

Strasznie naciągane na końcu, czasem nudnawe, ale w miarę okej.
Słaby pomysł z cofaniem się w czasie, żeby coś wytłumaczyć... bardziej irytujące niż ciekawe

Oj, ta część była fajna, zwroty akcji były super, choć dopiero w drugiej części książki. Jedna z lepszych z tej serii

Oj, ta część była fajna, zwroty akcji były super, choć dopiero w drugiej części książki. Jedna z lepszych z tej serii

Drogi autorze, czy naprawdę musisz robić kopiuj wklej przy dosłownie każdej części, kiedy opowiadasz o głównym bohaterze i jego szybkiej edukacji, słynnej książce i jego problemach ze snem? Kojarzę, że jeszcze był stały tekst o Garcii i jego żonie, ale w tej chwili nie przytoczę. Jak ktoś czyta, to sobie przewróci kartkę czy dwie, ale jak się słucha, to już nie jest takie proste.
Historia OK, bez większego zachwytu, liczyłam na większe emocje na koniec

Drogi autorze, czy naprawdę musisz robić kopiuj wklej przy dosłownie każdej części, kiedy opowiadasz o głównym bohaterze i jego szybkiej edukacji, słynnej książce i jego problemach ze snem? Kojarzę, że jeszcze był stały tekst o Garcii i jego żonie, ale w tej chwili nie przytoczę. Jak ktoś ...

Rozwiń

Zwiń

Historia ciekawa, ale koniec jest taki, jakby autor coś chciał przekazać, a nie mógł. Cenię sobie łatwość autora do budowania napięcia pod koniec książki, gdzie policjanci walczą już z czasem, a tu... czegoś po prostu brakuje.

Historia ciekawa, ale koniec jest taki, jakby autor coś chciał przekazać, a nie mógł. Cenię sobie łatwość autora do budowania napięcia pod koniec książki, gdzie policjanci walczą już z czasem, a tu... czegoś po prostu brakuje.