Jak ja uwielbiam tę książkę. Zakochałam się w niej bez pamięci. Historia opowiedziana z perspektywy psa, który jest narratorem. Płakałam na niej jak bóbr i to nie tylko na zakończeniu, które jest przepiękne, ale podczas całej historii. Mój totalny ulubieniec życiowy.

Jak ja uwielbiam tę książkę. Zakochałam się w niej bez pamięci. Historia opowiedziana z perspektywy psa, który jest narratorem. Płakałam na niej jak bóbr i to nie tylko na zakończeniu, które jest przepiękne, ale podczas całej historii. Mój totalny ulubieniec życiowy.

Bardzo wzruszająca powieść.

Bardzo wzruszająca powieść.

WYŚCIG PO SZCZĘŚCIE

"Sztuka ścigania się w deszczu" od ładnych kilku lat czekała na swoją kolej w domowej biblioteczce. Cieszę się, że jest to kolejna pozycja, która zniknęła ze stosiku moich "wyrzutów sumienia", tym bardziej, że jej lektura sprawiła mi wiele przyjemności. Garth Stein napisał ciekawą, wzruszającą opowieść o rodzinie, która musi stawić czoła niesprawiedliwym wyrokom losu. Oddając głos psiemu narratorowi, który z pozycji czworonoga, wiernego przyjaciela, obserwuje i komentuje przebieg zdarzeń sprawił, że historia jest na swój sposób wyjątkowa.

Poznajcie zatem Enzo, który jest szczególnym psiakiem, wiernym i oddanym przyjacielem. Całe swoje życie dzieli z ukochanym panem Dennym - towarzyszy mu podczas wyścigów samochodowych, wspiera w trudnych momentach jak nieuleczalna choroba żony Eve, czy podczas batalii o opiekę prawną nad kilkuletnią córeczką Zoe. Enzo jest zawsze na posterunku, czuwa, pomaga, pociesza i sprawia, że nawet najtrudniejsze chwile są znośniejsze. A to wszystko dlatego, że pies ma do spełnienia pewną misję i jest głęboko przekonany, że kiedy zakończy swój żywot na ziemi, narodzi się ponownie jako człowiek. Tak, Enzo jest gotowy odrodzić się w ludzkiej naturze i wtedy będzie mógł odnaleźć Denny'ego - swego najlepszego przyjaciela. A na razie musi wnikliwie obserwować otaczający świat...

Pierwsza refleksja jaka mi się nasunęła jeszcze podczas lektury to przekonanie, że zbyt późno sięgnęłam po tę książkę. Jestem ogromną wielbicielką powieści Bruce'a W. Camerona i niestety przy historiach z cyklu "Był sobie pies" i jej podobnych "Sztuka ścigania się w deszczu" wypada blado. Zdaję sobie sprawę, że nie jest łatwo wczuć się w psią psychikę i oddać przy tym zachowanie, spostrzeżenia i emocje w sposób wiarygodny. Moim zdaniem Bruce W. Cameron jest niedoścignionym mistrzem na tym polu. Garth Stein nie przekonał mnie zarówno językiem narracji jak i dialogami, a nawet psie przemyślenia były tak mało realistyczne i kompletnie niewiarygodne, że aż bolało. Miało się wrażenie, że tę historię opowiada nam człowiek, albo jakiś bardzo genialny psi filozof.

Mimo swoich mankamentów powieść jest emocjonująca i warta przeczytania. Autor poruszył w niej trudne tematy. Mąż i ojciec, który najpierw mierzy się z tragedią i żałobą po śmierci żony, musi stawić czoła kolejnym przeciwnościom i problemom, które zgotowali mu podli ludzie bez sumienia, czyli jego... teściowie. Heroiczna wręcz walka o córkę jest godna podziwu, zmusza bohatera do podejmowania decyzji ostatecznych. Ten właśnie wątek chyba najbardziej zapadł mi w serce. Bardzo przyjemnie czyta się też o wyścigach samochodowych, które są ogromną pasją Denny'ego. W sztuce ścigania się w deszczu i na mokrej nawierzchni mężczyzna jest mistrzem. Opowieść wzrusza i zmusza do przemyśleń. Jednak wszystko psuje ten niepotrzebny rozdźwięk pojawiający się pomiędzy zdarzeniami, emocjami i psią narracją. Powstaje zgrzyt, na który trudno przymknąć oko.

Mimo moich szczerych chęci, sympatycznego czworonożnego bohatera i morza emocji, które, szczególnie w końcowej części, niejednokrotnie wycisnęły łzę, nie potrafię się zachwycić tą opowieścią. Miałam wobec niej zdecydowanie większe oczekiwania.

Zastanawiam się też, jak podobałaby mi się ekranizacja tej książki i czy na ekranie znikły by te niektóre mankamenty zauważalne podczas lektury. Wiele osób twierdzi, że w tym przypadku film jest lepszy, niż książka. Pozostaje mi tylko samej się o tym przekonać.

WYŚCIG PO SZCZĘŚCIE

"Sztuka ścigania się w deszczu" od ładnych kilku lat czekała na swoją kolej w domowej biblioteczce. Cieszę się, że jest to kolejna pozycja, która zniknęła ze stosiku moich "wyrzutów sumienia", tym bardziej, że jej lektura sprawiła mi wiele przyjemności. Garth Stein napisał ciekawą, wzruszającą opowieść o rodzinie, która musi stawić czoła...

Filmem byłam zachwycona, a książka była dla mnie nudna i słaba. Kocham psy ale książki opowiadające historie psów nie są dla mnie.

Filmem byłam zachwycona, a książka była dla mnie nudna i słaba. Kocham psy ale książki opowiadające historie psów nie są dla mnie.

Jak dobrze wiecie, psy to moje ulubione zwierzaki. To powoduje, że bardzo chętnie sięgam po literaturę, w której te zwierzęta grają pierwsze skrzypce. Po pozycjach W. Bruce Camerona, przyszedł czas na spojrzenie przez innego autora na świat psimi oczami.
Enzo to pies, który głęboko wierzy w to, że w kolejnym wcieleniu stanie się człowiekiem, dlatego stara się wnikliwie obserwować otaczający go świat. Jego właściciel Denny, jest dobrym ojcem, mężem i przyjacielem, dla którego Enzo zrobiłby wszystko. Kiedy żona Denny’ego umiera, a jemu samemu grozi, że straci prawa do opieki nad córką, pies postanawia pomóc swojemu przyjacielowi.

To nie była zła historia. Przede wszystkim dzięki temu, że pies, który mnie przez nią prowadził, nie był ani zbyt mądry, ani zbyt głupi. Wiem, że to źle brzmi, ale mam nadzieję, że rozumiecie co chcę przez to powiedzieć. Może gdybym tę książkę przeczytała jako jedną z pierwszych przygód psa, moje wymagania były inne. A tak niestety mam wrażenie, że to kolejna historia oparta na tanich schematach. Mam wrażenie, że autor poszedł na łatwiznę i zamiast poszukać w sobie wrażliwości i empatii, skupił się na sprawdzonych motywach, które miały zachwycić czytelnika, wzruszyć go i spowodować, że uroni kilka łez. Mnie akurat to nie przekonało, ale ja to jestem ja. Trudno jest mi dogodzić. Ode mnie 6/10. Mam nadzieję, że jeszcze w tym roku, albo na początku przyszłego uda mi się zobaczyć film.

Jak dobrze wiecie, psy to moje ulubione zwierzaki. To powoduje, że bardzo chętnie sięgam po literaturę, w której te zwierzęta grają pierwsze skrzypce. Po pozycjach W. Bruce Camerona, przyszedł czas na spojrzenie przez innego autora na świat psimi oczami.
Enzo to pies, który głęboko wierzy w to, że w kolejnym wcieleniu stanie się człowiekiem, dlatego stara się wnikliwie...

Nie jest to wybitne dzieło, a jako posiadaczka i psychiczną rasy golden retriever, jestem rozczarowana, że pies okazał się terierem :) bardzo przyjemne w odbiorze było to, że narratorem był rzeczony terier. Książka jest z pewnością wzruszająca, choć naiwna za razem.

Nie jest to wybitne dzieło, a jako posiadaczka i psychiczną rasy golden retriever, jestem rozczarowana, że pies okazał się terierem :) bardzo przyjemne w odbiorze było to, że narratorem był rzeczony terier. Książka jest z pewnością wzruszająca, choć naiwna za razem.

Choć nie jestem miłośniczką wyścigów i nie zagłębiam tego tematu, muszę przyznać że książka była naprawdę całkiem niezła.
Historia przedstawionej perspektywy psa jako autora może trochę dziecinna, lecz napewno z wieloma morałami. Czytało się szybko i przyjemnie. Zakończenie wycisnęło kilka łez. Polecam przeczytać zwłaszcza posiadaczom piesków.

Choć nie jestem miłośniczką wyścigów i nie zagłębiam tego tematu, muszę przyznać że książka była naprawdę całkiem niezła.
Historia przedstawionej perspektywy psa jako autora może trochę dziecinna, lecz napewno z wieloma morałami. Czytało się szybko i przyjemnie. Zakończenie wycisnęło kilka łez. Polecam przeczytać zwłaszcza posiadaczom piesków.

Wzruszająca.

Wzruszająca.

Bardzo wzruszająca. Na epilogu ryczałam. Sama w sobie historia jest dość sztampowa, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. Enzo opowiedział ją bardzo błyskotliwie.

Bardzo wzruszająca. Na epilogu ryczałam. Sama w sobie historia jest dość sztampowa, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. Enzo opowiedział ją bardzo błyskotliwie.

„Sztuka ścigania się w deszczu” to powieść, która ma wszystko, by uwieść czytelnika – przeuroczego, niezwykle mądrego, czworonożnego narratora – Enzo, głównego bohatera o złotym sercu, który musi się mierzyć ze światem i melodramatyczną fabułę typowego wyciskacza łez - jest wielka miłość, jest druzgocąca strata, są podli ludzie bez sumienia i jest niebajkowe zakończenie.

Przyznaję, poryczałam się kilkakrotnie i nie raz szlag mnie trafiał, gdy czytałam o perypetiach Denny’ego i Enzo, a jednak nie umiem się do końca zachwycić tą książką. Bo mam wrażenie, że mimo trudnej tematyki, historia ta jest potraktowana dość płytko. Jakby autor nie pisał tej opowieści z serca, tylko wziął na warsztat kilka chwytliwych motywów, podlał tanimi emocjami i proszę – oto jest: historia mężczyzny, który musi wiele przejść, ale nic to, ma u boku wiernego psa i ma dla kogo żyć. Takie bardzo amerykańskie podejście, i nie jest to komplement.

Uważam jednak, że warto sięgnąć po tę powieść – dla Enza i dla opisów wyścigów samochodowych – ja za tym typem rozrywki nie przepadam, a jednak podobały mi się wszystkie wyścigowe przerywniki.

„Sztuka ścigania się w deszczu” to powieść, która ma wszystko, by uwieść czytelnika – przeuroczego, niezwykle mądrego, czworonożnego narratora – Enzo, głównego bohatera o złotym sercu, który musi się mierzyć ze światem i melodramatyczną fabułę typowego wyciskacza łez - jest wielka miłość, jest druzgocąca strata, są podli ludzie bez sumienia i jest niebajkowe zakończenie....