Mało finezyjnie i satyrycznie jak na Ch. Moore'a. Po kim, jak po kim, ale po tym autorze nie spodziewałem się takich dłużyzn . Fabularnie nie wiele się dzieje. Wiele postaci jest mało wiarygodnych – jak np. Ekipa Zwierzaków ;) Od biedy można przeczytać, ale nie liczyłbym na farerwerki.

Mało finezyjnie i satyrycznie jak na Ch. Moore'a. Po kim, jak po kim, ale po tym autorze nie spodziewałem się takich dłużyzn . Fabularnie nie wiele się dzieje. Wiele postaci jest mało wiarygodnych – jak np. Ekipa Zwierzaków ;) Od biedy można przeczytać, ale nie liczyłbym na farerwerki.

Christopher Moore to definicja mojego poczucia humoru ❤️ czarny, suchy, mroczny, przez większość ludzi niezrozumiany🙈 Nikt nie rozśmiesza mnie tak jak on w swoich książkach! (Czy ktoś czytał 'Baranka'? Młodość Jezusa opisana z perspektywy jego przyjaciela Biffa, nic śmieszniejszego w życiu nie przeczytacie! wkrótce będę czytać ponownie, ale już dziś polecam😁)

'Krwiopijcy' to pierwsza część trylogii o Jody, która zmienia się w wampira. Pierwsze kroki, zmiana życia i codziennych przyzwyczajeń, odkrywanie swych wampirzych możliwości, a do tego związek z człowiekiem. Jakby tego było mało, ktoś morduje ludzi w sąsiedztwie i wyglada to na robotę innego wamipra. Kim jest i dlaczego śledzi Jody? Jak widać, wiele się dzieje!🔥 A wszystko to przedstawione w czarnym humorze, który tak uwielbiam 😁😁

Humor 10/10, jednak fabuła, pomimo tego, że tak barwna, czasem mnie nudziła. Wiele wątków było według mnie niepotrzebnych przez co momentami historia mi się dłużyła. Żarty jednak wszystko ratują! 😁 Z pewnością przeczytam kolejne części, już czekają na mnie na półce 🔥

Christopher Moore to definicja mojego poczucia humoru ❤️ czarny, suchy, mroczny, przez większość ludzi niezrozumiany🙈 Nikt nie rozśmiesza mnie tak jak on w swoich książkach! (Czy ktoś czytał 'Baranka'? Młodość Jezusa opisana z perspektywy jego przyjaciela Biffa, nic śmieszniejszego w życiu nie przeczytacie! wkrótce będę czytać ponownie, ale już dziś polecam😁)

'Krwiopijcy'...

Takiego Moora uwielbiam dla mnie to taki styl jak w Brudnej Robocie. Jego książki traktuje jak relaks oderwanie od trudniejszych tematów a jednoczenie doceniam za ten wariacki styl zwroty akcji wielowaktowosc i farsę w której się tapla

Takiego Moora uwielbiam dla mnie to taki styl jak w Brudnej Robocie. Jego książki traktuje jak relaks oderwanie od trudniejszych tematów a jednoczenie doceniam za ten wariacki styl zwroty akcji wielowaktowosc i farsę w której się tapla

Jestem mile zaskoczona tą pozycją. To moja pierwsza styczność z tym autorem. Pomimo, że pierwsze 50 stron było dla mnie trudne to później szukałam tylko wolnej chwili, żeby czytać dalej. Z chęcią przeczytam następną część.

Jestem mile zaskoczona tą pozycją. To moja pierwsza styczność z tym autorem. Pomimo, że pierwsze 50 stron było dla mnie trudne to później szukałam tylko wolnej chwili, żeby czytać dalej. Z chęcią przeczytam następną część.

Wampiry Moora nie takie straszne ale komiczne :D

Wampiry Moora nie takie straszne ale komiczne :D

Całkiem zabawna historia. Trochę absurdu, trochę żartu na siłę, ale ogòlnie daje radę.

Całkiem zabawna historia. Trochę absurdu, trochę żartu na siłę, ale ogòlnie daje radę.

Czyta się wręcz piorunująco szybko! Fabuła może i niezbyt rozwinięta, ale typowa dla Moore'a z tym jego pokręconym zakończeniem niczym z niektórych kreskówek. To historia na jeden, góra dwa wieczory. Jest to jedna z nielicznych książek o wampirach, w których te krwiopijne postacie mnie nie drażniły.

Czyta się wręcz piorunująco szybko! Fabuła może i niezbyt rozwinięta, ale typowa dla Moore'a z tym jego pokręconym zakończeniem niczym z niektórych kreskówek. To historia na jeden, góra dwa wieczory. Jest to jedna z nielicznych książek o wampirach, w których te krwiopijne postacie mnie nie drażniły.

Kolejna przyjemna pozycja Moorea. Młoda kobieta uświadamia sobie że jest wampirem. Dzięki temu że jest bardzo inteligentna udaje jej sie jakoś ogarnąć problem przynajmniej tam myśli. Lekka pozycja z ciekawym zakończeniem, więcej nie da się napisać żeby nie zepsuć lektury.

Kolejna przyjemna pozycja Moorea. Młoda kobieta uświadamia sobie że jest wampirem. Dzięki temu że jest bardzo inteligentna udaje jej sie jakoś ogarnąć problem przynajmniej tam myśli. Lekka pozycja z ciekawym zakończeniem, więcej nie da się napisać żeby nie zepsuć lektury.

DNF-124/245
Dziwna, kompletnie nieśmieszna

DNF-124/245
Dziwna, kompletnie nieśmieszna

Ciekawa książka - naprawdę sympatycznie i szybko ją się czytało. Ciekwe postacie i interakcje między nimi. Aż jestem ciekaw drugiej i trzeciej części cyklu.

Ciekawa książka - naprawdę sympatycznie i szybko ją się czytało. Ciekwe postacie i interakcje między nimi. Aż jestem ciekaw drugiej i trzeciej części cyklu.