Wspaniała, wzruszająca i wciągająca historia napisana pięknym językiem. Polecam.

Wspaniała, wzruszająca i wciągająca historia napisana pięknym językiem. Polecam.

Historia jest ciekawie skonstruowana. Tu nic nie jest jednoznaczne. W tle wojna, miłość matki bohatera do okupanta. Po wyzwoleniu trauma dzieciństwa z powodu ostracyzmu, bohaterowie jednocześnie dobrzy i źli, różne odcienie miłości i samotności. Napisane w formie wspomnień głównego bohatera. Polecam.

Historia jest ciekawie skonstruowana. Tu nic nie jest jednoznaczne. W tle wojna, miłość matki bohatera do okupanta. Po wyzwoleniu trauma dzieciństwa z powodu ostracyzmu, bohaterowie jednocześnie dobrzy i źli, różne odcienie miłości i samotności. Napisane w formie wspomnień głównego bohatera. Polecam.

Piękna powieść o miłości, poszukiwaniu siebie, o wartościach, które ukierunkowują ludzki charakter. Dość smutna i wydawałoby się sentymentalna opowieść. Wciągająca i przyjemna. Na prawdę miało się ochotę na własne oczy zobaczyć ten francuski zamek, przejść alejkami pomiędzy krzakami winorośli, pospacerować uliczkami miasteczka, a nawet odwiedzić kościół. Przepiękne opisy, które do tego aż zachęcają. Polecam!

Piękna powieść o miłości, poszukiwaniu siebie, o wartościach, które ukierunkowują ludzki charakter. Dość smutna i wydawałoby się sentymentalna opowieść. Wciągająca i przyjemna. Na prawdę miało się ochotę na własne oczy zobaczyć ten francuski zamek, przejść alejkami pomiędzy krzakami winorośli, pospacerować uliczkami miasteczka, a nawet odwiedzić kościół. Przepiękne opisy,...

Frapująca historia, dobra obyczajówka.

Frapująca historia, dobra obyczajówka.

Wspaniała opowieść. Świetnie napisana pełna tajemnic i różnej miłości.

Wspaniała opowieść. Świetnie napisana pełna tajemnic i różnej miłości.

Książka czytana bardzo dawno temu, w czasach kiedy miałam 14 lat. Pamiętam ją do dziś, nie za lekka, poruszająca trudne tematy. Mająca skłaniać do refleksji.

Książka czytana bardzo dawno temu, w czasach kiedy miałam 14 lat. Pamiętam ją do dziś, nie za lekka, poruszająca trudne tematy. Mająca skłaniać do refleksji.

Rozwlekła aż do znudzenia, choć sama historia... tylko musiałby ją ktoś inny inaczej opowiedzieć.

Rozwlekła aż do znudzenia, choć sama historia... tylko musiałby ją ktoś inny inaczej opowiedzieć.

Nie zawiodłam się na Montefiore. Kolejna ciekawa historia.

Nie zawiodłam się na Montefiore. Kolejna ciekawa historia.

Początek nie zapowiadał, że będzie to misternie skonstruowana fabuła, koniec udowodnił, że nie należy oceniać książki po jej początku... a bohaterach po tym, jak są traktowani przez sąsiadów. Bo w tej powieści wszystko jest przewrotne, nawet tytułowy obraz. Polecam.

Początek nie zapowiadał, że będzie to misternie skonstruowana fabuła, koniec udowodnił, że nie należy oceniać książki po jej początku... a bohaterach po tym, jak są traktowani przez sąsiadów. Bo w tej powieści wszystko jest przewrotne, nawet tytułowy obraz. Polecam.

Przeczytałam ten powieść po raz drugi i muszę przyznać, że różni się ona od innych książek pisarki. Czyta się ją powoli, bez pośpiechu, by móc spokojnie przeanalizować studium psychologiczne Mischy - dziś już dorosłego mężczyzny, który jako syn Francuzki i Niemca na własnej skórze doświadczył "miłosierdzia" od prawych mieszkańców Mauriac, którzy uważali za swój obowiązek odebrać matce godność, a trzyletniemu chłopcu - głos.
Okazuje się, że trudno jest nie tylko uciec przed zmorami przeszłości, ale też utraconą przeszłość odzyskać.

Przeczytałam ten powieść po raz drugi i muszę przyznać, że różni się ona od innych książek pisarki. Czyta się ją powoli, bez pośpiechu, by móc spokojnie przeanalizować studium psychologiczne Mischy - dziś już dorosłego mężczyzny, który jako syn Francuzki i Niemca na własnej skórze doświadczył "miłosierdzia" od prawych mieszkańców Mauriac, którzy uważali za swój obowiązek...