„Nie staraj się nas znaleźć. Wraca do kuchennego stołu i zgniata w dłoni jej list, dusi jej słowa w zaciśniętej pięści. Miała rację. Jest w nim gniew. Coś więcej. Wściekłość. Wrząca furia. Spogląda w okno, a zgnieciony w kulkę list rozmięka w jego spoconej dłoni. Wódka. Trzeba mu wódki. Pije i czuje, że ziarenko planu pada w ciemną glebę jego umysłu i zaczyna kiełkować. Nie miała prawa mu tego zrobić. Nie po tym, przez co przeszli. I za to ją zniszczy”.

Można odnieść wrażenie, że księgarnie opanowane są ostatnimi czasy przez thrillery. Gatunek ten wydaje się jednym z ulubionych wielu autorów. Co ciekawe, większość z tych książek nie jest poświęcona seryjnym mordercom, groźnym psychopatom czy przestępcom. Wręcz przeciwnie, ich bohaterami są – na pozór – zwykli ludzie. Ludzie, którzy wiodą dość przeciętne życie, którzy wydają się normalni. Okazuje się jednak, że skrywają jakieś sekrety, mroczne tajemnice, które nie dają o sobie zapomnieć.

Właśnie z taką sytuacją mamy do czynienia w książce „I niech zginę”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Jej autorką jest Sarah Pinborough. Poprzednia jej książka, „Co kryją jej oczy”, zyskała uznanie czytelników i została nominowana do nagrody kryminału roku.

„I niech zginę” to historia trzech kobiet. To właśnie z perspektywy każdej z nich obserwujemy wydarzenia. Lisa jest samotną matką, wychowującą nastoletnią córkę Avę. Chociaż dziewczyna niedługo skończy szesnaście lat, Lisa martwi się o nią tak, jakby nadal była jej małą córeczką. Czytelnik szybko uświadamia sobie, że nie jest to zwykła matczyna troska. Lisa wyraźnie się czegoś boi. Strach, który sprawia, że nie ufa obcym, nie jest obecna w mediach społecznościowych, znów wydostaje się na powierzchnię.

Jej córka Ava jest raczej typową nastolatką. Ma paczkę znajomych, z którymi rozmawia o chłopakach i o zbliżających się szesnastych urodzinach. Jednak jej życie się zmienia, gdy na internetowym komunikatorze zaczyna dostawać informacje od nieznajomego. Chociaż nie wie, kim jest nadawca, z czasem nie może doczekać się kolejnych wiadomości.

Marylin to najbliższa przyjaciółka Lisy. Kobiety razem pracują i wydaje się, że dobrze się rozumieją. Na zewnątrz wiedzie życie szczęśliwej żony. Czy jednak tak jest naprawdę? Czy kobiety są w istocie tym, za kogo się podają?

Wydarzenia nabierają tempa, gdy Ava ratuje tonące dziecko. Jej zdjęcia z matką trafiają na pierwsze strony gazet. Lisa wpada w panikę. Już wie. Wie, że wkrótce przeszłość się o nią upomni. Kim jest Lisa? Dlaczego dziennikarze nazywają ją morderczynią? Kto mówi prawdę, a kto stara się ją ukryć za wszelką cenę?

„I niech zginę” to zgrabnie napisana powieść. Ciekawe, czy odgadniecie zagadkę zaserwowaną nam przez autorkę. Mnie się niestety nie udało. Chociaż uważam, że w niektórych momentach lekko przesadziła.

Reasumując, jeśli szukacie niezbyt wymagającego thrillera, to możecie sięgnąć po tę powieść. Czyta się ją szybko, bowiem język i styl autorki są niewymagające. Muszę jednak przyznać, że czytałem lepsze książki.

Wojciech Sobański