Pamiętam ten dzień, jak na Targach Książki w Krakowie było spotkanie z Jojo Moyes, i miałam tą przyjemność ją zobaczyć. Jednakże nie czytałam żadnej jej książki, więc słowem się nawet nie odezwałam, jednak widziałam ten tłum dziewczyn, które zachwycały się jej książkami. W końcu pierwszą książkę autorki mam już na koncie. Jednak, czy gdyby teraz była okazja to bym z nią chciała porozmawiać... mam mieszane uczucia.

Opowieść jaką stworzyła autorka jest zdecydowanie lekka, niewymagająca, a przede wszystkim odniosłam wrażenie, że ta historia została dokładnie przemyślana, pod pewnymi względami. W szczególności wzmianki i ciekawostki o wodnych stworzeniach były fascynujące, i ukazały jak ludzie na ogół traktują te stworzenia. Wątek romantyczny w tej książce wypadł dosyć słabo, bo historia głównie skupia się na Zatoce, hotelu i powstrzymaniu inwestycji. Zdecydowanie ta książka skupia się bardziej na psychologicznym aspekcie straty i depresji. Było zbyt kreatywnie. Równie dobrze, ta książka mogłaby być o 1/3 chudsza, i od razu stałaby się bardziej atrakcyjniejsza, bo mi zabrakło tej prostoty. Za dużo opisów, które wszystko zdominowały. Co do samych bohaterów nie mam im nic do zarzucenia, autorka wie co robi to widać od razu. Jednakże... ta narracja... prowadzona przez sześć różnych postaci... niestety nie przepadam za takim zabiegiem. Dobrze poznać ich życie, przemyślenia to jest ważne, ale co za dużo to niezdrowo.

W ogólnym rozrachunku ta historia nie była zła, ale niestety nie spodobało mi się to, że wątek przewodni książki całkowicie został odsunięty na bok, by przypomnieć sobie o nim dopiero 100 stron przed końcem książki. Zakończenie nie zaskoczyło, a wręcz poczułam ulgę kiedy doszłam do jego końca. Mam w planach dać autorce jeszcze jedną szansę, bo w kolejce czeka książka, która doczekała się ekranizacji, więc liczę że po prostu jak na początek źle trafiłam.

Pamiętam ten dzień, jak na Targach Książki w Krakowie było spotkanie z Jojo Moyes, i miałam tą przyjemność ją zobaczyć. Jednakże nie czytałam żadnej jej książki, więc słowem się nawet nie odezwałam, jednak widziałam ten tłum dziewczyn, które zachwycały się jej książkami. W końcu pierwszą książkę autorki mam już na koncie. Jednak, czy gdyby teraz była okazja to bym z nią...

Całkiem miła i sympatyczna historia..

Całkiem miła i sympatyczna historia..

Fajna

Fajna

Kolejna fascynująca i ciepła powieść Jojo Moyes. Tym razem autorka umieszcza fabułę na pięknym wybrzeżu Australii. To tutaj żyje Kathleen oraz jej siostrzenica z córką. Kiedy do zatoki pełnej delfinów i migrujących wielorybów dociera przedstawiciel dewelopera Mike życie małego miasteczka staje na głowie.

Kolejna fascynująca i ciepła powieść Jojo Moyes. Tym razem autorka umieszcza fabułę na pięknym wybrzeżu Australii. To tutaj żyje Kathleen oraz jej siostrzenica z córką. Kiedy do zatoki pełnej delfinów i migrujących wielorybów dociera przedstawiciel dewelopera Mike życie małego miasteczka staje na głowie.

Ciekawa powieść o miłości i odnajdywaniu siebie z tajemnicą z przeszłości w tle. Na plus też opowiadanie historii z perspektyw różnych bohaterów. Serdecznie polecam.

Ciekawa powieść o miłości i odnajdywaniu siebie z tajemnicą z przeszłości w tle. Na plus też opowiadanie historii z perspektyw różnych bohaterów. Serdecznie polecam.

DNF

DNF

Przyjemna w czytaniu, fajny klimat

Przyjemna w czytaniu, fajny klimat

Jojo Moyes to brytyjska pisarka znana w naszym kraju chociażby z książek "Zanim się pojawiłeś", czy też "Kiedy odszedłeś". Tym razem autorka przychodzi do czytelników z propozycją "Srebrnej Zatoki", romansu, którego akcja rozgrywa się w czasach współczesnych w odległej Australii.
Ciepłe morze, gorące dni, przepiękne i malownicze plaże na wyciągnięcie ręki - któż z nas nie marzy o wakacjach w takich warunkach. Tymczasem ponad siedemdziesiąt letnia Kathleen ma to na wyciągnięcie ręki. Od lat prowadzi rodzinny hotel nad australijskim wybrzeżem. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu przeżywał on okres swojej światłości. Głównie za sprawą siedemnastoletniej wówczas Kathleen, której udało się złowić okazałego rekina. Teraz hotel odnotuje niewielką ilość gości w ciągu roku. Jednym z nich jest przybyły z Wielkiej Brytanii Mike, który chce wraz z firmą, w której pracuje, odkupić ten teren. Niespodziewanie zakochuje się w Lizie, siostrzenicy Kathleen, mieszkającej wraz z nastoletnią córką Hannah w Srebrnej Zatoce i pomagającej w prowadzeniu hotelu oraz ochronie delfinów, które są jedną z jego atrakcji. W przeszłości Liza straciła w wypadku młodszą córkę, przez co jest trochę nadopiekuńcza dla Hannah. Jak ta znajomość wpłynie na Mike'e i na Lizę?
Książka nie należy do najcieńszych i w pierwszych rozdziałach wydawała mi się po prosu nudna. Jednak z czasem akcja nabierała tempa. Cała fabuła została napisana z perspektywy wielu osób, dzięki temu poznajemy różne punkty widzenia na dziejące się wydarzenia. Najbardziej zachwyciły mnie w niej opisy wszelakich akcji podejmowanych w celu uratowaniu populacji delfinów i humbaków, zamieszkujących okoliczne wody. Niektóre z nich zostały opisane w taki sposób, że miałam wrażenie, jakbym sama brała w nich udział. Jak dla mnie to dosyć oryginalny sposób na promowanie idei ochrony gatunkowej zwierząt.

Jojo Moyes to brytyjska pisarka znana w naszym kraju chociażby z książek "Zanim się pojawiłeś", czy też "Kiedy odszedłeś". Tym razem autorka przychodzi do czytelników z propozycją "Srebrnej Zatoki", romansu, którego akcja rozgrywa się w czasach współczesnych w odległej Australii.
Ciepłe morze, gorące dni, przepiękne i malownicze plaże na wyciągnięcie ręki - któż z nas nie...

Początkowo powieść wydała mi się nudna i płaska, ale w miarę postępowania akcji, wciągała mnie coraz bardziej. Nie brak w niej pewnych elementów pisarstwa artystycznego. Jest tego jednak niewiele i w gruncie rzeczy to zwykłe czytadło z nieco lepszym warsztatem. Temat ciekawy: ochrona morskich stworzeń przed ekspansją człowieka.

Początkowo powieść wydała mi się nudna i płaska, ale w miarę postępowania akcji, wciągała mnie coraz bardziej. Nie brak w niej pewnych elementów pisarstwa artystycznego. Jest tego jednak niewiele i w gruncie rzeczy to zwykłe czytadło z nieco lepszym warsztatem. Temat ciekawy: ochrona morskich stworzeń przed ekspansją człowieka.

Jeśli ktoś lubi lekkie obyczajowe romanse na lato - to jest idealna pozycja.
Nie ma beznadziejnych opisów seksu czy nadmiernej czułostkowości.
Ciekawa jest dla mnie obserwacja i analiza uczuć mężczyzny opisywana z perspektywy kobiecej. Nic nie odbierając panom - nie sadzę, by mieli takie przemyślenia jak główny bohater. To raczej my kobiety tak wszystko analizujemy i przeżywamy.
Historia ciekawa, wciągająca, na czasie. Temat uczuć i zdarzenia w wielogłosowej narracji opisywanych bohaterów, zmiana perspektywy - to wszystko na pewno czyni tę pozycje ciekawą i wartą przeczytania.

Jeśli ktoś lubi lekkie obyczajowe romanse na lato - to jest idealna pozycja.
Nie ma beznadziejnych opisów seksu czy nadmiernej czułostkowości.
Ciekawa jest dla mnie obserwacja i analiza uczuć mężczyzny opisywana z perspektywy kobiecej. Nic nie odbierając panom - nie sadzę, by mieli takie przemyślenia jak główny bohater. To raczej my kobiety tak wszystko analizujemy i...