Fiona Mitchell

dużym dystansem podchodziłam do tej książki, niepewna czy jest ona dla mnie, czy nie ma w niej przypadkiem słodkiego pitu pitu, na które jakoś ostatnio jestem uczulona. Niepotrzebne były moje obawy, to się naprawdę dobrze czytało. Klimatem przypominała mi " Kolor herbaty ", mimo iż historie różne, oraz "Służące", a tu już podobieństwa spore. W książce ukazana jest historia dwóch równoległych światów zamożnych kobiet i ich służących. Pierwsze z nich mają życie usłane różami, drugie zaś pod nogami pełno kłód. Praca po kilkanaście godzin na dobę, spanie w komórkach, małe racje żywnościowe, brak swobody i prywatności i strach by nie stracić posady. A przecież od ich pracy zależy przyszłość dzieci, które musiały zostawić daleko w swoim kraju. Ich codzienność do łatwych nie należy, a do tego cieniem kładzie się na niej poczytność popularnego bloga, prowadzonego przez anonimową osobę, która daje wskazówki jak "wychować" sobie służącą, zrobić z niej posłuszną niewolnicę i pozbawić ją praw. Kiedy czara się przelewa jedna z tych, które mają być posłuszne zakłada swój własny blog, na którym chce zdemaskować okrutne i bezduszne postępowanie pracodawców. Zaczyna się wojna na posty. Blog Wymiataczki, która opowiada się po stronie służących zyskuje coraz większą popularność, ale też może sprowadzić niebezpieczeństwo na jego autorkę. To ciepła opowieść zaprawiona nutką goryczy, historia o marzeniach i walce by te marzenia spełniać.