Srebrna Zatoka

Bardzo lubię książki Jojo Moyes.. ale ta książka mnie nie porwała. Ciężko mi się ją czytało.

Bardzo lubię książki Jojo Moyes.. ale ta książka mnie nie porwała. Ciężko mi się ją czytało.

Australia. Mała rybacka wioska nad Oceanem. Przystań, skąd wypływają wielorybnicy na bezkrwawe łowy. Nie zabijają już wielorybów, tylko wożą turystów, aby mogli obserwować te wielkie stworzenia i robić im zdjęcia. Stary, podupadający hotel nad Srebrną Zatoką i jego mieszkanki- 3 pokolenia silnych kobiet. Humbaki, delfiny i rekiny. Te morskie i te z londyńskiego City. „Jeżeli rekin chce cię ugryźć, zrobisz wszystko, aby się przed nim bronić”. No i oczywiście jest miłość. Taka wielka, która wszystko zwycięża. Baaardzo romantyczna książka. I choć charakteryzuje się typowymi wadami swego gatunku: schematyzmem i naiwnością- czyta się ją całkiem nieźle. Przyjemność psuje tylko niedbały styl, lub kiepskie tłumaczenie- zwłaszcza widoczne pod koniec powieści

Australia. Mała rybacka wioska nad Oceanem. Przystań, skąd wypływają wielorybnicy na bezkrwawe łowy. Nie zabijają już wielorybów, tylko wożą turystów, aby mogli obserwować te wielkie stworzenia i robić im zdjęcia. Stary, podupadający hotel nad Srebrną Zatoką i jego mieszkanki- 3 pokolenia silnych kobiet. Humbaki, delfiny i rekiny. Te morskie i te z londyńskiego City....

Zawsze jestem pod wrażeniem, gdy czytam powieści Jojo Moyes. Uwielbiam to, z jakim przekonaniem autorka opisuje swoje historie i jak głęboko umie poruszyć czytelnikiem tak, że z pozoru zwyczajna opowieść zmienia się w coś pięknego. Nie inaczej było w przypadku tej książki. „Srebrna Zatoka” nie tylko opowiada o wybaczeniu i trudnej miłosnej relacji, ale też przedstawia konflikt społeczny, problemy środowiskowe, czy pokoleniowe. Wszystkie wątki zaś zgrabnie przeplatają się ze sobą, teraźniejszość łączy się z przeszłością, skomplikowane relacje między bohaterami mieszają się z ciężkimi doświadczeniami, a wszystko dzieje się na tle niezwykle egzotycznego wybrzeża.
Język powieści jest estetyczny, autorka barwnie opisuje wydarzenia, nie przesadzając jednocześnie, dzięki czemu książka zyskuje na lekkości. Sama historia opowiadana jest z punktu widzenia różnych bohaterów, czyli Mike’a, Lizy, Kathleen, Hannah i Grega. Każdy rozdział należy do innej postaci, a w nim poznajemy nie tylko teraźniejsze zdarzenia, ale też przeszłość. Nie zawsze lubię takie przeskakiwanie pomiędzy wątkami, ale pisarka uniknęła tutaj chaosu i wszystkie elementy dobrze się ze sobą łączą, nie powodując żadnego mętliku w głowie czytelnika.
Bohaterowie książki są dobrze rozbudowani, poznajemy ich ukryte pragnienia, marzenia, tragedie, konflikty oraz przemianę. Podoba mi się to, że autorka wzięła pod uwagę wpływ korporacji na zachowanie całej lokalnej społeczności, skupiła się na elementach przyczynowo – skutkowych, pokazała zaangażowanie postaci w ratowaniu wielorybów i przeciwstawieniu się inwestycji. Objaśniła także zachowanie strony przeciwnika. Żaden z bohaterów nie jest przerysowany, ma zarówno wady, jak i zalety.
Cała historia mocno chwyciła mnie za serce i wiem, że z ochotą sięgnę po kolejne powieści autorki. Gorąco polecam Wam jej książki, jeśli lubicie powieści obyczajowe, które niosą ze sobą pewne przesłanie, a także przepadacie za rozbudowanymi wątkami romantycznymi oraz uwielbiacie się wzruszać.

Zawsze jestem pod wrażeniem, gdy czytam powieści Jojo Moyes. Uwielbiam to, z jakim przekonaniem autorka opisuje swoje historie i jak głęboko umie poruszyć czytelnikiem tak, że z pozoru zwyczajna opowieść zmienia się w coś pięknego. Nie inaczej było w przypadku tej książki. „Srebrna Zatoka” nie tylko opowiada o wybaczeniu i trudnej miłosnej relacji, ale też przedstawia...

“Srebrna Zatoka” Jojo Moyes długo leżała na mojej półce, by doczekać się otwarcia. Moment okazał się absolutnie trafiony, bo to książka w sam raz na wakacje. Fabuła rozgrywa się w pięknych okolicznościach przyrody na wybrzeżu Australii w okolicy znanej turystom z uwagi na występujące tam delfiny i humbaki. Nie przepadam za ckliwymi romansami, które zwykle są do bólu przewidywalne i w których zakochani odnajdują w końcu szczęście po licznych przeszkodach i wcześniejszych miłosnych porażkach. Autorka posłużyła się oczywiście takim schematem, wciągając nas w historię nieoczekiwanej miłości surowego, twardego biznesmena z londyńskiego City z kobietą po przejściach, która po ucieczce z Anglii, przy boku swojej ciotki prowadzi w Australii hotel i organizuje wycieczki morskie dla turystów. O ile on reprezentuje luksusowy świat angielskiej finansjery i niedługo ma zawrzeć związek małżeński z córką szefa, ona po dwóch fatalnych związkach, z pomocą ciotki wychowuje nastoletnią córkę i przeżywa dramat sprzed kilku lat, kiedy, jak mniema, straciła w wypadu swoją młodszą córkę. Romans tych dwojga spowoduje spektakularne zmiany w ich życiu, a epilog powieści zadowoli każdą czytelniczkę.

Nie czytałam dotąd żadnej książki Jojo Moyes, ale przyznaję, że fabuła została zgrabnie skonstruowana, ubarwiona, mocno emocjonującą, przeszłością bohaterki. Dobrze naświetlone tło społeczno-obyczajowe, wiele interesujących informacji dotyczących życia delfinów i wielorybów, parę ekologicznych haseł, urokliwe krajobrazy i potęga miłości to atuty tej pozycji. Podstawowy mankament: przegadana. 500 stron jak na wakacyjną lekturę to aż nadto.

“Srebrna Zatoka” Jojo Moyes długo leżała na mojej półce, by doczekać się otwarcia. Moment okazał się absolutnie trafiony, bo to książka w sam raz na wakacje. Fabuła rozgrywa się w pięknych okolicznościach przyrody na wybrzeżu Australii w okolicy znanej turystom z uwagi na występujące tam delfiny i humbaki. Nie przepadam za ckliwymi romansami, które zwykle są do bólu...

Akcja książki toczy się w Australii, dokąd przylatuje Mike - główny bohater powieści. Zatrzymuje się w lokalnym hotelu i powoli poznaje mieszkańców, których życie toczy się wokół tytułowej Srebrnej Zatoki. Mężczyzna powoli odkrywa uroki tego pięknego miejsca. Lokalna społeczność w dużej mierze utrzymuje się z pracy w turystyce. Srebrna Zatoka jest bowiem ostoją dużych ssaków morskich, które turyści podziwiają w czasie rejsów wycieczkowych wynajętymi kutrami. Mike stopniowo poznaje blaski i cienie tego lokalnego biznesu, którym parają się często całe rodziny. Jest też świadkiem wielu sytuacji konfliktowych pomiędzy lokalsami, a turystami. W dalszej części książki czytelnik może się dowiedzieć szczegółów z życia Mike'a, który do Australii przyjechał z Anglii, gdzie na stałe pracuje w firmie deweloperskiej. Okazuje się, że jego wyjazd nie miał charakteru czysto turystycznego. Mężczyzna miał wybadać grunt dla planowanej inwestycji w rejonie Srebrnej Zatoki. Mężczyzna ukrywa jednak ten fakt przed mieszkańcami zatoki, którzy coraz bardziej się z nim zaprzyjaźniają. Punktem zwrotnym książki jest sytuacja, w której wychodzi na jaw prawdziwy powód przyjazdu Mike'a do Australii. Zaufanie, które zrodziło się między bohaterami książki zostaje wystawione na próbę. Mężczyzna próbuje ratować swój honor, jednak nie jest to łatwe. Pomimo odrzucenia ze strony nowych przyjaciół, Mike'a próbuje pomóc im w rozwiązaniu prywatnych problemów. Z pomocą przychodzi jego siostra, angielska dziennikarka. Dzięki braterskiej i siostrzanej więzi udaje się Mike'owi naprawić relacje z mieszkańcami Srebrnej Zatoki. W książce podobała mi się niespieszna akcja, a także pokazanie kontrastów między pracą w wielkiej korporacji, a prowadzeniem lokalnego hotelu. Jest też ciekawie oddany klimat życia nad brzegiem oceanu. Polecam wszystkim czytelnikom zainteresowanym tą tematyką.

Akcja książki toczy się w Australii, dokąd przylatuje Mike - główny bohater powieści. Zatrzymuje się w lokalnym hotelu i powoli poznaje mieszkańców, których życie toczy się wokół tytułowej Srebrnej Zatoki. Mężczyzna powoli odkrywa uroki tego pięknego miejsca. Lokalna społeczność w dużej mierze utrzymuje się z pracy w turystyce. Srebrna Zatoka jest bowiem ostoją dużych...

Książka niestety nie skradła mego serca. Historia opowiedziana była dość przewidywalna, a kto się z kim zejdzie na koniec było wiadome wręcz od początku.
Dobrze się czyta, ale czegoś mi brakowało.

Książka niestety nie skradła mego serca. Historia opowiedziana była dość przewidywalna, a kto się z kim zejdzie na koniec było wiadome wręcz od początku.
Dobrze się czyta, ale czegoś mi brakowało.

Przyjemna książka. Wciągająca historia, ciekawi bohaterowie i niezwykłe miejsce na ziemi. Książka podnosząca na duchu, w sam raz na poprawę nastroju.

Przyjemna książka. Wciągająca historia, ciekawi bohaterowie i niezwykłe miejsce na ziemi. Książka podnosząca na duchu, w sam raz na poprawę nastroju.

Bardzo lubię pióro Jojo Moyes i jej dar do sterowania emocjami czytelnika. "Srebna Zatoka" to lektura, która znakomicie oddaje klimat opisywanego miejsca. Czytając poszczególne rozdziały czułam wręcz piasek pod stopami i szum fal. Wyobraźnia pracowała na pełnych obrotach, dzięki plastyczności przekazu. Sama historia jednak nieco mnie znużyła. Do setnej strony nie potrafiłam odnaleźć się w fabule. Potem akcja przyśpieszyła, jednak nie urzekła mnie. Miałam większe oczekiwania co do postaci i pomysłu. Mike i Liza to postaci, które z biegiem wydarzeń zaczynają Cię irytować. Rozterki bohaterów dłużą się w nieskończoność, a gdy przychodzi rozwiązanie zagadki - dzieje się to tak błyskawicznie, że wszystko ucieka przez palce. Dla mnie lektura monotonna, ale z pięknymi opisami świata przyrody :)

Bardzo lubię pióro Jojo Moyes i jej dar do sterowania emocjami czytelnika. "Srebna Zatoka" to lektura, która znakomicie oddaje klimat opisywanego miejsca. Czytając poszczególne rozdziały czułam wręcz piasek pod stopami i szum fal. Wyobraźnia pracowała na pełnych obrotach, dzięki plastyczności przekazu. Sama historia jednak nieco mnie znużyła. Do setnej strony nie potrafiłam...

Zawiodłam się. Zwrot akcji był strasznie przewidywalny a relacji Mike’a i Lisy nie wiem czy zostało poświęcone chociaż 100 stron. Czytając opis liczyłam, że ta książka będzie właśnie o nich a miałam wrażenia jakby w ogóle unikano tego tematu.

Zawiodłam się. Zwrot akcji był strasznie przewidywalny a relacji Mike’a i Lisy nie wiem czy zostało poświęcone chociaż 100 stron. Czytając opis liczyłam, że ta książka będzie właśnie o nich a miałam wrażenia jakby w ogóle unikano tego tematu.

Może że względu na brak słońca, wybieram nadal lżejsze pozycje. I dlatego ponownie wybrałam Moyes. Książka ma ok. 500 stronic, ale chciałabym, aby miała co najmniej 1000 hi, hi. Pozytywne przesłanie - to jest mocna strona książki. Autorka umie rozmawiać z czytelnikiem. To dar.

Może że względu na brak słońca, wybieram nadal lżejsze pozycje. I dlatego ponownie wybrałam Moyes. Książka ma ok. 500 stronic, ale chciałabym, aby miała co najmniej 1000 hi, hi. Pozytywne przesłanie - to jest mocna strona książki. Autorka umie rozmawiać z czytelnikiem. To dar.