Mam problem z oceną tej książki. "Latarnia umarłych" tej autorki zachwyciła mnie klimatem i sprawnym poprowadzeniem fabuły. Niestety nie można tego powiedzieć o "Bestiach". Strasznie chaotyczna ta powieść, szarpana i z dużą ilością przeskoków czasowych. Jeżeli ktoś czyta ją z przerwami, jak to było w moim przypadku, to można się trochę pogubić. Z tej strony ode mnie duży minus. Na plus temat: walka dobra ze złem okraszona sporą ilością makabrycznych opisów. Średnio wyszła mi 6 :)

Mam problem z oceną tej książki. "Latarnia umarłych" tej autorki zachwyciła mnie klimatem i sprawnym poprowadzeniem fabuły. Niestety nie można tego powiedzieć o "Bestiach". Strasznie chaotyczna ta powieść, szarpana i z dużą ilością przeskoków czasowych. Jeżeli ktoś czyta ją z przerwami, jak to było w moim przypadku, to można się trochę pogubić. Z tej strony ode mnie duży...

Ingerencja bogów w ludzką egzystencję może mieć fatalne skutki.

W Nemrue płynie krew złego Boga. Zrodzona z ludzkiej kobiety i ojca - Boga - dziewczyna zostaje poddana ciężkiej próbie. Jej los na Ziemi może zmienić wszystko. Wielu w jej imieniu poniosło śmierć. Czy jednak tak wielka ofiara była tego warta?

Wykorzystanie motywu Bogów, ingerujących w ludzkie losy to zawsze ciekawy temat. Pokazywanie człowieka, jako jednostki słabszej, zmagającej się z trudnościami narzuconymi odgórnie, kreuje ciekawą linie fabularną 😊

Bestie to książka wciągająca, o ciekawych wątkach, bohaterach i wykreowanym świecie. Wszystko jest tutaj dobrze stworzone i przedstawione, co zachęca czytelnika do eksplorowania wizji autorki 🥰

Niestety w trakcie lektury przewija się bardzo duży minus - chaos. Wielowątkowość i stworzenie wielu bohaterów wiąże się z koniecznością uporządkowania wszystkiego, co niestety wielokrotnie zostało mocno zaburzone 😔

Ciężko było połapać się w linii czasowej, w której przeskoki były nagłe i nieprecyzyjne. To samo tyczy się losów niektórych bohaterów. Mimo ważnej roli w całości, nagle któryś z nich został zabity, co zostało tylko delikatnie wspomniane 😶

Książka jest ciekawa, lecz niedopracowanie względem spójności i trzymania się ładu, mocno zaburza przyjemność obcowania z książka. Barbara Mikulska miała dobry pomysł, lecz wykonanie miało swoje gorsze momenty, a szkoda 😬

Ingerencja bogów w ludzką egzystencję może mieć fatalne skutki.

W Nemrue płynie krew złego Boga. Zrodzona z ludzkiej kobiety i ojca - Boga - dziewczyna zostaje poddana ciężkiej próbie. Jej los na Ziemi może zmienić wszystko. Wielu w jej imieniu poniosło śmierć. Czy jednak tak wielka ofiara była tego warta?

Wykorzystanie motywu Bogów, ingerujących w ludzkie losy to zawsze...

Jak wiecie fantastyka nie jest gatunkiem, po który sięgam szczególnie często. Niemniej jednak od czasu do czasu zdarza się, że pozycja z tego właśnie gatunku zagości na moim blogu. Tak stało się właśnie w przypadku „Bestii” autorstwa Barbary Mikulskiej.

Autorka opisała w niej odwieczną walkę dobra ze złem, osadzając całość w mitologicznym klimacie. Dodatkowego dreszczyku powieści dodają wątki paranormalne, których również znajdujemy tu całkiem sporo.

Główną bohaterką opowieści jest Nem, której towarzyszymy od narodzin, przemierzając wraz z nią wiele zawiłych ścieżek, z których składa się wykreowana przez Barbarę Mikulską historia. Opowieść o Nem pokazuje jak źle ukierunkowana miłość może rozpętać wojnę.

Jest to opowieść dla czytelników o mocnych nerwach i raczej mało wrażliwych na brutalne opisy, gdyż w książce tej takowych nie brakuje.

Książka dosyć trudna do opisania tak, aby nie zepsuć potencjalnemu odbiorcy całej zabawy przy lekturze. Jednak jeśli szukacie mrocznej historii, w której mitologia, magia i wątki paranormalne mieszają się ze sobą tworząc niepowtarzalny, chwilami wręcz smolisty klimat to śmiało możecie sięgnąć po „Bestie”.

Lektura ta z racji wcześniej wspomnianych opisów nie należy do najłatwiejszych, ale emocje w trakcie czytania gwarantowane.

Bohaterowie wykreowani w powieści w sposób bardzo wyrazisty ukazują, iż każdy posiada zarówno jasną, jak i ciemną stronę osobowości, a decyzje, która z nich ostatecznie weźmie górę zapadają tak naprawdę każdego dnia.

Dla fanów gatunku historia napisana przez Barbarę Mikulską zapewne będzie wyśmienitą rozrywką, a być może ktoś z Was również skusi się na zapoznanie z „Bestiami”, dzięki czemu sam oceni tę nietuzinkową opowieść.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2022/05/dobro-i-zo-musza-istniec-obok-siebie.html

Jak wiecie fantastyka nie jest gatunkiem, po który sięgam szczególnie często. Niemniej jednak od czasu do czasu zdarza się, że pozycja z tego właśnie gatunku zagości na moim blogu. Tak stało się właśnie w przypadku „Bestii” autorstwa Barbary Mikulskiej.

Autorka opisała w niej odwieczną walkę dobra ze złem, osadzając całość w mitologicznym klimacie. Dodatkowego dreszczyku...

Ta książka jest świetnym połączeniem horroru z mitologią, a wątki paranormalne w tle dodają jej charakteru. Autorka pokazuje nam, że największymi bestiami chodzącymi po ziemi są ludzie.Światem rządzili dwaj bracia:,dobry i zły. Pech chciał, że zakochali się w tej samej kobiecie-wcieleniu zła...i tak porządek trwający od wieków został zakłócony, gdyż pojawił się człowiek zdolny do najgorszego aby tylko przejąć władzę nad światem. Ta książka jest przesiąknięta zepsuciem, zgnilizną ludzką w najgorszym wydaniu. Wylewa się ona z jej kart i wsiąka w nas jak krwawy balsam. Mordy są tu na porządku dziennym tak jak i czarna magia. Bestie zabiją każdego, zgwałcą, sprzedadzą, będą prześladować, torturować...liczy się cel.

Ta książka jest świetnym połączeniem horroru z mitologią, a wątki paranormalne w tle dodają jej charakteru. Autorka pokazuje nam, że największymi bestiami chodzącymi po ziemi są ludzie.Światem rządzili dwaj bracia:,dobry i zły. Pech chciał, że zakochali się w tej samej kobiecie-wcieleniu zła...i tak porządek trwający od wieków został zakłócony, gdyż pojawił się człowiek...

Zachęcam sam siebie,by czytać więcej polskiej grozy.Dla mnie,to nie był horror.Taki czysty,a dark horror fantasty.Może,nie było elfów.Ale i bez nich może,.być naprawdę dobra książka fantasty.
Kiedy zło zaczyna rządzić,kiedy demony wychodzą na świat. Jest mroczno,mgliście i ponuro.Autorka nie szczędzi,wyrywane serca i przegryzane gardła.
Powieść ,zawiera w sobie elementy drogi.Podróży i mroczego lasu.To lubię.

Zachęcam sam siebie,by czytać więcej polskiej grozy.Dla mnie,to nie był horror.Taki czysty,a dark horror fantasty.Może,nie było elfów.Ale i bez nich może,.być naprawdę dobra książka fantasty.
Kiedy zło zaczyna rządzić,kiedy demony wychodzą na świat. Jest mroczno,mgliście i ponuro.Autorka nie szczędzi,wyrywane serca i przegryzane gardła.
Powieść ,zawiera w sobie elementy...

mrs-cholera.blogspot.com

Kocham kawę. Gdybym dostała średnio zaparzoną, ale zdatną do wypicia, nie zrezygnowałabym z niej. Być może osoba która ją przyrządzała, nie była w tym jeszcze wprawiona. Ale wystarczyłoby dać jej czas, żeby nabrała biegłości i finalnie cieszyć się smakiem ulubionego napoju. W przypadku książek Barbary Mikulskiej nie jest to jeszcze mój ulubiony smak, ale Bestie czytałam już z przyjemnością.

I dopóki działali razem, wszystko miało swój porządek i swoją kolej. Tak było przez tysiąclecia, aż pojawili się ludzie.

Kiedy boska miłość i w ogóle boskość schodzi między istoty ułomne, wszystko się psuje. Staje się zbyt intensywne. W zaburzonym porządku zło triumfuje nad dobrem, chybotliwa równowaga zostaje zachwiana. Czarna magia przeważa i nie kończy się na jednym pokoleniu. Niepodzielne rządy trwają. Ratunek światu może przynieść dźwięk srebrnego gwizdka, którego wybrance można użyć jedynie raz. W obliczu skrajnego zagrożenia. Czy zdecyduje się we właściwym momencie? Kto zatryumfuje w boju o władzę i nieśmiertelność? W chwili obecnej rządzą demony i ich pomioty. A rządzą surowo i krwawo…

Z księgi dowiedział się, że najważniejsze jest przywiązanie demona do siebie.

Zaczyna się od dwóch braci demonów, którzy zakochali się w śmiertelniczce, która szukała władzy. Zepsutej, ale jak to bywa, pięknej. Bracia; Nimrod i Strachan starli się ze sobą, spotkało się najczystsze zło i dobro. Jedno z nich wygrało, ale nie dało rozpleść się ich kroków. Zawsze krzyżowały się ze sobą. Cały utwór zbudowany jest na konwencji opowieści, może nie baśni, bardziej opowieści mitologicznej. Spójny i do końca poprowadzony z głową. Przesycony obecnością demonów i odwiecznej dwoistości natury człowieka, wykorzystujący jeden z najstarszych motywów; walki dobra ze złem. Raz zwycięża w człowieku jedno, raz drugie. Ważne jest to, żeby nie dać porwać się mrocznym podszeptom.

Rozdziały są długie i jest ich niewiele. Są ze sobą oczywiście powiązane, ale każdy jest małą opowieścią, kawałkiem historii i cząstką życia poszczególnych bohaterów. Ciekawy zabieg, dzięki któremu ma się wrażenie poznawania opowieści w opowieści. Można też odkładać książkę bez wrażenia utraty ciągłości czy wątku.

Bohaterowie są raczej prości ze względu na wyraźny podział dobra i zła, ale pasuje to do odgórnego motywu. Mamy tu zdradę, mamy knowania polityczne oraz zimną zemstę, która przyczaja się cierpliwie, żeby uderzyć w dogodnym momencie. Mamy także miłość ponad wszystko i pomimo wszystkiego, cierpliwą i znoszącą razy.

Sceny drastyczne i obrzydliwe w swoim jestestwie rzeczywiście występują, ale myślę, że dojrzały czytelnik, zwłaszcza obyty z gatunkiem przyjmie je bez większego zgorszenia i skurczów żołądka. Nie są znowu na tyle gorszące, żeby odstraszyć kogoś bez stalowych nerwów.

Świat nie zauważa pojedynczych osób.

Wciąż brakuje pewnej swobody pióra, widać, że autorka bardzo stara się, żeby wszystko trzymało się razem i było na odpowiednim poziomie. I trzyma się, tylko przydałoby się odrobinę więcej naturalności w dialogach i narracji. Tego, żeby słowa płynęły, a nie zostały odpowiednio dobrane. Ale widać duży postęp w porównaniu do wcześniejszych pozycji autorki. A są dużo gorsze przewinienia niż ciut drewniany styl.

Od tej książki autorki warto zacząć. Myślę, że fani klimatu opowieści z naleciałościami mitologicznymi, amatorzy mroczniejszego klimatu powinni dać jej szansę. Warto to zrobić, zwłaszcza, że autorka nie utknęła w miejscu. Nadal nie jest to najwyższa półka, ale solidna środkowa.

mrs-cholera.blogspot.com

Kocham kawę. Gdybym dostała średnio zaparzoną, ale zdatną do wypicia, nie zrezygnowałabym z niej. Być może osoba która ją przyrządzała, nie była w tym jeszcze wprawiona. Ale wystarczyłoby dać jej czas, żeby nabrała biegłości i finalnie cieszyć się smakiem ulubionego napoju. W przypadku książek Barbary Mikulskiej nie jest to jeszcze mój ulubiony...

Horror dla ludzi o mocnych nerwach i żołądkach (zwłaszcza żołądkach). Autora nie przebiera w metodach i drastyczności. Nie stara się upiększyć strasznych scen - i bardzo dobrze, w końcu mamy do czynienia z horrorem!

Jedyną wadą książki jest tak naprawdę jej konstrukcja. Przeskakiwanie w czasie bez informacji o tym naprawdę mega dezorientuje, a dzieje się to nagminnie. Poza tym jednak to bardzo oryginalna, pełna śmierci i potworności historia, w której znalazło się również miejsce na miłość. Mamy do czynienia z czarną magią, ale także z okrucieństwem ludzi. Bohaterce pod nogi rzucane są same kłody i okropności. Ciekawa jest również konstrukcja mitu w powieści - Dobry i Zły brat oraz wpuszczony przez nich przypadkiem od świata Demon. W pewnym momencie zaczęłam się domyślać, jaki charakter będzie miało zakończenie, ale powieść i tak czytało się z zaciekawieniem i lekkim dreszczykiem wywołanym przez oczekiwanie, jakie jeszcze okropności autorka nam zaserwuje.

Ciężko przywiązać się do postaci, ponieważ rzadko zostają z nam na dłużej. Wszystkie, poza główną bohaterką - Nem. To dziewczyna, której towarzyszymy w sumie od momentu narodzin. W pewnym sensie nawet ją polubiłam - zmagała się z wielkim brzemieniem, a mimo wszystko nie skupiała się wyłącznie na swojej osobie. Bohaterowie są dobrze wykreowani, choć niekoniecznie dane jest im długie życie. Sądzę jednak, że tym rządzi się gatunek, jakim jest horror.

Gdyby nie pewna dezorientacja wywołana tymi nagłymi przeskokami w czasie, powieść byłaby jeszcze lepsza, ale i tak czytałam ją z wielkim zainteresowaniem. Zwłaszcza spodobał mi się sposób, w jaki pani Barbara połączyła wszystkie występujące w powieści wątki. Polecam zwłaszcza osobom, które lubią drastyczne i nieprzebierające w środkach horrory!

Horror dla ludzi o mocnych nerwach i żołądkach (zwłaszcza żołądkach). Autora nie przebiera w metodach i drastyczności. Nie stara się upiększyć strasznych scen - i bardzo dobrze, w końcu mamy do czynienia z horrorem!

Jedyną wadą książki jest tak naprawdę jej konstrukcja. Przeskakiwanie w czasie bez informacji o tym naprawdę mega dezorientuje, a dzieje się to nagminnie. Poza...

Nie podobała mi się ta pozycja. Duży chaos jakby autorka nie była pewna czego chce. Dobrnęłam do końca, bo szybko się czyta. Jestem zawiedziona, taka historyjka dla dzieci. Nie polecam.

Nie podobała mi się ta pozycja. Duży chaos jakby autorka nie była pewna czego chce. Dobrnęłam do końca, bo szybko się czyta. Jestem zawiedziona, taka historyjka dla dzieci. Nie polecam.