Książki Autorki znam i połykam na pniu. Jakaż była moja radość, gdy okazało się, że mogę patronować również tej lekturze. Ciekawa byłam ogromnie tej powieści, gdyż tytuł był niezwykle intrygujący. Wspomnę jeszcze tylko, że to 2 tom cyklu "Przekupić wiedźmę", ale sądzę, że można je czytać niezależnie. Wszystko jest zrozumiałe i bardzo łatwo rozeznać się, kto jest kim. Zatem jesteście gotowi? Chcecie dowiedzieć się o czym jest ta lektura i jakie są moje wrażenia? Jeśli tak, to siadajcie wygodnie i zaczynamy :)

Zosia była typową panienką, którą rodzice trzymali pod kloszem. Żadnych imprez czy wyjść. We wszystkim ślepo słuchająca rodziców. Jednak, gdy poznaje Bronka, nagle jej świat całkowicie się zmienia. Ta pierwsza miłość jest najważniejsza. Dziewczyna często spotyka się z ukochanym po kryjomu. Wszystko zmienia się w momencie, gdy okazuje się, że Zosia jest w ciąży. Bezwzględny ojciec wyrzuca ją z domu, a matka nie staje w jej obronie. Odarta ze wszystkich marzeń, pozbawiona poczucia bezpieczeństwa musi teraz szybko dorosnąć, żeby poradzić sobie z tym, co zgotował jej los. W wyniku splotu różnych wydarzeń, nasza bohaterka trafia do bardzo przyjemnego miejsca. Ma wokół siebie życzliwych, wspierających ją ludzi, na których zawsze może liczyć. Czy w ośrodku agroturystycznym "U Wiktora" Zosia wreszcie poczuje się szczęśliwa? Czy znajdzie swoje miejsce na ziemi? Czy po wszystkich cierpieniach spotka ją wreszcie coś dobrego? Szanse na to są. A to dlatego, że w okolicy znajduje pomnik wiedźmy Ludomiły. Sprawuje ona opiekę i spełnia prośby zarówno mieszkańców jak i osób przyjezdnych, które o pomoc ją proszą. Czy Zosia będzie mogła liczyć na jej przychylność? Jakie niespodzianki na nią czekają? Czy kobieta ma szansę na przysłowiowy happy end? Odpowiedzi na te wszystkie pytania poznacie, podczas zagłębiania się w kolejne strony tej historii.

Powiem Wam, że jak dla mnie, to była wspaniała opowieść. Było tutaj wszystko to, co lubię najbardziej. Ciekawa fabuła, sympatyczni bohaterowie, humor i taka lekkość. Czytając kolejne strony, niemal się płynie. Czytelnik chce więcej i więcej. Typowa powieść obyczajowa, w której dodatkowo pojawia się motyw wiedźmy. Dzięki niej, powieść jest znacznie bardziej interesująca, bo wprowadza ona pewien element tajemniczości. Niby nie wszyscy w nią wierzą, ale powierzają jej swoje skrywane pragnienia i liczą na to, że Ludomiła przyczyni się do rychłego ich spełnienia. Powieść jest pełna zabawnych sytuacji, idealnie nadaje się na chwilę relaksu i oderwanie się od codziennych spraw. Autorka ma świetne pióro, i gwarantuję wam, że rewelacyjnie spędzicie czas z tą historią. Ogromnie się cieszę, że miałam przyjemność być jedną z patronek medialnych tej publikacji. W tym miejscu, ogromnie za to dziękuję Barbara Mikulska oraz Wydawnictwo Alegoria . Przebieram również nóżkami, bo niebawem zabiorę się za trzeci tom tej historii. Znowu spotkam się ze znanymi mi już bohaterami i poznam nowych. Nie mogę się wręcz doczekać 😍 Wiem jedno. Znając pióro Autorki, będę z pewnością zachwycona. To tyle tematem podsumowania. Zachęcam Was gorąco, abyście sięgnęli po ten tytuł, bo naprawdę warto. Jak dla mnie lektura idealna ❤️ Dlatego też, z czystym sumieniem i prawdziwą przyjemnością przyznaję 10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10 punktów 😃 I zabieram się za tom trzeci. 😁 POLECAM !!!

Książki Autorki znam i połykam na pniu. Jakaż była moja radość, gdy okazało się, że mogę patronować również tej lekturze. Ciekawa byłam ogromnie tej powieści, gdyż tytuł był niezwykle intrygujący. Wspomnę jeszcze tylko, że to 2 tom cyklu "Przekupić wiedźmę", ale sądzę, że można je czytać niezależnie. Wszystko jest zrozumiałe i bardzo łatwo rozeznać się, kto jest kim. Zatem...

Drugi tom o bohaterkach małej mazurskiej miejscowości.
Dla mnie lepszy od pierwszego.
Tym razem główna bohaterka Zosia, mimo 30 lat, ma na swoim koncie ciężki życiowy bagaż.
Dzięki mieszkańcom a także Kostce z pierwszego tomu, jej życie się zmienia.
Jakby mogło być inaczej, pojawią się także miłość.

Drugi tom o bohaterkach małej mazurskiej miejscowości.
Dla mnie lepszy od pierwszego.
Tym razem główna bohaterka Zosia, mimo 30 lat, ma na swoim koncie ciężki życiowy bagaż.
Dzięki mieszkańcom a także Kostce z pierwszego tomu, jej życie się zmienia.
Jakby mogło być inaczej, pojawią się także miłość.

Całkiem niedawno, bo około miesiąc temu opowiadałam o pierwszym tomie cyklu Przekupić wiedźmę, autorstwa Barbary Mikulskiej, którego bohaterką była Kostka i jej perypetie. Dziś przyszedł czas, by opowiedzieć Wam o drugiej części niniejszego cyklu noszącej podtytuł Zosia.

Autorka tym razem oddaje głos znanej nam już z poprzedniego tomu Zosi Wójcik. Mimo że kobieta jest dopiero po 30-stce to jest już wdową, która samotnie wychowuje dwóch nastoletnich bliźniaków – Piotra i Pawła. Śledzimy losy bohaterki, która właściwie nigdy nie miała łatwego życia, choć wyszła za mąż z miłości to jej egzystencja nie była wcale usłana różami. Co prawda uwolniła się spod kurateli apodyktycznego ojca i całkowicie uległej mu matki, ale nie zaznała na dłuższą metę upragnionego szczęścia. Przez pewien czas jej jedyną podporą była teściowa – Aniela – a po jej śmieci Zosia musiała radzić sobie sama. Obiecała sobie jednak, że nie pozwoli więcej skrzywdzić siebie ani synów i zapewni im możliwie jak najlepszy byt.

W końcu na jej drodze stanęli Kostka i Wiktor – dzięki ich wsparciu i późniejszej przyjaźni życie kobiety i jej synów staje się znacznie łatwiejsze, naznaczone upragnioną stabilizacją. Na skutek pewnych wydarzeń w skromnych, lecz gościnnych progach Zosi pojawiają się ojciec i syn – Antoni i Jędrzej Stawscy. Ich historię także poznajemy na kartach powieści.

Życie bohaterów toczy się spokojnym, współgrającym ze zmieniającymi się porami roku rytmem, a wszystkiemu przygląda się bacznym okiem i służy swym wsparciem znana nam już z poprzedniego tomu wiedźma Ludomiła.

Autorka w sposób bardzo plastyczny ukazuje perypetie bohaterów, które są bardzo różnorodne. Na przykładzie Zosi obserwujemy głęboko ukryte pragnienie miłości, akceptacji i stabilizacji nierozerwalnie połączone z lękiem wynikającym z trudnych doświadczeń z przeszłości.

Czy kobiecie uda się wyrwać się z macek lęku i niepewności? Czy los okaże się dla niej w końcu łaskawy? Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w książce.

Jeśli szukacie opowieści w miarę lekkiej, traktującej o przyjaźni, miłości, i odnajdywaniu swojego miejsca w świecie, a jednocześnie takiej, która niesie w sobie wartościowe przesłanie ukazując odwagę, determinację oraz moc wybaczenia prezentowaną przez bohaterów to zapraszam Was do lektury drugiego tomu cyklu Przekupić wiedźmę.

Jest to także barwna opowieść o relacjach międzyludzkich, które wcale nie muszą wynikać z więzów krwi, a mimo to są one niezwykle silne i dają ogromne wsparcie zawsze kiedy jest ono komukolwiek potrzebne.

Jak widzicie przed Wami sympatyczna i pokrzepiająca historia. A już niebawem spodziewajcie się moich wrażeń z kolejnego tomu niniejszego cyklu, którego lektura już za mną.


* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/12/druga-odsona-cyklu-przekupic-wiedzme.html

Całkiem niedawno, bo około miesiąc temu opowiadałam o pierwszym tomie cyklu Przekupić wiedźmę, autorstwa Barbary Mikulskiej, którego bohaterką była Kostka i jej perypetie. Dziś przyszedł czas, by opowiedzieć Wam o drugiej części niniejszego cyklu noszącej podtytuł Zosia.

Autorka tym razem oddaje głos znanej nam już z poprzedniego tomu Zosi Wójcik. Mimo że kobieta jest...

W zalewie książek z tzw. literatury kobiecej powieści Barbary Mikulskiej wyróżniają się na korzyść z kilku powodów: po pierwsze - są dobrze napisane dobrą polszczyzną, po drugie - są mądre mądrością nieudawaną, a po trzecie - są zwyczajnie ciekawe. Tak więc jeżeli szukacie fajnej, podnoszącej na duchu lektury na klika chłodnych wieczorów, możecie z pewnością sięgnąć po cykl "Przekupić wiedźmę". Opowiada o mieszkańcach wsi z okolic Nidzicy - tych rdzennych, i tych , którzy napłynęli tam, aby otworzyć nowy rozdział w życiu, czyli pensjonat dla ludzi i psów. Głównymi bohaterkami są kobiety w wieku "najlepszym" - między 30 a 40 lat i ich perypetie miłosne, życiowe, zawodowe, opowiedziane w sposób interesujący, a zarazem wiarygodny i z humorem. Uroku historii dodaje tytułowa wiedźma, której tajemnicza figurka wspomaga ludzi w trudnych chwilach. Jak na rasową powieść dla kobiet przystało, w "Zosi" znajdziecie opisy miłosnych i niekoniecznie miłosnych uniesień, rozterki sercowe i dramatyczne wydarzenia, które zakończą się happy endem, ale pozostawią czytelników w oczekiwaniu na trzecią część sagi. Oczywiście, historia dzielnej Zosi, która najpierw jako żona, a potem wdowa po pijaku, bierze życie w swoje ręce, jest może trochę zbyt optymistyczna, ale czy nie tego właśnie nam potrzeba?

W zalewie książek z tzw. literatury kobiecej powieści Barbary Mikulskiej wyróżniają się na korzyść z kilku powodów: po pierwsze - są dobrze napisane dobrą polszczyzną, po drugie - są mądre mądrością nieudawaną, a po trzecie - są zwyczajnie ciekawe. Tak więc jeżeli szukacie fajnej, podnoszącej na duchu lektury na klika chłodnych wieczorów, możecie z pewnością sięgnąć po cykl...