Niedawno mogliście przeczytać u mnie recenzję drugiego tomu tego cyklu pt.: ", Przekupić wiedźmę. Zosia". Dziś przychodzę do Was z patronacką opinią o trzecim tomie, w którym jak nie trudno się domyślić, główną bohaterką jest Matylda. Jesteście ciekawi, o czym przeczytamy w tej części? Chcecie się dowiedzieć, czy ten tom spodobał mi się równie mocno co poprzedni? Jeśli tak, to serdecznie Was zapraszam do zapoznania się z moimi wrażeniami.

Matyldzie, po dwudziestu latach szczęśliwego małżeństwa, przyszło się rozwieść. Kobieta jednak zbyt długo się nie zamartwiała. Postanowiła chwycić byka za rogi i wreszcie zacząć żyć własnym życiem i na swoich zasadach. By nabrać dystansu, wybiera się na Mazury. Jednak spokój, którego tak potrzebuje, zostaje jej zaburzony. A to za sprawą trupa, którego znajduje w lokalnym jeziorze. Na dodatek, przerażona swoim odkryciem, ucieka w amoku przed siebie. Skutkuje to dosłownym poturbowaniem pewnego przystojniaka o imieniu Jan... Co przytrafi się Matyldzie? Jak zakończy się jej historia? Kim okaże się Jan? Czy kobieta znajdzie w tej mazurskiej wsi spokój i szczęście? Jeśli jesteście ciekawi odpowiedzi na powyższe pytania, jak i całej historii, to gorąco zachęcam Was do zapoznania się z tą powieścią.

W tej części, Autorka ponownie zabiera nas do znanej już z poprzednich części agroturystyki "U Wiktora". Spotykamy starych znajomych i poznajemy nowych. Tak jak w poprzedniej części, tak i tutaj, ważną rolę odegra lokalna wiedźma Ludomiła, która spełnia życzenia osób, które zwracają się do niej o pomoc. Muszę powiedzieć, że Pani Barbara utrzymała poprzeczkę na tym samym poziomie. Po przeczytaniu tej części, jestem równie zachwycona jak poprzednio. Lekkość, humor i intrygująca fabuła. W tej historii, Autorka ukazuje nam, że kobiety to jednak silna płeć. Potrafią sobie poradzić w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji. Dodatkowo, często okazuje się, że obcy ludzie często są bardziej pomocni niż najbliższa rodzina. Nie bez przyczyny mówi się, że : prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Przykład Matyldy i jej otoczenia, doskonale to pokazuje.

Połknęłam tę opowieść równie szybko co poprzedni tom. Publikacja ta doskonale nadaje się do chwilowego oderwania od codziennych obowiązków. Z pewnością też wywoła uśmiech na waszej twarzy i sprawi, że będziecie chcieli jak najszybciej poznać dalsze losy bohaterów. W tym miejscu zaznaczę również, że to nie koniec cyklu "Przekupić wiedźmę". Wiem, że powstaje czwarta część tej historii. Fakt ten niezmiernie mnie cieszy, no znowu będę mogła poznać ciekawych bohaterów oraz ponownie spotkać się z tymi, których już znam. Zatem z niecierpliwością przebieram nóżkami i odliczam do premiery, bo jestem przekonana że kolejny tom również skradnie moje serce. Mogę tylko powiedzieć, że żałuję, że już przeczytałam obie części :( A to dlatego, że świetnie się bawiłam a lektura ta doskonale poprawiała mi humor w gorszych momentach. Polecam Wam gorąco, zarówno tom drugi jak i ten. Dobra zabawa gwarantowana. Humor i relaks w pełnej okazałości. Ponownie, bardzo dziękuję Autorce oraz Wydawnictwo Alegoria za zaufanie oraz za możliwość objęcia pozycji patronatem medialnym. Mogę tylko powiedzieć,że czekam i chcę więcej 😀 a tym czasem, z przyjemnością przyznaję 10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/ 10 punktów i zachęcam do sięgnięcia po książki Pani Basi. 😀

Niedawno mogliście przeczytać u mnie recenzję drugiego tomu tego cyklu pt.: ", Przekupić wiedźmę. Zosia". Dziś przychodzę do Was z patronacką opinią o trzecim tomie, w którym jak nie trudno się domyślić, główną bohaterką jest Matylda. Jesteście ciekawi, o czym przeczytamy w tej części? Chcecie się dowiedzieć, czy ten tom spodobał mi się równie mocno co poprzedni? Jeśli tak,...

Trzeci a zarazem ostatni tom.
Matyldę chyba pokochałam najbardziej, chociaż nie wiem dlaczego.
Po trzech książkach, ostatnia część uważam za najlepszą. Jak poprzednie ta również kończy się wielka miłością, ale nie było tak słodko w trakcie.
Czy tytułowa wiedźma przyniosła szczescie , czy nasze główne bohaterki okazały się silnymi kobietami, które wiedzą, że należy walczyć o swoje życie.

Trzeci a zarazem ostatni tom.
Matyldę chyba pokochałam najbardziej, chociaż nie wiem dlaczego.
Po trzech książkach, ostatnia część uważam za najlepszą. Jak poprzednie ta również kończy się wielka miłością, ale nie było tak słodko w trakcie.
Czy tytułowa wiedźma przyniosła szczescie , czy nasze główne bohaterki okazały się silnymi kobietami, które wiedzą, że należy...

Bohaterką trzeciej odsłony opowieści z cyklu Przekupić wiedźmę jest Matylda, 40-latka jest mocno stłamszona w małżeństwie przez męża i teściową. Po 20 latach mąż postanawia odejść, a Matylda musi zacząć od nowa. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka Dorota, która podpowiada jej wyjazd na wieś do swojego starszego i samotnego wujka Mariana, by tam mogła nabrać dystansu do tego, co się wydarzyło, zebrać myśli i emocje, aby móc stawić czoła przyszłości.

Choć kobieta początkowo ma obiekcje wobec tej propozycji ostatecznie jednak decyduje się na wyjazd, ponieważ pan Marian, z racji jej wieloletniej przyjaźni z Dorotą, również ją zna od bardzo dawna i jest dla niej jak przyszywany wujek. Starszy pan jest wniebowzięty, gdy Matylda trafia pod jego dach i widać po nim, że wręcz odżywa kolokwialnie rzecz ujmując. Nasza bohaterka zaś powoli odzyskuje mocno zachwianą równowagę i wiarę w siebie, a po pewnym czasie zaczyna nosić się z zamiarem powrotu do Warszawy, gdyż tam czeka na nią praca, a i z dalszym życiem trzeba w końcu wziąć się za bary… Matyldzie bardzo kibicuje jej dorosła córka Amelia.

Wszystko zdaje się układać całkiem przyzwoicie do momentu, w którym podczas jednego ze spacerów Matylda zupełnie przypadkiem odkrywa zwłoki topielca w okolicznym jeziorze. Przerażona biegnie na oślep i w ten sposób wpada na Janka, którego znamy z poprzednich tomów.

Mężczyzna, choć dosyć mocno poturbowany stara się uspokoić kobietę i dowiedzieć się co takiego się stało. W ten sposób zawiązuje się ich znajomość, która jak się potem okaże będzie dosyć skomplikowana, ale o tym sza – odsyłam Was na karty książki.

Po powrocie do stolicy kobieta zupełnie nie odnajduje się w miejskiej rzeczywistości i coraz częściej nachodzą ją myśli o tym, by na stałe przenieść się na wieś… Dom wujka nadal stoi dla niej otworem, zwłaszcza że Marian na okres jesienno – zimowy przeniósł się do syna. Matylda postanawia więc jeszcze jakiś czas tam pomieszkać. Zamyka więc swoje sprawy i wraca do kojącej jej serce i duszę osady.

Nasza bohaterka coraz mocniej wrasta w miejscową społeczność, grupa przyjaciół, którą znamy już z poprzednich tomów za sprawą Janka staje się również jej przyjaciółmi i koniec końców Matylda postanawia zostać na wsi na stałe, a swój nowy dom znajduje w pobliskiej miejscowości Syrki i choć domostwo wymaga solidnego remontu to kobieta od pierwszej chwili wie, że będzie to jej miejsce na ziemi.

Oczywiście również i w tej historii nie jest wyłącznie sielankowo. Kłopoty i różnorakie życiowe zawirowania nie omijają bohaterów, a oprócz tego śledzimy ich uczuciowe wzloty i upadki oraz wiele niejednoznacznych sytuacji i wynikających z nich zachowań.

Powieść ta jest ciepła, sympatyczna pokazuje ludzkie pragnienia i słabości oraz to, jak mocno życiowy bagaż bohaterów wpływa na ich obecne życie. Barbara Mikulska po raz kolejny opowiada o relacjach międzyludzkich, które są nieodzowne w ludzkiej egzystencji, a prócz tego mamy tutaj zagadkę kryminalną, która również na kartach powieści zostaje rozwiązana.

Polecam Wam ten tom opowieści, jak również cały cykl Przekupić wiedźmę, który w 2/3 objęłam medialnym patronatem.


* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/12/z-trzecia-wizyta-u-wiedzmy-i-jej.html

Bohaterką trzeciej odsłony opowieści z cyklu Przekupić wiedźmę jest Matylda, 40-latka jest mocno stłamszona w małżeństwie przez męża i teściową. Po 20 latach mąż postanawia odejść, a Matylda musi zacząć od nowa. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka Dorota, która podpowiada jej wyjazd na wieś do swojego starszego i samotnego wujka Mariana, by tam mogła nabrać dystansu do...