Ksiazka zaczyna sie mocnym uderzeniem - naturalnie trup.
Poczatkowo mnie wciagla intryga, ale rozbicie na rozdzialy opowiadane przez poszczegolne osoby, ktorych jest niemalo, a odczyt poszukiwanego dziennika zaczelo nuzyc.
Odnioslem wrazenie sennego popoludnia przez pol ksiazki i nie czulem tego napiecia, ktore powinno narastac.
Fabula zawadza o problemy spoleczne - wstyd, presja przed opinia publiczna, imigracja, a konczy dosc powaznym dylematem moralnym, ktorego nie zdradze :)
Nie wiem dlaczego skandynawskie dramaty kojarza mi sie z pedofilami i neonazistami. Albo ogolnie jakas forma spaczenia...
Ksiazka nie nalezy do trudnych, jest tajemnica, a nawet dwie; na koniec powinna zostac refleksja. Kazdy sam sobie ja oceni.

Ksiazka zaczyna sie mocnym uderzeniem - naturalnie trup.
Poczatkowo mnie wciagla intryga, ale rozbicie na rozdzialy opowiadane przez poszczegolne osoby, ktorych jest niemalo, a odczyt poszukiwanego dziennika zaczelo nuzyc.
Odnioslem wrazenie sennego popoludnia przez pol ksiazki i nie czulem tego napiecia, ktore powinno narastac.
Fabula zawadza o problemy spoleczne - wstyd,...

Lubię skandynawskie kryminały i nie ukrywam, że byłam niezmiernie ciekawa DZIENNIKA MOJEGO ZNIKNIĘCIA. Fabuła rozpoczyna się dość intrygująco. Mamy małe, spokojne miasteczko, w którym mieszkańcy do tej pory wiedli sielskie życie. Jednak pewne brutalne morderstwo rozbudziło ciekawość miejscowej policji. Co kryje się za tymi zbrodniami? Czy to ktoś z sormlandziej wsi? .

5.5/10⭐️
Chyba spodziewałam się po tej lekturze czegoś innego. Historia sama w sobie była dość prosta i jakoś szczególnie mnie nie zachwyciła. Nie ma tu ani ciekawych zwrotów akcji, ani mrocznego klimatu, na który po cichu liczyłam. Akcja mozolnie brnie do przodu serwując nam przewidywalne zakończenie. Jestem lekko rozczarowana i zawiedziona. DZIENNIK MOJEGO ZNIKNIĘCIA to taki typowy średniak. Historia okazała się bardzo nierówna. Niektóre wątki były całkiem wciągające, po czym następowała po nich długa przerwa w dynamice historii. Smuteczek...

https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

Lubię skandynawskie kryminały i nie ukrywam, że byłam niezmiernie ciekawa DZIENNIKA MOJEGO ZNIKNIĘCIA. Fabuła rozpoczyna się dość intrygująco. Mamy małe, spokojne miasteczko, w którym mieszkańcy do tej pory wiedli sielskie życie. Jednak pewne brutalne morderstwo rozbudziło ciekawość miejscowej policji. Co kryje się za tymi zbrodniami? Czy to ktoś z sormlandziej wsi?...

Do połowy książki nic się nie dzieje. Zakończenia można się domyśleć.

Do połowy książki nic się nie dzieje. Zakończenia można się domyśleć.

Rewelacja od początku do końca wszystko mi tutaj grało i świetnie się czytało

Rewelacja od początku do końca wszystko mi tutaj grało i świetnie się czytało

Bardzo interesujaca pozycja,nie mozna sie oderwac od czytania,ekscytujace zakonczenie....Malin majac pietnascie lat znajduje w lesie szkielet dziecka,prowadzone sledztwo nie daje zadnych rezultatow...Po kilkunastu latach Malin jest policjantka,sledztwo powraca do sprawy zainionej dziewczynki...w sledztwie pomaga Hanne ,psycholog sadowy...Hanne ze swoim partnerem znika,po kilku dniach pojawia sie sama i nic nie pamieta....polecam przeczytanie tej pozycji.

Bardzo interesujaca pozycja,nie mozna sie oderwac od czytania,ekscytujace zakonczenie....Malin majac pietnascie lat znajduje w lesie szkielet dziecka,prowadzone sledztwo nie daje zadnych rezultatow...Po kilkunastu latach Malin jest policjantka,sledztwo powraca do sprawy zainionej dziewczynki...w sledztwie pomaga Hanne ,psycholog sadowy...Hanne ze swoim partnerem znika,po...

Nie porwała mnie. Wszystko bardzo mozolnie się rozkręca, mnóstwo opisów a całej akcji znikoma ilość. Ciekawym zabiegiem jest podzielenie książki na sytuację Jake'a, Malin i Hanne. Dopiero końcowe 1/4 książki przeczytałem z ekscytacją i zaciekawieniem.

Nie porwała mnie. Wszystko bardzo mozolnie się rozkręca, mnóstwo opisów a całej akcji znikoma ilość. Ciekawym zabiegiem jest podzielenie książki na sytuację Jake'a, Malin i Hanne. Dopiero końcowe 1/4 książki przeczytałem z ekscytacją i zaciekawieniem.

Druga pozycja autorki za mną, a wrażenia podobne: fabuła ciekawa i oryginalna, klimat jest, ale zbyt nachalnie powtarzana teza społeczno-światopoglądowa. Dla mnie nie-Szwedki jest drażniąco natrętna, więc współczuję Szwedom dla których powinna być jeszcze bardziej oczywista…, a dla pewności jeszcze w posłowiu autorka powtarza przesłanie…. Może jednak wniosek powinien być, że ci Szwedzi są mało kumaci? ;)

Druga pozycja autorki za mną, a wrażenia podobne: fabuła ciekawa i oryginalna, klimat jest, ale zbyt nachalnie powtarzana teza społeczno-światopoglądowa. Dla mnie nie-Szwedki jest drażniąco natrętna, więc współczuję Szwedom dla których powinna być jeszcze bardziej oczywista…, a dla pewności jeszcze w posłowiu autorka powtarza przesłanie…. Może jednak wniosek powinien być,...

Ze znanych już ingrediencji, takich jak problemy z imigracją, niedostosowanie społeczne czy utrata pamięci, Autorka ukręciła całkiem zgrabną opowieść z zaskakującym finałem. Dodatkowa gwiazdka, za postać Jake'a wrażliwego chłopaka zmagającego się ze swymi demonami, by w końcu je oswoić. Miłośnicy skandynawskich kryminałów nie będą rozczarowani.

Ze znanych już ingrediencji, takich jak problemy z imigracją, niedostosowanie społeczne czy utrata pamięci, Autorka ukręciła całkiem zgrabną opowieść z zaskakującym finałem. Dodatkowa gwiazdka, za postać Jake'a wrażliwego chłopaka zmagającego się ze swymi demonami, by w końcu je oswoić. Miłośnicy skandynawskich kryminałów nie będą rozczarowani.

Bardzo lubię twórczość szwedzkich pisarzy, wiec ta pozycja zwróciła moją uwagę.
Wciągająca, ale niestety mocno przewidywalna.

Bardzo lubię twórczość szwedzkich pisarzy, wiec ta pozycja zwróciła moją uwagę.
Wciągająca, ale niestety mocno przewidywalna.

Nie rozumiem kto w szwedzkiej akademii kryminału desygnował tę pozycję do miana najlepszej książki roku 2017 ale nie czytał chyba innych kryminałów skandynawskich autorów. Akcja kręci się wokół własnego ogona, wokół kilku osób, które nie potrafią obudzić w czytelniku emocji. Historia mnie nie wciągnęła, dopiero końcówka obudziła jakieś zainteresowanie. Zakończenia się domyśliłam, nawet tu nie było zaskoczenia. Natomiast podobało mi się, że fabuła była opowiedziana oczami trzech osób. I za to dodaję plusika.

Nie rozumiem kto w szwedzkiej akademii kryminału desygnował tę pozycję do miana najlepszej książki roku 2017 ale nie czytał chyba innych kryminałów skandynawskich autorów. Akcja kręci się wokół własnego ogona, wokół kilku osób, które nie potrafią obudzić w czytelniku emocji. Historia mnie nie wciągnęła, dopiero końcówka obudziła jakieś zainteresowanie. Zakończenia się...