Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Byłam ciekawa, co skrywa ten autor. Niestety, sięgnęłam po 4 część, ale tak naprawdę chyba nie potrzebowałam znać poprzednich. Rino jest dość... Stereotypowym policjantem? Tworzy teorie, w które koledzy nie wierzą, ma ex żonę, teraźniejszą kochankę, z którą ma problemy, z samochodem nie rozstał się (tu wyolbrzymienie) od 1300 lat, musi iść do emerytowanego policjanta po pomoc, a na sam koniec ratuje wszystkich i zbiera pochwały. Jest to dla mnie sztampowe podejście, ale to nie znaczy, że jest złe. Porwania dzieci, zamykanie ich w trumnach i robienie im dość okropnych rzeczy pasuje do tematów kryminalnych i spisuje się tak dobrze jak morderstwa, gdy mamy dobrego pisarza. Pierwszy raz spotykam się z nim, ale na pewno umie budować napięcie i owianie tajemnicą. Plusem też są krótkie rozdziały, można łatwo czytać w komunikacji miejskiej lub gdy nie ma się dużo czasu. Za to minusem jest to, że na raz mamy wprowadzane multum postaci i łatwo się pogubić, kto kim jest. Powinno być to robione bardziej stopniowo. Wątek romantyczny również oklepany, nawet trochę moim zdaniem niepotrzebny akurat w tej historii, zakończony, oczywiście, happy endem. Z tych powodów lekko obniżam ocenę, jednak nie jest to zła książka.