Byłam ciekawa, co skrywa ten autor. Niestety, sięgnęłam po 4 część, ale tak naprawdę chyba nie potrzebowałam znać poprzednich. Rino jest dość... Stereotypowym policjantem? Tworzy teorie, w które koledzy nie wierzą, ma ex żonę, teraźniejszą kochankę, z którą ma problemy, z samochodem nie rozstał się (tu wyolbrzymienie) od 1300 lat, musi iść do emerytowanego policjanta po pomoc, a na sam koniec ratuje wszystkich i zbiera pochwały. Jest to dla mnie sztampowe podejście, ale to nie znaczy, że jest złe. Porwania dzieci, zamykanie ich w trumnach i robienie im dość okropnych rzeczy pasuje do tematów kryminalnych i spisuje się tak dobrze jak morderstwa, gdy mamy dobrego pisarza. Pierwszy raz spotykam się z nim, ale na pewno umie budować napięcie i owianie tajemnicą. Plusem też są krótkie rozdziały, można łatwo czytać w komunikacji miejskiej lub gdy nie ma się dużo czasu. Za to minusem jest to, że na raz mamy wprowadzane multum postaci i łatwo się pogubić, kto kim jest. Powinno być to robione bardziej stopniowo. Wątek romantyczny również oklepany, nawet trochę moim zdaniem niepotrzebny akurat w tej historii, zakończony, oczywiście, happy endem. Z tych powodów lekko obniżam ocenę, jednak nie jest to zła książka.

Byłam ciekawa, co skrywa ten autor. Niestety, sięgnęłam po 4 część, ale tak naprawdę chyba nie potrzebowałam znać poprzednich. Rino jest dość... Stereotypowym policjantem? Tworzy teorie, w które koledzy nie wierzą, ma ex żonę, teraźniejszą kochankę, z którą ma problemy, z samochodem nie rozstał się (tu wyolbrzymienie) od 1300 lat, musi iść do emerytowanego policjanta po...

Kocham książki w takim klimacie....mrocznym, zimnym, ciemnym....
To już moja druga tego autora i też mi się podobała 🙂

Kocham książki w takim klimacie....mrocznym, zimnym, ciemnym....
To już moja druga tego autora i też mi się podobała 🙂

Moje czwarte spotkanie z tym autorem i nadal jestem nim oczarowana. Uwielbiam tą tajemniczość, tworzenie motywów zbrodni, powiązania bohaterów oraz opisy przyrody.

Moje czwarte spotkanie z tym autorem i nadal jestem nim oczarowana. Uwielbiam tą tajemniczość, tworzenie motywów zbrodni, powiązania bohaterów oraz opisy przyrody.

Literatura skandynawska ma to do siebie, że nawet jeśli jest to ekstremalna fikcja, to człowiek w nią wierzy. Może surowy klimat, opisy (krótkie) przyrody pobudzają wyobraźnię sprawiając, że nawet pospolite przestępstwo nabiera mrocznej nuty. Trumniarz, niby nie wzbudza grozy, ale ponury klimat i porwania dzieci to przepis na dobrą książkę. Rewelacyjne zakończenie i rozwiązanie sprawy! Szkoda, że to już ostatnia.

Literatura skandynawska ma to do siebie, że nawet jeśli jest to ekstremalna fikcja, to człowiek w nią wierzy. Może surowy klimat, opisy (krótkie) przyrody pobudzają wyobraźnię sprawiając, że nawet pospolite przestępstwo nabiera mrocznej nuty. Trumniarz, niby nie wzbudza grozy, ale ponury klimat i porwania dzieci to przepis na dobrą książkę. Rewelacyjne zakończenie i...

Druga książka tego autora, którą przeczytałam. Fajna , lekko się czyta , chociaż momentami trzeba się skupić żeby zorientować się kto jest kim.
Lekki kryminałek, polecam

Druga książka tego autora, którą przeczytałam. Fajna , lekko się czyta , chociaż momentami trzeba się skupić żeby zorientować się kto jest kim.
Lekki kryminałek, polecam

Ciekawa lecz bardzo ciężko mi się ją czytało nie wiem z jakiego powodu. Ale polecam :)

Ciekawa lecz bardzo ciężko mi się ją czytało nie wiem z jakiego powodu. Ale polecam :)

W powieści nie pada ani jedno przekleństwo, a więc można tak, i kryminał wcale nie traci na swej kryminalnej wartości. Książka ma 92 rozdziały, ale to wychodzi jej tylko na dobre. Malowniczo opisana jest przyroda.
Ale drażniły mnie takie mgławicowe niejasności: „Pół jajka później zadzwonił Dreyer”, wszystkie „mapy myślowe”, „mapy pamięci” i inne takie. Nie podobała mi się też końcówka powieści, to przybycie narzeczonej i wpakowanie jej w intrygę.
Ale pomyślałem, że mógłby być z tego „Trumniarza” ciekawy i piękny krajobrazowo film.
Szkoda, że ten frapujący autor już nie żyje.

W powieści nie pada ani jedno przekleństwo, a więc można tak, i kryminał wcale nie traci na swej kryminalnej wartości. Książka ma 92 rozdziały, ale to wychodzi jej tylko na dobre. Malowniczo opisana jest przyroda.
Ale drażniły mnie takie mgławicowe niejasności: „Pół jajka później zadzwonił Dreyer”, wszystkie „mapy myślowe”, „mapy pamięci” i inne takie. Nie podobała mi się...

Świetny kryminał, zresztą spodziewałam się tego bo jeszcze nie trafiłam na norweskiego autora który by mnie zawiódł.
Akcja ciekaw,a zakończenie dość nieprzewidywalne .
Polecam miłośnikom dobrych kryminałów.

Świetny kryminał, zresztą spodziewałam się tego bo jeszcze nie trafiłam na norweskiego autora który by mnie zawiódł.
Akcja ciekaw,a zakończenie dość nieprzewidywalne .
Polecam miłośnikom dobrych kryminałów.

No powiem, że dość ciekawa książka, kupiona za grosze :) Polecam :)

No powiem, że dość ciekawa książka, kupiona za grosze :) Polecam :)

Bardzo dobry kryminał z zaskakującym zakończeniu.

Bardzo dobry kryminał z zaskakującym zakończeniu.