Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny doskonały zestaw austriackich dramatów. Dla mnie genialne: Jedermann, gdzie trzy Osoby Boskie zderzają się z bardzo ludzkimi prawami ekonomii i socjologii, a czort karty rozdaje oraz Boski Spór gdzie potencjalny Sąd Ostateczny zamienia się w ostateczny spór, a na koniec rację ma Matka Boska. Tom uzupełniają: Dzika kobieta czyli alpejska Baza ludzi umarłych, Stygmat - historia umocowana w realiach dziewiętnastowiecznego Tyrolu, mówiąca o prymitywizmie przesądów, Syberia - monolog pensjonariusza domu starców, który wcześniej w syberyjskim obozie jenieckim podobnych odczuć zaznał i wreszcie Abraham, historia nietolerancji dotykająca homoseksualistów i chorych na AIDS. Tematyka różnorodna, czasem prześmiewcza warta poświęconego czasu.

Kolejny doskonały zestaw austriackich dramatów. Dla mnie genialne: Jedermann, gdzie trzy Osoby Boskie zderzają się z bardzo ludzkimi prawami ekonomii i socjologii, a czort karty rozdaje oraz Boski Spór gdzie potencjalny Sąd Ostateczny zamienia się w ostateczny spór, a na koniec rację ma Ma...

Rozwiń

Zwiń

Kolejna po "Wcale nie jestem taka" książka Autorki, której bohaterami są wzajemnie toksyczni członkowie jednej rodziny. Do kompletu Marie dorzuca nam różne spojrzenia na macierzyństwo potencjalnych: matki, ciotki czy ojca. Wyjątkowo zdenerwowało mnie pominięcie konsekwencji obciążenia genetycznego matki. Autorka obdarzyła jedną z głównych bohaterek chorobą Leśniewskiego- Crohna, nie zająknąwszy się później o potencjalnej kilkudziesięcioprocentowej szansie na odziedziczenie tej nieuleczalnej choroby. Książka, która szkodzi.

Kolejna po "Wcale nie jestem taka" książka Autorki, której bohaterami są wzajemnie toksyczni członkowie jednej rodziny. Do kompletu Marie dorzuca nam różne spojrzenia na macierzyństwo potencjalnych: matki, ciotki czy ojca. Wyjątkowo zdenerwowało mnie pominięcie konsekwencji obci...

Rozwiń

Zwiń

Na tematy handlu ludźmi i przemocy domowej, bardzo często ostatnio podejmowanych przez wielu autorów, trudno napisać coś nowego i ekscytującego. Tu mimo starań Autorka nieco poległa, mnożąc coraz mniej prawdopodobne zwroty akcji. Autorka chwaląc się różnorodnym researchem, zapomniała o Home Office. Jedni z głównych bohaterów powieści imigranci z Wietnamu, inaczej niż w książce, są doskonale zorganizowani i nie ma możliwości, żeby kilkunastu z nich "zgubiło się" na szlaku. Warto popatrzeć na rodzimą historię Wólki Kosowskiej.

Na tematy handlu ludźmi i przemocy domowej, bardzo często ostatnio podejmowanych przez wielu autorów, trudno napisać coś nowego i ekscytującego. Tu mimo starań Autorka nieco poległa, mnożąc coraz mniej prawdopodobne zwroty akcji. Autorka chwaląc się różnorodnym researchem, zapomniała o Hom...

Rozwiń

Zwiń

Bernard wrócił do swoich ulubionych tematów. Tajemnicze zdarzenia w szpitalu psychiatrycznym, zamczysko w którym mieszka reżyser horrorów i Servaz wyjątkowo tym razem poobijany. W sumie wszystko to co lubię (lubimy) u tego Autora.

Bernard wrócił do swoich ulubionych tematów. Tajemnicze zdarzenia w szpitalu psychiatrycznym, zamczysko w którym mieszka reżyser horrorów i Servaz wyjątkowo tym razem poobijany. W sumie wszystko to co lubię (lubimy) u tego Autora.

Temida Stankiewicz-Podhorecka pierwsza dama teatralnego pisowsko-kościelnego betonu, jak zwykle niezawodna. Gdy opluje jakiś spektakl, czym prędzej należy kupować bilety. Tak było i tym razem z Komediantem Thomasa Bernharda granym na warszawskiej Scenie przy Wierzbowej z fantastyczną rolą Jerzego Radziwiłowicza. Jako, że Autor średnio mi znany z przyjemnością uzupełniłem biblioteczkę o jego dwa opowiadania. I tak Chodzenie to jak mówi Oehler studium "obłędu Karrera [które] pozostaje w związku przyczynowo- skutkowym z samobójstwem Hollensteinera, które nie ma nic wspólnego z obłędem". Amras to historia dwóch wyjątkowo wrażliwych braci, doświadczonych przez los. W obu opowiadaniach Autor stosuje wyjątkowo skomplikowaną składnię i stylistykę, dające niesamowite efekty. Na mnie zrobiły spore wrażenie.

Temida Stankiewicz-Podhorecka pierwsza dama teatralnego pisowsko-kościelnego betonu, jak zwykle niezawodna. Gdy opluje jakiś spektakl, czym prędzej należy kupować bilety. Tak było i tym razem z Komediantem Thomasa Bernharda granym na warszawskiej Scenie przy Wierzbowej z fantastyczną rolą ...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo dobra postapokaliptyczna opowieść. Historia nadziei, samotności i zwątpienia. Być może inspirowana Drogą Cormaca McCarthy'ego. Warta przeczytania.

Bardzo dobra postapokaliptyczna opowieść. Historia nadziei, samotności i zwątpienia. Być może inspirowana Drogą Cormaca McCarthy'ego. Warta przeczytania.

Najprostszym sposobem stworzenia społeczeństwa uzależnionego od informacji obrazkowej, jest wyeliminowanie papierowych książek. Ten sposób analizuje Autor we właściwy sobie utopijny sposób. Zważywszy. że książce (nomen omen) stuknęła siedemdziesiątka opis całkiem zacny i momentami proroczy. Jeżeli komuś podobały się Kroniki marsjańskie, to ta powieść też się spodoba.

Najprostszym sposobem stworzenia społeczeństwa uzależnionego od informacji obrazkowej, jest wyeliminowanie papierowych książek. Ten sposób analizuje Autor we właściwy sobie utopijny sposób. Zważywszy. że książce (nomen omen) stuknęła siedemdziesiątka opis całkiem zacny i momentami proroczy...

Rozwiń

Zwiń

Urokliwa, choć trochę infantylna opowieść o kilkorgu ludziach związanych z tytułowym antykwariatem. Zdziwienie budzi odmienna niż w Europie naiwność i nieśmiałość (nie mylić z obojętnością) dwudziestokilkuletnich ludzi, podziw poziom bezpieczeństwa na ulicach metropolii i fakt, że w jednej, choć wyjątkowej dzielnicy utrzymuje się 170 księgarń i antykwariatów.

Urokliwa, choć trochę infantylna opowieść o kilkorgu ludziach związanych z tytułowym antykwariatem. Zdziwienie budzi odmienna niż w Europie naiwność i nieśmiałość (nie mylić z obojętnością) dwudziestokilkuletnich ludzi, podziw poziom bezpieczeństwa na ulicach metropolii i fakt, że w jednej...

Rozwiń

Zwiń