„Dawno, dawno temu w zamku wykutym w skale pewna dziewczyna skrycie planowała morderstwo” – takimi słowami wita nas historia o siedemnastoletniej Mii Rose. Intrygujące, prawda? Świat dziewczyny, która chce pomścić śmierć matki na Gwyrach – wiedźmach, które dotykiem potrafią zabić człowieka – staje w ogniu. Mia musi dokonać wyboru pomiędzy szukaniem prawdy o swoim niechcianym pochodzeniu, odkrywaniem tajemnic matki a wypełnieniem woli ojca. Z własnego niechcianego ślubu bohaterka musi salwować się ucieczką wraz z nieoczekiwanym towarzyszem – Quinem – nieprzeniknionym i pełnym sprzeczności synem króla. Takim oto zbiegiem okoliczności i decyzji córka dowódcy Kręgu Łowców wyrusza ku przygodzie.

„Serce z cierni” to kolejna książka fantasy, która zagarnęła uwagę zagranicznych blogerów. Czy jest warta swojego rozgłosu? Jest to historia dla osób, które interesują się magicznymi mocami wiedźm. W tym wypadku Gwyrach – istot półboskich, półludzkich, które dotykiem potrafią manipulować mięśniami, kośćmi, oddechem i krwią ofiary. Bez większego wysiłku potrafią zmrozić oddech, pozbawić tlenu, a także zatrzymać serce. Tylko czy aby to na pewno cała prawda o nich, czy tylko jedna strona medalu?

Główna bohaterka stara się z zimną krwią kierować zasadami logiki, jednak jak na wyszkoloną w Kręgu Zabójców wydaje się niezorganizowana, zbyt naiwna, zbyt niedoinformowana. I choć lubimy Mię za opanowanie niezbędne w chwilach kryzysu, zdecydowanie bardziej dają się lubić postaci drugoplanowe. Chociażby królewska córka o krótkich, białych włosach, niezrównana w wygłaszaniu własnych poglądów Karri czy utalentowany zabójca Domeniq du Zola. Tych dwoje wie, jak przyciągnąć uwagę czytelnika!

Na początku rzuca się nam w oczy specyficzne słownictwo, które może niektórych mierzić, ale z czasem przyzwyczajamy się, a nawet postrzegamy jako zaletę słowa odmienne od tego, którymi się współcześnie posługujemy. Z biegiem akcji autorka jednak odpuszcza nam natłok górnolotnych słów i skupia się na fabule, co można poczytać jako niekonsekwencję pisarki. Tak, jest to historia, której kolejne kartki będziemy przewracać w zawrotnym tempie, lecz jest to również historia, którą niestety dość szybko zapomnimy, nie bardzo dbając o dalsze losy postaci.

Anna Gajewska