Wrocław, rok 1905.
Spotykamy się z młodym jeszcze Eberhardem Mockiem, który studiuje na Uniwersytecie Wrocławskim, na Wydziale Filozoficznym. Pilny, utalentowany student zdarzeniem losu wplątany w uniwersytecką intrygę bierze udział w swoim pierwszym śledztwie.
Do czynienia mamy z lekturą o wiele mniej mroczną i brutalną, niż poprzednie części. Uzasadniam to tym, że motywem przewodnim jest przysłowiowy „pierwszy krok w otchłań”. Czytelnik poznaje historię rodziny Mocka oraz jego życiowych mentorów. Będziemy współuczestniczyć w wydarzeniach, które przekształciły studenta w policjanta, dając nam komisarza znanego z ostrego jak brzytwa umysłu, z nieułożonym życiem prywatnym i zamiłowaniem do napojów wyskokowych, dającego radę najbardziej pogmatwanym śledztwom i niebojącego się zanurzyć w brudach tego świata.
Swoistym „smaczkiem” było wplecenie w fabułę działań Towarzystwa Krzewienia Higieny Rasowej w zakresie popularyzacji eugeniki. Pokazany został zalążek fatalnej idei, która 30 lat później wielu namieszała w głowie doprowadzając do tragicznych skutków. Nawet wybaczę Panu Krajewskiemu kolejne pomieszanie faktów, gdyż w 1905 roku powstało ono w Berlinie i nie mogło działać pełną parą w tym samym okresie we Wrocławiu. Kolejne przekłamanie historyczne, natomiast dobrze wpisujące się w całość i uzasadnione fabułą.
Przez całą książkę zastanawiałem się nad sensem Prologu dla całości narracji. Powiem tylko, że wszystko znajdzie swój koniec, a Prolog jest elementem zamknięcia całości w dokończoną narrację.

Po Pojedynku, która jest już 8 tomem cyklu o Eberhardzie Mocku, nadal pozostanę fanem stylu i pomysłów Krajewskiego. Będę czekał na jego mistrzowskie połączenie mrocznych kryminalnych historii z historią literatury klasycznej.
Po raz kolejny – trafiony, zatopiony.

Wrocław, rok 1905.
Spotykamy się z młodym jeszcze Eberhardem Mockiem, który studiuje na Uniwersytecie Wrocławskim, na Wydziale Filozoficznym. Pilny, utalentowany student zdarzeniem losu wplątany w uniwersytecką intrygę bierze udział w swoim pierwszym śledztwie.
Do czynienia mamy z lekturą o wiele mniej mroczną i brutalną, niż poprzednie części. Uzasadniam to tym, że motywem...