W „Pułapce” czytelnik nie znajdzie brutalnych opisów, ani scen pełnych bezmyślnej przemocy, odnajdzie natomiast emocje i wybory, z którymi może się zidentyfikować. Czego zabrakło? Pazura ostrości i kryminalnej głębi. „Pułapka” okazała się stonowaną powieścią sensacyjną, subtelną w dawkowaniu kryminalnych doznań, ale satysfakcjonującą dla tych, którzy szukają w kryminałach czegoś nieco odmiennego. Lilja Sigurdardottir pokazuje rozpad jednostki rodzinnej, stratę, tęsknotę za bliskością oraz związaną z nią samotność bohaterów. Główny nacisk kładzie na skomplikowane relacje i uczucia, co sprawia, że wątek narkotykowy, który przecież napędza fabułę, jest główną osią, wokół której poruszają się wszyscy wkręceni w intrygę, wydaje się mniej istotny, chociaż wiemy, że gdyby nie narkotyki, to historia Sonji nigdy by się nie wydarzyła.

Pierwszy tom islandzkiej serii Reykjavik Noir intryguje, ale czekamy na więcej – więcej noir, więcej ciemności.

W „Pułapce” czytelnik nie znajdzie brutalnych opisów, ani scen pełnych bezmyślnej przemocy, odnajdzie natomiast emocje i wybory, z którymi może się zidentyfikować. Czego zabrakło? Pazura ostrości i kryminalnej głębi. „Pułapka” okazała się stonowaną powieścią sensacyjną, subtelną w dawkowaniu kryminalnych doznań, ale satysfakcjonującą dla tych, którzy szukają w kryminałach...