Ciekawa historia. Dużo zwrotów akcji i zaskakujące zakończenie.
Czekam na 2 część.

Ciekawa historia. Dużo zwrotów akcji i zaskakujące zakończenie.
Czekam na 2 część.

Zwroty akcji godne poświęconego czasu. Nie mniej jednak fabuła zdaje się wymagać kilku poprawek. Polecam jako pauzę pomiędzy co bardziej wymagającymi pozycjami.

Zwroty akcji godne poświęconego czasu. Nie mniej jednak fabuła zdaje się wymagać kilku poprawek. Polecam jako pauzę pomiędzy co bardziej wymagającymi pozycjami.

Ostatni raz książka, która wywołała takie emocje jak tutaj były to “Jaskółki z Czarnobyla” oraz “Pakt”. Do listy książek, którym mogę dać z czystym sumieniem pełną oceną dodaje tę oto książkę “Nie jestem potworem”.

Cóż to była za dobra książka, gdzie ostatnie strony czytałam z szeroko otwartymi oczami i ustami, a po przeczytaniu opadając na fotel chyba z dobre pół godziny wgapiam się w ścianę z wrażenia jakie wywarła na mnie ta książka.

Chciałabym Wam o niej wiele powiedzieć, ale nie mogę dopóki sami nie przeczytacie, aby nie spoilerować. Jedyne co mogę zaznaczyć, że od samego początku wciąga historia. Świetnie przedstawione zaginięcia dzieci i przeprowadzone śledztwo jak i co się dzieje wokół tego wszystkiego. Bohaterowie bardzo dobrze przedstawieni, a policjantka i dziennikarka idealnie pokazane.

Dziwią mnie niskie oceny tej książki, bo może i owszem pewne rzeczy na początku są niepotrzebne i poruszane bez sensu co rozwleka pewne sytuacje, ale potem wszystko bezlitośnie wciąga Cię w wir emocji.

Od pewnego momentu tak jak w Jaskółkach akcja się tak rozkręca, tak wciąga, że nie da się oderwać od dalszych stron dopóki nie przeczyta się wszystkiego. A koniec… A koniec zmiótł mnie z powierzchni ziemi. I dokładnie ostatnie zdanie jakie jest w opisie książki jest trafione w punkt. Po przeczytaniu nie wyjdziesz z tego cało. Dosłownie i w przenośni.


Moja ocena 10/10 - trzecia książką w tym roku, która ma pełną ocenę ode mnie i z czystym sumieniem każdemu kto uwielbia kryminały i nie tylko polecam tą pozycję. A słowa od wydawcy na koniec to taki cios kolejny, który paraliżuje po przeczytaniu tej oto historii.

Ostatni raz książka, która wywołała takie emocje jak tutaj były to “Jaskółki z Czarnobyla” oraz “Pakt”. Do listy książek, którym mogę dać z czystym sumieniem pełną oceną dodaje tę oto książkę “Nie jestem potworem”.

Cóż to była za dobra książka, gdzie ostatnie strony czytałam z szeroko otwartymi oczami i ustami, a po przeczytaniu opadając na fotel chyba z dobre pół godziny...

Mam mieszane uczucia ,książka dobra ,temat niby mocno uderzający i oburzający,a jednak brakowało mi tych emocji ,książka też początkowo bardzo się dłuży,natomiast końcówka pochłania bez reszty,tak jakby nagle wszystko zostało nadrobione i dopiero pod koniec skacze adrenalina i można się solidnie nabuzować emocjami.
Dobra,ale nie powala 🤷🏻‍♀️

Mam mieszane uczucia ,książka dobra ,temat niby mocno uderzający i oburzający,a jednak brakowało mi tych emocji ,książka też początkowo bardzo się dłuży,natomiast końcówka pochłania bez reszty,tak jakby nagle wszystko zostało nadrobione i dopiero pod koniec skacze adrenalina i można się solidnie nabuzować emocjami.
Dobra,ale nie powala 🤷🏻‍♀️

temat trudny, bo porwanie czy zaginięcie dziecka to zawsze tragedia dla rodziny, książka doskonale pokazuje te trudne emocje, które temu towarzyszą. Zaskakujący i niespodziewany finał....

temat trudny, bo porwanie czy zaginięcie dziecka to zawsze tragedia dla rodziny, książka doskonale pokazuje te trudne emocje, które temu towarzyszą. Zaskakujący i niespodziewany finał....

Sięgnęłam po tą książkę bo to hiszpański thriller i pod względem detali hiszpańskich (opis Madrytu, Barcelony, architektury i historii) książka była super. Opisy, reakcje bohaterów, tempo i suspens - bardzo dobra. Ale więcej nie będę czytać tego typu książek - o porwaniach dzieci, w ogóle o udziale dzieci w thrillerach, kryminałach itd. Chromolę to. Pół nocy nie mogłam spać analizując prawdopodobieństwo opisanych wydarzeń i wściekając się na chore pomysły autorów.
To już nie na moje matczyne serce.

Sięgnęłam po tą książkę bo to hiszpański thriller i pod względem detali hiszpańskich (opis Madrytu, Barcelony, architektury i historii) książka była super. Opisy, reakcje bohaterów, tempo i suspens - bardzo dobra. Ale więcej nie będę czytać tego typu książek - o porwaniach dzieci, w ogóle o udziale dzieci w thrillerach, kryminałach itd. Chromolę to. Pół nocy nie mogłam spać...

Momentami bardzo mi się dłużyła i zastanawiałam się czy dobrnę do końca historii. Ale po ok 200 stronach przepadłam i jednego wieczoru nie tylko dobrnęłam, ale dobiegłam do ostatniej strony! :-)
Więc..czy warto ją przeczytać? Może w powieści szukasz czegoś innego niż ja, więc książka jeszcze bardziej Ci się spodoba. Dla kogoś nudny banał, dla drugiego świetna, ciekawa książka! :-) Kto wie? Dlatego, powiem tak: zawsze warto. Zawsze warto poczytać i samemu się przekonać czy była to dobra decyzja i dobra opowieść trafiona w nasze serca :-)
Mocne 6/10 za zakończenie.

Momentami bardzo mi się dłużyła i zastanawiałam się czy dobrnę do końca historii. Ale po ok 200 stronach przepadłam i jednego wieczoru nie tylko dobrnęłam, ale dobiegłam do ostatniej strony! :-)
Więc..czy warto ją przeczytać? Może w powieści szukasz czegoś innego niż ja, więc książka jeszcze bardziej Ci się spodoba. Dla kogoś nudny...

Na początku trochę mi się dłużyła, ale z każdą kolejną stroną coraz trudniej było sie oderwać. Tajemnice, intrygi, tragedie najgorsze z możliwych... No i to zaskakujące zakończenie. Ciekawa jestem kolejnych części.

Na początku trochę mi się dłużyła, ale z każdą kolejną stroną coraz trudniej było sie oderwać. Tajemnice, intrygi, tragedie najgorsze z możliwych... No i to zaskakujące zakończenie. Ciekawa jestem kolejnych części.

Nie mój klimat, aczkolwiek zakończenie zaskakujące.

Nie mój klimat, aczkolwiek zakończenie zaskakujące.

Pewnego dnia w centrum handlowym pod Madrytem znika bez śladu czteroletnie dziecko, Kike. Sprawę szybko przejmują najważniejsze media w kraju. Łączą ją z zaginięciem cztery lata wcześniej, w tym samym miejscu, również czteroletniego chłopca, Nocolasa.

Kilka dni później znika następne dziecko. synek reporterki Inez Grau, która zajmowała się zaginięciem Kike. Śledztwo prowadzi nadinspektor Ana Aren, koleżanka dziennikarki. Dochodzenie utknęło w martwym punkcie. Po porywaczu ani chłopcu nie ma śladu.

Tymczasem w mieście zapanowała panika.

Treść bywał nudna i przewidywalna, a fabuła skoncentrowana na metodach i technikach śledczych. Za to zakończenie obfituje w zwroty akcji. Rozwiązania , o których nie pomyśleliśmy.

Pewnego dnia w centrum handlowym pod Madrytem znika bez śladu czteroletnie dziecko, Kike. Sprawę szybko przejmują najważniejsze media w kraju. Łączą ją z zaginięciem cztery lata wcześniej, w tym samym miejscu, również czteroletniego chłopca, Nocolasa.

Kilka dni później znika następne dziecko. synek reporterki Inez Grau, która zajmowała się zaginięciem Kike. Śledztwo...