W tej książce autor snuje historię bohaterów, których losy splatają się w wirze emocji i tajemnic. To opowieść o mężczyźnie, który pragnie zrozumieć swoją partnerkę, a w rzeczywistości odkrywa wiele więcej - o sobie, o miłości, o życiu. To lektura, która nie tylko porusza, ale także inspiruje do refleksji nad relacjami i ludzką egzystencją.
Bohaterowie stworzeni są jak odzwierciedlenie nas samych - pełni sprzeczności, pragnień i tajemnic. Ich emocje są prawdziwe i autentyczne.
Amos Oz izraelski pisarz to artysta, który od lat przedstawia portrety ludzkiej duszy. Jego słowa to melodie, które przenikają nasze serca i pozostają z nami na zawsze.
Dla tych, którzy pragną zgłębić tajniki ludzkiej egzystencji i odkryć piękno literackiej podróży, ta pozycja to niezwykłe doświadczenie, które pozostawi Was zachwyceni i głęboko poruszeni.

W tej książce autor snuje historię bohaterów, których losy splatają się w wirze emocji i tajemnic. To opowieść o mężczyźnie, który pragnie zrozumieć swoją partnerkę, a w rzeczywistości odkrywa wiele więcej - o sobie, o miłości, o życiu. To lektura, która nie tylko porusza, ale także inspiruje do refleksji nad relacjami i ludzką egzystencją.
Bohaterowie stworzeni są jak...

"Poznać kobietę", jak zaznacza tłumacz pod jednym z rozdziałów powieści, w sensie biblijnym, aktualnym do dzisiaj, znaczy kochać ją fizycznie". Zagłębiając się w treść tej niełatwej powieści, której już sam tytuł jest nieco mylący, czytelnik ma niełatwe zadanie, aby znaleźć na jej kartach tytułowy wątek, bowiem powieść opowiada nie tyle o poznawaniu kobiety (kobiet) przez głównego bohatera, ile o próbach podejmowanych przez niego poznania samego siebie, znalezienia odpowiedzi na fundamentalne pytania w rodzaju: kim właściwie jestem, co mam zrobić ze sobą, ze swoim życiem?

Głównym bohaterem tej powieści jest agent izraelskich służb wywiadowczych, który niespodziewanie musi przerwać swoją misję, kiedy w nieszczęśliwym wypadku ginie jego żona. Z tą chwilą decyduje się przejść na wcześniejszą emeryturę i skoncentrować się na bliskich. Opuszcza Tel Awiw i wynajmuje dom z ogrodem w spokojnej, podmiejskiej dzielnicy, do którego przenosi się wraz z nastoletnią córką, matką oraz teściową, gdzie oddaje się błogiemu lenistwu, niemal na siłę wynajdując sobie różne zajęcia, dokonując drobnych napraw czy pielęgnując ogród. Można śmiało powiedzieć, że tak naprawdę wycofuje się z życia. Próbuje odbudować relacje z bliskimi, które mocno zaniedbał w czasie ponad dwudziestu lat służby wywiadowczej, ale także zamierza przeanalizować swoją przeszłość, szukając odpowiedzi na pytanie, dlaczego znalazł się w obecnej, niełatwej sytuacji. Czy mu się to uda, czy będzie umiał zrozumieć i poznać samego siebie, zwłaszcza gdy to on przez całe życie rozszyfrowywał zagadki innych ludzi, teraz zaś sam musi stanąć w obliczu własnych skrzętnie skrywanych tajemnic i kłamstw.

Autor w właściwy sobie mistrzowski sposób wnika w meandry psychiki bohatera, ukazując wewnętrzną ewolucję na tle jego doświadczeń wyniesionych z pracy w tajnych służbach, a także wyrazistych postaci bliskich mu kobiet. Szczerze przyznam, że nie zachwyciła mnie ta powieść, czytało mi się ją dość trudno, w przeciwieństwie do dwóch poprzednich, jak "Opowieść o miłości i mroku" czy "Judasz", które wcale do łatwych powieści nie należą.

"Poznać kobietę", jak zaznacza tłumacz pod jednym z rozdziałów powieści, w sensie biblijnym, aktualnym do dzisiaj, znaczy kochać ją fizycznie". Zagłębiając się w treść tej niełatwej powieści, której już sam tytuł jest nieco mylący, czytelnik ma niełatwe zadanie, aby znaleźć na jej kartach tytułowy wątek, bowiem powieść opowiada nie tyle o poznawaniu kobiety (kobiet) przez...

W mojej opinii, jest to proza wysokich lotów. O skomplikowanym mężczyźnie (już na emeryturze) i ciekawych kobietach jego życia. Powieść mocno psychologizująca. Fabuła ciekawa, nietuzinkowa. Ale, co również bardzo ważne, mamy tu przedni język i życiowe obserwacje - bohater o córce: "Gdy wyrosną jej piersi, myślał, telefon zacznie dzwonić bez przerwy".

W mojej opinii, jest to proza wysokich lotów. O skomplikowanym mężczyźnie (już na emeryturze) i ciekawych kobietach jego życia. Powieść mocno psychologizująca. Fabuła ciekawa, nietuzinkowa. Ale, co również bardzo ważne, mamy tu przedni język i życiowe obserwacje - bohater o córce: "Gdy wyrosną jej piersi, myślał, telefon zacznie dzwonić bez przerwy".

Dobrze się czytało tę książkę - piękny język i w sumie zaskakujący temat bo fabuła sprowadza się do przekazania czytelnikowi, że można odnaleźć przyjemność i sens w codziennych czynnościach . Po latach zaangażowania w życie zawodowe, w oderwaniu od tego codziennego, główny bohater akceptuje zwykłe czynności z zaangażowaniem a nawet entuzjazmem. Zmiana i umiejętność poradzenia sobie z nowym to jest to, co dla mnie w tej książce jest istotne. Ale czy dobry wniosek wysnułam? Bo niby to proste ale jednak niesłychanie trudne - umiejętność przystosowania się.

Dobrze się czytało tę książkę - piękny język i w sumie zaskakujący temat bo fabuła sprowadza się do przekazania czytelnikowi, że można odnaleźć przyjemność i sens w codziennych czynnościach . Po latach zaangażowania w życie zawodowe, w oderwaniu od tego codziennego, główny bohater akceptuje zwykłe czynności z zaangażowaniem a nawet entuzjazmem. Zmiana i umiejętność...

Powieść nierówna, bo momentami wciągająca, a niekiedy nudnawa. Dojrzały styl pisarski i ciekawe przemyślenia, np. "Gdy wyrosną jej piersi, myślał, telefon zacznie dzwonić bez przerwy" (bohater mówi tak o córce) czy "Jeśli całe życie swe oddajesz uświęcaniu życia, to nie jest to życie, a śmierć". Dobre przed snem :)

Powieść nierówna, bo momentami wciągająca, a niekiedy nudnawa. Dojrzały styl pisarski i ciekawe przemyślenia, np. "Gdy wyrosną jej piersi, myślał, telefon zacznie dzwonić bez przerwy" (bohater mówi tak o córce) czy "Jeśli całe życie swe oddajesz uświęcaniu życia, to nie jest to życie, a śmierć". Dobre przed snem :)

Kupiłem Mamie tę książkę na Dzień Kobiet i teraz sam postanowiłem ją przeczytać i zweryfikować jakość prezentu. To moje pierwsze spotkanie z Amosem Ozem i w ogóle z literaturą z Izraela. Historia emerytowanego szpiega, który w dziwnych okolicznościach stracił żonę i został sam z dorastającą córką. Pisarz kreślił przez całą powieść dokładny portret psychologiczny bohatera, zaglądał mu do głowy, zgłębiał myśli, świadomość. Akcja toczyła się spokojnym tempem, było tu sporo egzystencjalizmu i delikatnej melancholii. Struktura nieco przypominała mi powieści Murakamiego. Największą zaletą według mnie był dobry styl i język autora, znamionujący spore umiejętności. To była dobra powieść, za jakiś czas sprawdzę jakiś inny tytuł tego autora.

Kupiłem Mamie tę książkę na Dzień Kobiet i teraz sam postanowiłem ją przeczytać i zweryfikować jakość prezentu. To moje pierwsze spotkanie z Amosem Ozem i w ogóle z literaturą z Izraela. Historia emerytowanego szpiega, który w dziwnych okolicznościach stracił żonę i został sam z dorastającą córką. Pisarz kreślił przez całą powieść dokładny portret psychologiczny bohatera,...

Sam tytuł nie rzuca na kolana i jest dosyć przewrotny, ponieważ wcale tu nie chodzi o poznawanie kobiet(y),chociaż jest ich na kartach powieści sporo i reprezentują kilka pokoleń. Książka jest raczej o tym, jak bohater, aby poznać samego siebie, a właściwie sens własnego istnienia, musi odrzucić znaczną część tego, czego się w życiu, a właściwie w specyficznej pracy zawodowej nauczył. Dobra powieść, momentami nieco "przesymbolizowana".

Sam tytuł nie rzuca na kolana i jest dosyć przewrotny, ponieważ wcale tu nie chodzi o poznawanie kobiet(y),chociaż jest ich na kartach powieści sporo i reprezentują kilka pokoleń. Książka jest raczej o tym, jak bohater, aby poznać samego siebie, a właściwie sens własnego istnienia, musi odrzucić znaczną część tego, czego się w życiu, a właściwie w specyficznej pracy...

Drobiazgowa analiza tego, co z potrafi zrobić z umysłem wykonywany przez lata zawód szpiega. Joel, główny bohater książki, zmuszony przez los do porzucenia swojego dotychczasowego zajęcia, nie jest w stanie wyzwolić się od schematów myślenia i działania stosowanych w pracy dla tajnych służb i bezrefleksyjnie przenosi je do zwykłego życia, które nagle zmuszony jest wieść. W związku z tym często zachowuje się zupełnie nieprzystajaco do sytuacji, żałośnie a nawet głupio, innym razem, świetnie, właśnie tak jak się powinno postąpić. Czytelnik obserwuje to z ciekawością.

Drobiazgowa analiza tego, co z potrafi zrobić z umysłem wykonywany przez lata zawód szpiega. Joel, główny bohater książki, zmuszony przez los do porzucenia swojego dotychczasowego zajęcia, nie jest w stanie wyzwolić się od schematów myślenia i działania stosowanych w pracy dla tajnych służb i bezrefleksyjnie przenosi je do zwykłego życia, które nagle zmuszony jest wieść....

Piękna książka, choć początek czytał mi się trudno. Dopiero po jakimś czasie doceniłem powoli toczącą się narrację, opisy zwykłych, codziennych sytuacji, rozmów w rodzinie, rozważań głównego bohatera. Joel po tragicznej śmierci żony rezygnuje z dalszej pracy w tajnych służbach i próbuje jakoś dalej żyć. Ale przeszłość wraca do niego: we wspomnieniach, namowach byłego szefa do powrotu do służby, w historii córki. Akcja składająca się ze zwyczajnych zdarzeń: pracy przy nowo wynajętym domu, w ogrodzie, łagodzeniu konfliktów w rodzinie i wśród znajomych, kontaktach z sąsiadami, jest w zasadzie pretekstem do pokazania powolnej przemiany Joela, wyjścia ze starych nawyków z pracy, z rozpamiętywania relacji między nim, żoną i córką, z kontrolowania wszystkiego i wszystkich i znalezienia radości w zapomnieniu o sobie.

Piękna książka, choć początek czytał mi się trudno. Dopiero po jakimś czasie doceniłem powoli toczącą się narrację, opisy zwykłych, codziennych sytuacji, rozmów w rodzinie, rozważań głównego bohatera. Joel po tragicznej śmierci żony rezygnuje z dalszej pracy w tajnych służbach i próbuje jakoś dalej żyć. Ale przeszłość wraca do niego: we wspomnieniach, namowach byłego...

Trzecie spotkanie z autorem i myślę, że nie ostatnie. Nadal jestem pod wrażeniem języka jego książek i klimatu, choć muszę przyznać, że "Judasz" bardziej mi się podobał, ale to chyba moja wina, bo zasugerowałam się opisem z okładki i nastawiłam na inną historię.

Trzecie spotkanie z autorem i myślę, że nie ostatnie. Nadal jestem pod wrażeniem języka jego książek i klimatu, choć muszę przyznać, że "Judasz" bardziej mi się podobał, ale to chyba moja wina, bo zasugerowałam się opisem z okładki i nastawiłam na inną historię.