Nie raz, po przeczytaniu jakiegoś reportażu, w głowie rodziły mi się pytania co stało się z jego bohaterami, jak potoczyły się ich losy.
Jacek Hugo-Bader mówi "sprawdzam" i wraca do swoich rozmówców po prawie trzydziestu latach które minęły od publikacji jego tekstów w Gazecie Wyborczej.
Pomysł sam w sobie przedni jednak efekt końcowy odrobinę (a nawet więcej niż odrobinę) mnie rozczarował.

"Audyt" składa się z kilku części które miały tematycznie uporządkować materiał. A opowieści tutaj bez liku. O byłych pracownikach PGR -ów, o osobach skupiających hektary ziemi aby gospodarzyć na niej w sposób nowoczesny, o ulicy Brzeskiej na warszawskiej Pradze i jej malowniczych mieszkańca, o procedurze in vitro i badaniach prenatalnych i można by tak jeszcze chwilę wymieniać.
Grubość książki i ilość reportaży przytłacza. Wiadomo że jedne historie są bardziej inne mniej ciekawe ale niezależnie od tego większość z nich jest po prostu przegadana.
Autor zamiast skupić się na swoich bohaterach niejednokrotnie opisuje własne emocje, przemyślenia, zdarzenia ze swojego życia. To wytrąca czytelnika, traci on wątek, gubi się.
Reporter powinien być niewidoczny, stać z boku, obserwować a w tym przypadku niejednokrotnie osoba Jacka Hugo-Badera wysuwa się na pierwszy plan. Drażniło mnie to. Tak samo jak drażniło mnie wygłaszanie przez autora "prawd objawionych". Nader często pozwalał on sobie na osobiste komentarze typu co wolno, co jest ważna, jak coś powinno wyglądać, co jest dobre a co złe. Aż dziw bierze, bo przecież Jacek Hugo-Bader to człowiek z ogromnym stażem i dorobkiem literackim a tu takie "prywatne wycieczki".

"Audyt" przeczytałam do końca (końcowe rozdziały w mojej ocenie były najciekawsze) ale nie uznam tej lektury za szczególnie udaną. W moim rankingu "reportaż przeczytany w 2018" ta książka plasuje się na końcu.

Nie raz, po przeczytaniu jakiegoś reportażu, w głowie rodziły mi się pytania co stało się z jego bohaterami, jak potoczyły się ich losy.
Jacek Hugo-Bader mówi "sprawdzam" i wraca do swoich rozmówców po prawie trzydziestu latach które minęły od publikacji jego tekstów w Gazecie Wyborczej.
Pomysł sam w sobie przedni jednak efekt końcowy odrobinę (a nawet więcej niż odrobinę)...