Dalsze losy bohaterów, o których autor pisał we wcześniejszych reportażach. Losy przestępców, alkoholików, pracowników PGR-u, bezdomnych i innych, którym życie raczej nie poszczęściło. W związku z tym treść dość ciężka, całość ratuje dobry warsztat. Dzięki temu czyta się bardzo dobrze. Dużym plusem jest powrót do historii sprzed kilkudziesięciu lat. Niestety czytając jednym ciągiem, postaci w niektórych częściach potrafiły mi się mieszać. Ogólnie kawał porządnego reportażu, do czego autor solidnie się przygotował. 

Dalsze losy bohaterów, o których autor pisał we wcześniejszych reportażach. Losy przestępców, alkoholików, pracowników PGR-u, bezdomnych i innych, którym życie raczej nie poszczęściło. W związku z tym treść dość ciężka, całość ratuje dobry warsztat. Dzięki temu czyta się bardzo dobrze. Dużym plusem jest powrót do historii sprzed kilkudziesięciu lat. Niestety czytając jednym...

Hugo-Bader zmysł oraz pióro reporterskie ma wybitne. Czyta się go świetnie nawet nie zgadzając się ze stawianymi tezami- o ile są one popierane ciągiem logicznych przemyśleń, a nie szaloną ideolo. Książka ma sporo plusów, których wymieniał nie będę- po prostu zachęcam do przeczytania. Minusy są dwa:
1. Wstawienie do tej pozycji rozdziału o kompletnie nieudanej (obśmianej nawet przez przyjazne autorowi, gazetowyborczowe kręgi) prowokacji na Marszu Niepodległości w bodaj 2016 roku. Można świętować oczywiście swoje zawodowe wpadki, co kto lubi, ale po co psuć dobrą książkę rozdziałem, który nie ma zupełnie nic wspólnego z jej treścią?
2. Mącenie bardzo interesujących i pouczających historii o początkach in vitro w Polsce nachalnym, obsesyjnym propagowaniem metod pozaustrojowego zapłodnienia z pominięciem wszystkich oczywistych ich minusów.

Niemniej naprawdę polecam, bo to porcja solidnej reporterskiej roboty w pierwotnym jej znaczeniu. Żadne tam metody zza biurka.

Hugo-Bader zmysł oraz pióro reporterskie ma wybitne. Czyta się go świetnie nawet nie zgadzając się ze stawianymi tezami- o ile są one popierane ciągiem logicznych przemyśleń, a nie szaloną ideolo. Książka ma sporo plusów, których wymieniał nie będę- po prostu zachęcam do przeczytania. Minusy są dwa:
1. Wstawienie do tej pozycji rozdziału o kompletnie nieudanej (obśmianej...

Bardzo lubię i cenię pióro Pana Badera, ale w tym wydaniu, nie mogłam się odnaleźć. Może za dużo w "Audycie" smutku, zgorzknienia, patologii, żalu. Za dużo złych emocji. Jest jednak promyk nadziei w postaci ostatniej części w książce. Dla mnie perełka.

Bardzo lubię i cenię pióro Pana Badera, ale w tym wydaniu, nie mogłam się odnaleźć. Może za dużo w "Audycie" smutku, zgorzknienia, patologii, żalu. Za dużo złych emocji. Jest jednak promyk nadziei w postaci ostatniej części w książce. Dla mnie perełka.

Dzienniki kołymskie - godne polecenia. Czytając je chciałam poznać całą twórczość tego autora.
Audyt jednak okazał się pozycją dużo słabszą.
Poruszono w nim bardzo wiele wątków, wplatano wielu nowych bohaterów. Dla mnie ciężka w odbiorze.

Dzienniki kołymskie - godne polecenia. Czytając je chciałam poznać całą twórczość tego autora.
Audyt jednak okazał się pozycją dużo słabszą.
Poruszono w nim bardzo wiele wątków, wplatano wielu nowych bohaterów. Dla mnie ciężka w odbiorze.

5/10 - średnia. Mam wrażenie, że wszystko na czym spocznie oko autora to jedna wielka patologia, ociekająca brudem, korupcją, emigracją, rynsztokiem, recydywą, grypsem i zdychaniem w rzygach. W takich okolicznościach strasznie zdziwiło mnie oburzenie autora na klasyczny już komentarz ministra - ten o kupie kamieni. Jeżeli Polska jest taka jak opisuje ją Hugo-Bader to lepszego dowodu dla podparcia swoich słów minister by nie znalazł...

5/10 - średnia. Mam wrażenie, że wszystko na czym spocznie oko autora to jedna wielka patologia, ociekająca brudem, korupcją, emigracją, rynsztokiem, recydywą, grypsem i zdychaniem w rzygach. W takich okolicznościach strasznie zdziwiło mnie oburzenie autora na klasyczny już komentarz ministra - ten o kupie kamieni. Jeżeli Polska jest taka jak opisuje ją Hugo-Bader to...

przez miesiąc w spacerowym tempie szłam sobie przez zbiór reportaży Hugo-Badera i czytając je czułam się wyjątkowo, bo mogłam zajrzeć w życie innych ludzi bez poczucia, że dokonuję pospolitego aktu tabloidowego wścibstwa czy naruszania intymności cudzych przeżyć

"Audyt" to zbiór historii, których zarzewie znajduje się wśród pierwszych reportaży początkującego w latach 90. autora; to były ważne opowieści, to były opowieści bardzo różne, więc rzeczywiście ich jedyne możliwe uporządkowanie to obecny w książce podział na części pt. "Bandyci" (o bohaterach w konflikcie z prawem); "Wyznawcy" (o mistykach wszelkiego rodzaju i w szerokim sensie tego słowa),"Wsiowi" (o ludziach ze wsi),"Uliczni" (o ludziach z miasta) oraz "Nasiona" (o dzieciach). po 20 latach autor sprawdza, co stało się z ludźmi o których pisał, dopowiada ich losy, dookreśla ich dzieje, w międzyczasie spotykając kolejnych ciekawych ludzi, którzy jakby mimochodem uzupełniają ten pełen nawrotów do przeszłości tom; wszystkich bohaterów łączy jednak to, że są to ludzie, którzy funkcjonują na pewnych marginesach życia społecznego, nie to że się nimi nie interesujemy jako społeczeństwo, po prostu z różnych przyczyn nie patrzymy w ich kierunku, bo to trudne, bo nie wypada, bo nie wiemy, czy wolno patrzeć, bo bywa że wygodniej nie patrzeć, bo czasem trochę strach, a czasem trochę niezręcznie, ale Hugo-Bader idzie, patrzy, rozmawia i zabiera nas ze sobą do tych rozmów, do tych ludzi, do ich żyć ... i teraz czemu to takie ważne i czemu mnie to ujmuje...



po pierwsze podziwiam niesłychanie wyczulone ucho autora do słuchania ludzi - do wysłyszenia i oddania z ich opowieści tego, co najważniejsze, najbardziej uniwersalne i intymne zarazem, reportaże w "Audycie" to są ludzkie losy nie wymagające żadnego komentarza, bo sama relacja o nich, bo przede wszystkim to, jak jest opowiedziana ich historia jest komentarzem, jest dość wymowna, by budzić emocje i refleksje - są to zwyczajnie świetnie napisane reportaże;

po drugie warto podkreślić i zauważyć w "Audycie" renesansowy wręcz w swoich korzeniach humanizm Hugo-Badera, który pisze o swoich bohaterach - niezależnie od tego kim oni są, co zrobili, jakie błędy popełnili i jakie sukcesy odnieśli, jak go potraktowali i czy ma z nimi po drodze czy zupełnie nie - ze spokojną życzliwością, wyrozumiałością i szacunkiem dla każdego z tych ludzi; i być może w reportażach tego autora nie ma wielkiej erudycyjności Kapuścińskiego, błyskotliwych obserwacji Szczygła, czy tego literackiego nerwu Krall, który sprawia, że nie sposób przestać czytać, ale jest pełne spokoju i wrażliwości patrzenie na ludzi, na których być może nikt inny tak nie patrzy; niebezpieczne dzielnice miast, małe zapomniane wioski, ludzie uwikłani w zbrodnie lub tylko we własną bezradność, uporczywi idealiści od spraw przegranych, przeżywający wielkie dramaty i małe rozterki zwykli ludzie - to są obszary, po których porusza się autor "Audytu" i nie sposób oprzeć się wrażeniu, że to są historie bardzo ważne, które także czytelnika uczą życzliwie spoglądać, nie oceniać, rozumieć, zauważać człowieka i jego potrzebę godności nawet kiedy leży na absolutnym dnie i jego prawo do szukania szczęścia, nawet jeśli czyni to nieudolnie; jest w "Audycie" piękno, którego nie umiem dookreślić, bo przecież ten zbiór wcale nie opisuje pięknego świata, pokazuje jednak piękne patrzenie na człowieka i tragizm jego losu, który nagle okazuje się dotyczyć i dotykać absolutnie wszystkich, i to jest potrzebne, to jest istotne

przez miesiąc w spacerowym tempie szłam sobie przez zbiór reportaży Hugo-Badera i czytając je czułam się wyjątkowo, bo mogłam zajrzeć w życie innych ludzi bez poczucia, że dokonuję pospolitego aktu tabloidowego wścibstwa czy naruszania intymności cudzych przeżyć

"Audyt" to zbiór historii, których zarzewie znajduje się wśród pierwszych reportaży początkującego w latach 90....

Niby ciekawe ale jednak nie... tematy podejmowane ciekawe, ale to już kolejna pozycja Badera która mnie rozczarowuje i nudzi. Jego sposób pisania mnie lekko drażni i autorowi do końca nie ufam. Ostatnie moje podejście do Higo-Badera

Niby ciekawe ale jednak nie... tematy podejmowane ciekawe, ale to już kolejna pozycja Badera która mnie rozczarowuje i nudzi. Jego sposób pisania mnie lekko drażni i autorowi do końca nie ufam. Ostatnie moje podejście do Higo-Badera

Brawo dla autora za 26 letnią konsekwencję w reporterskim działaniu!
Aczkolwiek smutny obraz polskiej społeczności na różnych plaszczyznach i dlatego też raport z przeprowadzonego audytu wart jest jak najbardziej przeczytania.

Brawo dla autora za 26 letnią konsekwencję w reporterskim działaniu!
Aczkolwiek smutny obraz polskiej społeczności na różnych plaszczyznach i dlatego też raport z przeprowadzonego audytu wart jest jak najbardziej przeczytania.

Solidny Bader

Solidny Bader

"Audyt" Jacka Hugo-Badera to książka, która zasługuje na szczególne uznanie. Autor z niebywałym uporem i konsekwencją wraca do swoich bohaterów, nie wzbraniając się nawet przed mieszkaniem na ulicy z bezdomnymi.
Bader zadziwia swym zaangażowaniem i determinacją.

Równie interesująca jest unikalna konwencja, gdzie na początku każdego rozdziału pojawiają się informacje o tym, co działo się w Polsce w danym dniu lat 90-tych - temperatura, kurs złotówki, czy nawet miejsce na liście przebojów Trójki. To pozycja, którą warto przeczytać.

"Audyt" Jacka Hugo-Badera to książka, która zasługuje na szczególne uznanie. Autor z niebywałym uporem i konsekwencją wraca do swoich bohaterów, nie wzbraniając się nawet przed mieszkaniem na ulicy z bezdomnymi.
Bader zadziwia swym zaangażowaniem i determinacją.

Równie interesująca jest unikalna konwencja, gdzie na początku każdego rozdziału pojawiają się informacje o...