Wszyscy uważają, że Majka uciekła nad morze. Przecież to nieprawda. Ona była w okolicach Bartoszyc, blisko rosyjskiej granicy i całkiem blisko do wielkich jezior na Mazurach. A książka przenosi pokolenie 60 i 50 latków z powrotem do lat młodzieńczych. Cudowne lata choć to czasy PRL-u.

Wszyscy uważają, że Majka uciekła nad morze. Przecież to nieprawda. Ona była w okolicach Bartoszyc, blisko rosyjskiej granicy i całkiem blisko do wielkich jezior na Mazurach. A książka przenosi pokolenie 60 i 50 latków z powrotem do lat młodzieńczych. Cudowne lata choć to czasy PRL-u.

Przy okazji porządków znalazłem tę książkę - podczytywałem ją kiedyś ukradkiem starszej siostrze. Oczywiście oglądałem również w dzieciństwie serial, który bardzo mi się podobał - chciałem wówczas być taki dorosły i przystojny jak Ariel;-)
Z lekką obawą otworzyłem teraz sfatygowany egzemplarz, ale historia momentalnie mnie wessała. Znów przeniosłem się do małego miasteczka, w którym dzieciaki jeżdżą same nad jezioro i skaczą z wysokiego cypla do wody, milicjant zna na pamięć dzieła Szekspira, a jego rezolutny syn gotuje zupy z własnoręcznie zerwanych grzybów - ech! Zatęskniłem za wakacjami z dzieciństwa.
Oczywiście zaświeciły mi po oczach socjalistyczne realia (troska Skoworna o wykonanie planu, czekanie na decyzję ze wszechmocnego "Zjednoczenia"),ale przede wszystkim uderzyła mnie mnogość wątków:
- pierwsze zauroczenie,
- przyjaźń,
- konsekwencje bycia synem "gliny",
- trudności w zaakceptowaniu nowej partnerki ojca,
- dylemat lojalności (jak być uczciwym wobec ojca, ukrywając uciekinierkę?),
- próby pogodzenia Majki z ojcem,
- relacje z odrzuconą dziewczyną, dobrą koleżanką,
- sprawa fałszywego oskarżenia o korupcję.
Sporo tego w niewielkiej objętościowo książce. Sporo spraw ma na głowie główny bohater, Ariel. Jak chyba każdy nastolatek, kiedyś i teraz:-)

Przy okazji porządków znalazłem tę książkę - podczytywałem ją kiedyś ukradkiem starszej siostrze. Oczywiście oglądałem również w dzieciństwie serial, który bardzo mi się podobał - chciałem wówczas być taki dorosły i przystojny jak Ariel;-)
Z lekką obawą otworzyłem teraz sfatygowany egzemplarz, ale historia momentalnie mnie wessała. Znów przeniosłem się do małego miasteczka,...

Kiedyś oglądałem serial, ale na książkę trafiłem dopiero niedawno. I żałuję, że nie przeczytałem jej ze 25 lat temu, gdy byłem nastolatkiem. Świetna psychologia postaci, wątek towarzyszący (podejrzany o machlojki ojciec kolegi głównego bohatera) i panna Majka — idealistka, dla której wszystko powinno być czarne, lub białe, biorąca się za osąd moralności swojego ojca. A przy okazji wspaniałe opisy życia małego miasteczka.

Kiedyś oglądałem serial, ale na książkę trafiłem dopiero niedawno. I żałuję, że nie przeczytałem jej ze 25 lat temu, gdy byłem nastolatkiem. Świetna psychologia postaci, wątek towarzyszący (podejrzany o machlojki ojciec kolegi głównego bohatera) i panna Majka — idealistka, dla której wszystko powinno być czarne, lub białe, biorąca się za osąd moralności swojego ojca. A przy...

Genialna książka mojej młodości. Każdy chłopak w latach 70tych chciał być na miejscu Ariela

Genialna książka mojej młodości. Każdy chłopak w latach 70tych chciał być na miejscu Ariela

Bardzo fajna powieść młodzieżowa. Dziwne że w czasach szkolnych nie wpadła mi w ręce ;) Miło i i bez zbędnego pośpiechu czytało się powracając myślami wstecz. Polecam

Bardzo fajna powieść młodzieżowa. Dziwne że w czasach szkolnych nie wpadła mi w ręce ;) Miło i i bez zbędnego pośpiechu czytało się powracając myślami wstecz. Polecam

Fragment:

-Ja bym się bardzo chciała zakochać. A Ty?
Nie odpowiedziałem. Leżałem na plecach, licząc gwiazdy, które się pokazały zza chmur. Palce Majki znalazły moją rękę. Czułem ich delikatne ciepło i miękkość.
-Wiem o miłości tylko z lektur. I z wyobraźni. I jeszcze z rozmów z Joanną, ona też ją sobie cudownie wyobraża, ale się boi. Joasia wszystkiego się boi, jest taka śmieszna...
Ariel, chciałbyś się zakochać? We mnie na przykład?
Poczułem dobrze mi znany ogień w uszach szczypiącą suchość w gardle.
- Jeśli musisz kpić... - wymamrotałem.

Fragment:

-Ja bym się bardzo chciała zakochać. A Ty?
Nie odpowiedziałem. Leżałem na plecach, licząc gwiazdy, które się pokazały zza chmur. Palce Majki znalazły moją rękę. Czułem ich delikatne ciepło i miękkość.
-Wiem o miłości tylko z lektur. I z wyobraźni. I jeszcze z rozmów z Joanną, ona też ją sobie cudownie wyobraża, ale się boi. Joasia wszystkiego się boi, jest taka...

Bardzo fajna, czyta sie lekko i szybko. Oczywiscie wpierw byl serial, ktory moim zdaniem jest bardzo rozwklekly, tutaj tego sie nie odczuwa. Jedyne czego mi zabraklo w ksiazce (co dziwne),a bylo w serialu to watek chorej Majki, w ktorym Ariel nawiazuje wiez z lekarka.

Bardzo fajna, czyta sie lekko i szybko. Oczywiscie wpierw byl serial, ktory moim zdaniem jest bardzo rozwklekly, tutaj tego sie nie odczuwa. Jedyne czego mi zabraklo w ksiazce (co dziwne),a bylo w serialu to watek chorej Majki, w ktorym Ariel nawiazuje wiez z lekarka.

Przeczytana kolejny raz po wielu latach nie straciła nic w moich oczach. Polecam,bo ma w sobie to coś.

Przeczytana kolejny raz po wielu latach nie straciła nic w moich oczach. Polecam,bo ma w sobie to coś.

Czasami lubię cofnąć się do czasów swojego dzieciństwa i poczytać luźniejsze lektury z tamtych lat. Mimo że to czasy PRL'u to jakiś urok tkwi w tych książkach dla młodzieży tamtego okresu. Jenak Szaleństwa Majki Skowron nigdy za młodu nie czytałem. Pamiętam tylko serial,z perspektywy czasu już mgliście. A jaka jest książka? Specyficzna, opowiadająca o dorastaniu, młodzieńczych problemach, wyobrażeniach świata...dorastaniu. A wszystko to w małej miejscowości w letnim klimacie. Pozytywna podróż w przeszłość , ale i uniwersalne prawdy na dziś. Polecam

Czasami lubię cofnąć się do czasów swojego dzieciństwa i poczytać luźniejsze lektury z tamtych lat. Mimo że to czasy PRL'u to jakiś urok tkwi w tych książkach dla młodzieży tamtego okresu. Jenak Szaleństwa Majki Skowron nigdy za młodu nie czytałem. Pamiętam tylko serial,z perspektywy czasu już mgliście. A jaka jest książka? Specyficzna, opowiadająca o dorastaniu,...

Powieść młodzieżowa, której akcja toczy się najprawdopodobniej w latach 80. Bardzo się ucieszyłam, gdy przyszło mi przeczytać i zrecenzować tę powieść, ponieważ czytałam ją już raz kilka lat temu. Miło było to powtórzyć i spojrzeć na przedstawioną historię z innej perspektywy.
Autor opowiada historię Hipolita Grobli - dla przyjaciół Ariela - i Lidii Skowron - dla przyjaciół Mai. Ariel spotyka w lesie Maję, która uciekła z domu przez kłótnię ze swoimi tatą. Chłopak zaś nie może pogodzić się z tym, że jego tata się zakochał... Połączyła ich wzajemna pomoc i pierwsze zauroczenie. Razem zaczynają rozumieć sprawy, jakimi rządzi się świat dorosłych. W książce poruszane są różne problemy młodych ludzi, którzy wkraczają w świat dorosłych.
Narracja w powieści jest pierwszoosobowa, z punktu widzenia Ariela. Czyta się przyjemne i łatwo, gdyż powieść jest napisana łatwym w odbiorze językiem. Niektórych może zaskoczyć potoczne słownictwo, które teraz jest rzadko spotykane. Warto również zwrócić uwagę na to, jacy byli młodzi ludzie kiedyś, a jacy są teraz. Niby tacy sami, a jednak odmienni i z innymi priorytetami. Za każdym razem, gdy czytam tę książkę, patrzę na nią trochę inaczej. Jestem pewna, że gdy za kilka lat znów ją przeczytam, również skłoni mnie do refleksji. Polecam powieść z całego serca nastolatkom, by zrozumiały punkt widzenia dorosłych, i dorosłym, by pamiętali, że czasem my też możemy mieć rację.

Julia

Więcej naszych recenzji znajdziecie na blogu: http://library1gim.blogspot.com/

Powieść młodzieżowa, której akcja toczy się najprawdopodobniej w latach 80. Bardzo się ucieszyłam, gdy przyszło mi przeczytać i zrecenzować tę powieść, ponieważ czytałam ją już raz kilka lat temu. Miło było to powtórzyć i spojrzeć na przedstawioną historię z innej perspektywy.
Autor opowiada historię Hipolita Grobli - dla przyjaciół Ariela - i Lidii Skowron - dla...