Jak rozprawić się z grzechami dzieciństwa kiedy od dawna jest już za późno by cokolwiek zmienić?

Eddie "Munster" Adams i jego paczka znajomych - Gruby Gav, Hoppo, Mickey Metal i rudowłosa Nicky są na pozór zwyczajnymi dziećmi. Robią niewinne żarty, dokuczają sobie nawzajem, ale przede wszystkim poświęcają sobie czas i uwagę. Jak większość dzieciaków w tego typu historiach są nad wyraz ciekawskie i pewne siebie, ale co warto zauważyć autorka zdołała zachować w nich pewien dziecięcy urok i naiwność. W wielu książkach, w których to właśnie dzieci grają pierwsze skrzypce - jak chociażby u Kinga młodzi bohaterowie są zupełnie nierealistyczni, przerysowani i zbyt dojrzali - zupełnie jakby psychikę wraz z całym bagażem doświadczeń dorosłego człowieka przenieść do ciała 12-latka. Taka historia - nawet jeśli bawi i wciąga, to jednak drażni jakimś nieuchwytnym brakiem, niedociągnięciem. C. J. Tudor wykreowała swoich nastoletnich bohaterów w sposób bardzo realistyczny i godny uznania.

Narracja w utworze prowadzona jest dwutorowo - z jednej strony mamy teraźniejszość - rok 2016 i dorosłego już Eda Adamsa, natomiast wielokrotne retrospekcje prowadzą nas aż do roku 1986, a więc czasów kiedy normalne, spokojne życie miasteczka i jego mieszkańców nagle przewróciło się do góry nogami. Kiedy grupa młodych przyjaciół postanawia porozumiewać się ze sobą szyfrem zakodowanym w rysowanych na podjazdach i chodnikach znakach, nic nie wskazuje na to, że niewinna zabawa obróci się przeciwko nim, że zbudzą do życia tajemniczego Kredziarza. Pewnego dnia rysunki wskazują drogę do odkrycia straszliwej zbrodni.

W lesie odnaleziono rozczłonkowane zwłoki młodej dziewczyny, a fakt, że ktoś z miejsca zbrodni zabrał jej głowę nadaje temu makabrycznemu czynowi pewną dozę tajemniczości. Co z tym wydarzeniem ma wspólnego tragiczny wypadek w wesołym miasteczku, pojawienie się w mieście tajemniczego albinosa, rysunki kredą i kolejny w tak krótkim czasie i zupełnie nieprzypadkowy zgon nastolatka?

Kredziarz to historia o dziecięcych sekretach, przyjaźni, dorastaniu, niewypowiedzianych pragnieniach, głęboko skrywanych urazach, wyobraźni i mroku czającym się w ludzkiej psychice. O urazach z dzieciństwa, które wpływają na przyszłe życie i proces dojrzewania, o tajemnicach, które po latach wypływają na powierzchnię, o zbrodniach i o tajemniczych meandrach ludzkich losów. O potędze dziecięcej wyobraźni, o odwadze, ale i o rzeczach z którymi młody umysł nie potrafi sobie poradzić, które odtrąca w głąb podświadomości, gdzie pozostają uśpione i czekają na odpowiednią okazję, aby wystrzelić ze zdwojoną siłą.

To co może spodobać się w Kredziarzu to także szereg nawiązań do amerykańskiej popkultury i unikatowego klimatu rodem z lat 80, a więc czegoś co szeroka widownia doceniła w popularnym Netflixowskim Stranger Things. I chociaż w sieci pojawiają się już pierwsze komentarze porównujące książkę C. J. Tudor do tego słynnego już serialu, to sama poza wcześniej wspomnianą klimatyczną otoczką z roku 1986 oraz wyłaniającą się na pierwszy plan grupą młodych przyjaciół, nie dostrzegam innych podobieństw. Co oczywiście w niczym nie ujmuje Kredziarzowi, a raczej podnosi jego wartość jako dzieła oryginalnego i świeżego.

Jedyne czego zabrakło mi w tej publikacji to głębsze pochylenie się nad psychiką głównego bohatera. Dojrzały mężczyzna od dziecka noszący w sobie mroczny sekret, nieco przytłoczony osobowością matki, wciąż dręczony chorobą ojca, nie potrafiący ułożyć sobie normalnego życia, rodziny - prawdopodobnie przez wydarzenie które spotkało go w dzieciństwie, wciąż otoczony śmiercią; dlaczego wybrał taką ścieżkę kariery (co przez pryzmat wydarzeń zdaje się być nieprawdopodobne), czy jego przedziwne skłonności wynikały z choroby, a może były skutkiem przeżytych traum? I jak w tym świetle odebrać jego postawę i właściwie - cały utwór?

Kredziarz to książka nad którą można nieco pogłówkować. Pewne niedopowiedzenia zmuszają czytelnika, aby sam zinterpretował niektóre fakty i wydarzenia, co znów otwiera kolejne furtki i alternatywne rozwiązania. Zawsze pojawi się jakieś "a co jeśli...", które zmienia sposób odbioru lektury i patrzenia na bohaterów.

W zależności od Twojej wyobraźni i czytelniczej wrażliwości Kredziarz może być jedynie chwilową rozrywką lub fascynującą podróżą w głąb ludzkiej psychiki, skomplikowanej człowieczej natury i dorastania w cieniu niezabliźnionych ran. W obu wypadkach gwarantuję, że będziesz się bawić wyśmienicie.

Jak rozprawić się z grzechami dzieciństwa kiedy od dawna jest już za późno by cokolwiek zmienić?

Eddie "Munster" Adams i jego paczka znajomych - Gruby Gav, Hoppo, Mickey Metal i rudowłosa Nicky są na pozór zwyczajnymi dziećmi. Robią niewinne żarty, dokuczają sobie nawzajem, ale przede wszystkim poświęcają sobie czas i uwagę. Jak większość dzieciaków w tego typu historiach...