„Burzowe Kocię” Mai Lidii Kossakowskiej, Fabryka Słów 2019, audiobook Legimi
1. Dlaczego?
Kontynuuję przeglądanie katalogu Legimi od końca (dział poświęcony Fantastyce).
2. I jak?
Będzie krótko. To ładna historia będąca mixem motywów znanych z innych książek, ale to nie przeszkadza. Póki jest kot. Ładnie przeplatają się dwa światy i jak zawsze dobrze jest posłuchać o tym, jak ktoś dostaje drugą szansę. Zwierzęta są tu o wiele ciekawsze od ludzi, budzą sympatię i współczucie. Pamięta ktoś Eja? To dzięki niemu dobrnęła do końca słynnej mrocznej historii. Kossakowska tworzy tu równie ciekawych zwierzęcych bohaterów. Warto posłuchać.
3. Dokąd mnie to prowadzi?
Pójdę i zapytam kota.

„Burzowe Kocię” Mai Lidii Kossakowskiej, Fabryka Słów 2019, audiobook Legimi
1. Dlaczego?
Kontynuuję przeglądanie katalogu Legimi od końca (dział poświęcony Fantastyce).
2. I jak?
Będzie krótko. To ładna historia będąca mixem motywów znanych z innych książek, ale to nie przeszkadza. Póki jest kot. Ładnie przeplatają się dwa światy i jak zawsze dobrze jest posłuchać o...

Trzecia opowieść najbardziej przypadła mi do gustu z trzech dotychczas przeczytanych , jednak to i tak nie jest ta jakość do której się przyzwyczaiłem czytając twórczość Pani Mai. Jest to historia żołnierza powracającego do zdrowia po pobycie w niewoli , który przenosi się do alternatywnego świata przepełnionego nadnaturalnymi zjawiskami i postaciami.

Trzecia opowieść najbardziej przypadła mi do gustu z trzech dotychczas przeczytanych , jednak to i tak nie jest ta jakość do której się przyzwyczaiłem czytając twórczość Pani Mai. Jest to historia żołnierza powracającego do zdrowia po pobycie w niewoli , który przenosi się do alternatywnego świata przepełnionego nadnaturalnymi zjawiskami i postaciami.

Meh. Tym razem mieszanka Niekończącej się opowieści, Alicji w krainie czarów i Władcy Pierścieni. Zamiast królika - mamy kociaka, ważną misję w baśni, wysnutej przez schorowany umysł weterana, przeplataną z retrospekcjami z misji w Iraku. Początek jeszcze niezły, ale generalnie bez dobrego zakończenia (w znaczeniu bezpośrednim i oceniając jako rozwój historii).

Meh. Tym razem mieszanka Niekończącej się opowieści, Alicji w krainie czarów i Władcy Pierścieni. Zamiast królika - mamy kociaka, ważną misję w baśni, wysnutej przez schorowany umysł weterana, przeplataną z retrospekcjami z misji w Iraku. Początek jeszcze niezły, ale generalnie bez dobrego zakończenia (w znaczeniu bezpośrednim i oceniając jako rozwój historii).

Opowiadanie trochę inne z tego zbioru Upiór Południa od pozostałych. Nie ma od razu uwypuklenia warunków pogodowych jako części wspólnej wszystkich opowiadań z tego zbioru.
Historia z tego opowiadania zaczyna się jak Troy Harlows leży w szpitalu jako żołnierz okaleczony w czasie wojny. O bohaterze wiemy tyle, że ma siostrę Janice o skrajnie lewicowych poglądach oraz byłą narzeczoną Lizzie. Ona zrywa zaręczyny przez to, że Troy jest wojskowym i nie ma dla niej czasu, ale już znalazła idealne zastępstwo dla Troya tj. z cyklu „Kochanie ja musiałam” – ogromny minus tego opowiadania jak dla mnie. Następnie kot Burzowe Kocię wpada do szpitala i ma dla Troya pewne zadanie. Zadanie: pokonać zło w Krainie Opodal. Zło to Idr. Troy pierwsze co robi to odmawia zadania jednakże Burzowe Kocię przypomina Troyowi o pewnej przysiędze, którą złożył będąc pod wpływem chwili, a kot bierze go ewidentnie na emocje.
Motyw: tylko ty jesteś jedyny, wybrańcem który posiada wolną wolę i może dokonać wyboru, który ocali świat … nudne jak flaki z olejem jeśli chodzi o opowiadania. Jakby to była pełnoprawna powieść z o wiele bardziej rozbudowanym światem niż w tym opowiadaniu, to bym inaczej na to patrzył. Przygody w Krainie Opodal przemieszane z retrospekcją tortur wojenny, których jest poddawany Troy.
Moja ocena jest taka: zasłużone 1/10 owszem wspomnienie o Lizzie też dało do myślenia, jednakże konstrukcja świata w tym opowiadaniu i jego motyw było zbyt za małe i przede wszystkim nudne. Strasznie się wynudziłem, a czytam beletrystykę dla rozrywki. To nie znaczy, że akcja ma być w stylu amerykańskich filmów akcji tj. ciągłe na********* się tylko np. rozbudowany świat lub inne zabiegi fabularne aby mnie to zaciekawiło, przykuło moją uwagę [i nie chodzi o roznegliżowane panie … ja nie jestem SIMPem tj. Somebody who Idolizes Mediocre P**** (Ktoś, kto idealizuje przeciętną kobietę)].
Ja się cieszę, że mam to opowiadanie za sobą. O ile „Czerń” była na granicy postawienia jej oceny 6/10, a „Pamięć Umarłych” to przeciętne 5/10. To „Burzowe Kocię” na ten moment jest jedno z najsłabszych opowiadań w tym zbiorze. Wiem, że Maja Lidia Kossakowska pisała powieści fantastyki, które mi się podobały chociażby Takeshi tom 1. Nie wiem co będzie w ostatnim opowiadaniu „Upiora Południa” tj. Czas Mgieł.

Opowiadanie trochę inne z tego zbioru Upiór Południa od pozostałych. Nie ma od razu uwypuklenia warunków pogodowych jako części wspólnej wszystkich opowiadań z tego zbioru.
Historia z tego opowiadania zaczyna się jak Troy Harlows leży w szpitalu jako żołnierz okaleczony w czasie wojny. O bohaterze wiemy tyle, że ma siostrę Janice o skrajnie lewicowych poglądach oraz byłą...

Ten tom cyklu "Upiór Południa" podobał mi się znacznie bardziej niż "Pamięć umarłych". Jest tu więcej elementów charakterystycznych dla twórczości Mai Lidii Kossakowskiej. Główny bohater też bardzie przypominał mi bohaterów jej pozostałych powieści. I oczywiście jest też kot, a właściwie Kocię. Burzowe. Tylko czemu to zakończenie takie smutne?

Ten tom cyklu "Upiór Południa" podobał mi się znacznie bardziej niż "Pamięć umarłych". Jest tu więcej elementów charakterystycznych dla twórczości Mai Lidii Kossakowskiej. Główny bohater też bardzie przypominał mi bohaterów jej pozostałych powieści. I oczywiście jest też kot, a właściwie Kocię. Burzowe. Tylko czemu to zakończenie takie smutne?

Wszystkie 4tomiki z serii Upiór Południa mają u mnie 10/10. To jedne z najfajniejszych książek jakie czytałam mimo że nie przepadam zazwyczaj za krwawymi opisami. Uwielbiam tą króciutką serię

Wszystkie 4tomiki z serii Upiór Południa mają u mnie 10/10. To jedne z najfajniejszych książek jakie czytałam mimo że nie przepadam zazwyczaj za krwawymi opisami. Uwielbiam tą króciutką serię

Była całkiem, ok.

Była całkiem, ok.

Rozczarowanie i zaskoczenie, tak to dobre słowa. Po dwóch tomach grozy i makazbry nagle dostajemy... jakiś miszmasz "Alicji..." i "Czarownika z krainy Oz".

Sama historia nie jest zła, choć główny bohater cały czas mnie irytował, ale naprawdę spodziewałem się znacznie więcej i właściwie czegoś zupełnie innego.

Rozczarowanie i zaskoczenie, tak to dobre słowa. Po dwóch tomach grozy i makazbry nagle dostajemy... jakiś miszmasz "Alicji..." i "Czarownika z krainy Oz".

Sama historia nie jest zła, choć główny bohater cały czas mnie irytował, ale naprawdę spodziewałem się znacznie więcej i właściwie czegoś zupełnie innego.

W stosunku do poprzedniej, rewelacja!
I w niej objawia się kunszt Kossakowskiej. Istoty, wszelki wynaturzone zło. To właśnie coś za co uwielbiam jej książki ;)
Kraina Opodal, Burzowe Kocię, Idr, Lamia i inne istoty są opisane jak zawsze wręcz po mistrzowsku, a do tego graficy z wydawnictwa Fabryki Słów spisali się znakomicie.
Od początku książka mnie wciągnęła więc każda przerwa w obowiązkach była poświęcona na przeczytanie "kawałka" książki ;)
Z całą stanowczością polecam! :)

W stosunku do poprzedniej, rewelacja!
I w niej objawia się kunszt Kossakowskiej. Istoty, wszelki wynaturzone zło. To właśnie coś za co uwielbiam jej książki ;)
Kraina Opodal, Burzowe Kocię, Idr, Lamia i inne istoty są opisane jak zawsze wręcz po mistrzowsku, a do tego graficy z wydawnictwa Fabryki Słów spisali się znakomicie.
Od początku książka mnie wciągnęła więc...

Trzymała mnie przy sobie dość mocno. Za to dodatkowa gwiazdka. I za to, że naprawdę szybko się czyta. Ale całościowo - przeciętnie. I zbyt oczywiste zakończenie jak dla mnie.

Trzymała mnie przy sobie dość mocno. Za to dodatkowa gwiazdka. I za to, że naprawdę szybko się czyta. Ale całościowo - przeciętnie. I zbyt oczywiste zakończenie jak dla mnie.