Dopiero przy lekturze „Ekspozycji” Mroza uzmysłowiłam sobie, że Ludluma traktuję na równi z Andersenem, a jego twórczość wkładam miedzy bajki. Ale to tak na marginesie, przy omawianiu wiarygodności przygód pana Forsta. Trochę to chwilami mało wiarygodne, ale skoro amerykańskiej powieści sensacyjnej nie analizuje zbyt szczegółowo, dam sobie spokój i z rodzimą twórczością. Powieść czytałam na jednym wydechu, bez dłuższych przestojów, bo ciekawość była zbyt silna. Akcja pędzi od początku do końca, nawet i tam nie wyhamowuje. Śledztwo ma wielki rozmach, w większości składny i logiczny, może chwilami zbyt hollywoodzki, ale książka jako rozrywka sprawdza się w całości. Początkowo irytowali mnie główni bohaterowie, potem to wrażenie gdzieś się zatarło i sympatyzowałam parą detektyw- dziennikarka. Zakończeń tego typu nie lubię, gdy nie do końca wiadomo, o co chodzi, rozumiem to jednak jako zabieg reklamujący kolejny tom. Jak napisałam, dla mnie powieść była bardzo ciekawa, przeczytana na wydechu, stąd 8 gwiazdek.

Dopiero przy lekturze „Ekspozycji” Mroza uzmysłowiłam sobie, że Ludluma traktuję na równi z Andersenem, a jego twórczość wkładam miedzy bajki. Ale to tak na marginesie, przy omawianiu wiarygodności przygód pana Forsta. Trochę to chwilami mało wiarygodne, ale skoro amerykańskiej powieści sensacyjnej nie analizuje zbyt szczegółowo, dam sobie spokój i z rodzimą twórczością....