Nie był to gniot, ale też chemii nie było.
Można.

Nie był to gniot, ale też chemii nie było.
Można.

Historia mieszkańców Lipowa wciągnęła mnie już od samego początku. Wartka akcja, podawanie nowych wskazówek dotyczących tego, kto jest mordercą oraz kto prowadzi słynnego bloga "nasze-lipowo" tylko podsycało mój apetyt. Sposób w jakim został napisany "Motylek" sprawił, że trudno było oderwać się od książki i aż chciało się pochłaniać kolejne rozdziały bez przerwy. Ciekawe postacie i ich różnorakie problemy powodowały, że czytelnik mógł czuć się jakby przebywał w Lipowie i doświadczał tego razem z bohaterami książki.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Katarzyny Puzyńskiej i już wiem, że nie ostatnie. Sam cykl "Lipowo" zawiera 15 tomów, a ja dopiero jestem na 1, a co z pozostałymi książkami autorki? Czeka mnie uczta czytelnicza. Mam tylko nadzieję, że będzie udana :)

Historia mieszkańców Lipowa wciągnęła mnie już od samego początku. Wartka akcja, podawanie nowych wskazówek dotyczących tego, kto jest mordercą oraz kto prowadzi słynnego bloga "nasze-lipowo" tylko podsycało mój apetyt. Sposób w jakim został napisany "Motylek" sprawił, że trudno było oderwać się od książki i aż chciało się pochłaniać kolejne rozdziały bez przerwy. Ciekawe...

O jakże to się dobrze czytało! Daję 9 tylko dlatego, że było kilka infantylnych wątków, i gdyby się ich pozbyć, to już by było mistrzostwo. Wahałam się, czy dać 10 gwiazdek, ale postanowiłam to sobie zostawić, może przyszłe części zasłużą? Bo ja się właśnie dowiedziałam, że jest aż 15 części (póki co). Już wrzucam na półkę kolejny tom, absolutnie! Moje pierwsze spotkanie z autorką, bardzo udane. Cieszy mnie dodatkowo to, że jest to platynowa blondynka, ma sporo tatuaży, się ubiera na czarno, słucha mocnej muzyki i gustuje w ramoneskach. Tak wiele nas łączy, że aż się milej czyta i milej się wysoko ocenia.

Książkę poleciła mi mama (której to znowu poleciła koleżanka czytająca tylko kryminały),jej się ona podobała, co dla mnie było turborekomendacją, bo mama kryminałów nie czyta, mamine wybory literackie są z reguły nader ambitne.

Nie mam jakiegoś wielkiego doświadczenia w kryminałach, się jednak okazuje, że co ostatnio jakieś czytam to bardzo mi się podobają, więc chyba zostanę przy gatunku. Zdecydowanie zostanę, mimo opasłych tomów, te książki się wciąga. Puzyńska pisze tak, że czytelnik się wcale nie chce odrywać. Mogłabym to przeczytać za jednym razem, a tak to mi zeszło dwa razy, bo miałam przerwę, na życie towarzyskie, że tak powiem, haha.

Intryga jest tu tak prowadzona, że się zmienia zdanie 666 razy na temat tego kto zabił, nowe wątki wchodzą w międzyczasie, się łączą, o matko, mimo tego, że było ich tak dużo, nie mam poczucia przesytu. Trochę jak bardzo dobry serial, chcę, żeby się teraz wszystkie wątki jakoś rozwikłały, dlatego muszę sięgnąć po kolejne tomy. To nie są nawet wątki kryminalne, ale jakieś fabularne, romantyczne, socjologiczne wręcz. Bardzo mi się te opowieści podobają, czuję sympatię do mieszkańców, do tych ich historii. Jasne, są tu też Janusze Tracze rodem z Plebanii, ale o to właśnie autorce chodziło. Nie może być wszystko piękne, bo nie byłoby prawdziwe. Jestem ciekawa, jakie przywary wyjdą z niektórych bohaterów, bo jest ich kilku, których mam wrażenie pominięto, ale mam przeczucie, że coś im się stanie albo to oni komuś coś staną w kolejnych częściach.

Wątków romansowych jak dla mnie za mało, życzyłabym sobie więcej. Nie jestem fanką romansów, wręcz lekko gardzę, bo to głównie szmirka literacka, ale jednak miłość i seks to bardzo ważne aspekty mojego życia i literacko też bym ich chciała doświadczać w scenerii zwykłego życia, a taka przecież zostaje nam podana w Lipowie.

Nie przepadam za starszymi postaciami z książki, nie lubię takiego dziadziusiowego przedstawiania ludzi w określonym wieku, tutaj było ich kilka. Oczywiście gotują, się troszczą o innych, wpychają im jedzenie i inne takie banialuki. Mierzi mnie taka maniera.

Bohaterów mamy co nie miara, jak ktoś nam się wydaje, że będzie tym głównym, to sru, jednak nie jest. Normalnie polska "Gra o tron". Niemniej, jedna bohaterka ma zwierzęta i trochę za dużo tych opisów. Kocham zwierzęta, ale dorosła babka tak serio gada do psa i konia? No niezbyt, nie wydaje mi się. Trochę za dużo tych koniarskich opisów mi się też widziało.

Jedną scenkę aż sobie obfociłam - policjantka się skapnęła, że jej stanął zegarek i mówi, że go lubi, bo jest niezawodny. No to ten. Jak niezawodny, jak właśnie zawiódł, bo stanął?

Niemniej, książka sztos, polecam każdemu, można się totalnie przenieść do Lipowa, odpocząć, czy tam wyżyć się, co kto chce, ale na pewno zmienić na chwilę swoje otoczenie bez wychodzenia z domu. Czyli generalnie mój ulubiony sposób, koło giereczek, huehue.

Dowiedziałam się, że to był debiut Puzyńskiej. No, doprawdy doskonały.

Wyzwanie czytelnicze LC kwiecień 2024: Przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce

O jakże to się dobrze czytało! Daję 9 tylko dlatego, że było kilka infantylnych wątków, i gdyby się ich pozbyć, to już by było mistrzostwo. Wahałam się, czy dać 10 gwiazdek, ale postanowiłam to sobie zostawić, może przyszłe części zasłużą? Bo ja się właśnie dowiedziałam, że jest aż 15 części (póki co). Już wrzucam na półkę kolejny tom, absolutnie! Moje pierwsze spotkanie z...

Język książki niezbyt porywający. Co chwilę czytamy co zrobił "młodszy aspirant Daniel Podgórski", albo "komisarz Klementyna Kopp". Dziwaczność pani komisarz Klementyny grubo przesadzona - ciężko się ją znosi.
Fabuła ciekawa, choć jak dla mnie za wiele wątków. Zakończenie nieoczywiste.
Porównanie do Agathy Christie zdecydowanie nietrafione - zupełnie inna liga.

Język książki niezbyt porywający. Co chwilę czytamy co zrobił "młodszy aspirant Daniel Podgórski", albo "komisarz Klementyna Kopp". Dziwaczność pani komisarz Klementyny grubo przesadzona - ciężko się ją znosi.
Fabuła ciekawa, choć jak dla mnie za wiele wątków. Zakończenie nieoczywiste.
Porównanie do Agathy Christie zdecydowanie nietrafione - zupełnie inna...

Męcząca, ale jednocześnie byłam bardzo ciekawa co się wydarzy, więc nie umiałam jej odłożyć. Ciekawie i bardzo starannie napisani bohaterowie, ukazane problemy, które realnie są dużym problemem. Podobało mi się, że czytelnik poznał w sumie każdego mieszkańca wsi, a także (chyba?) perspektywę każdej osoby. Dzięki temu mogliśmy się dowiedzieć jak inni traktują danego bohatera czy jakąś sytuację. Mimo wszystko uważam, że książka mogłaby być krótsza. Niektóre wątki były zbędne, ale gdy poznałam zakończenie to pomyślałam, że autorka po prostu chciała sprawić, że zachowanie kilku postaci będzie podejrzane, aby pozbyć się oczywistego dowodu na to, kto tak naprawdę jest mordercą. Zakończenie mnie nie porwało, miało sens, ale było wręcz stereotypowe. Gdyby nie to, że ta postać pojawiała się stosunkowo rzadko, to pewnie wszystko byłoby oczywiste. Niemniej uważam, że była to fajna lektura, chętnie przeczytam inne książki autorki.

Męcząca, ale jednocześnie byłam bardzo ciekawa co się wydarzy, więc nie umiałam jej odłożyć. Ciekawie i bardzo starannie napisani bohaterowie, ukazane problemy, które realnie są dużym problemem. Podobało mi się, że czytelnik poznał w sumie każdego mieszkańca wsi, a także (chyba?) perspektywę każdej osoby. Dzięki temu mogliśmy się dowiedzieć jak inni traktują danego bohatera...

Wspaniała lektura. Trzymała w napięciu.

Wspaniała lektura. Trzymała w napięciu.

No cóż jak dla mnie za długa tym bardziej w środkowym segmencie, przez co bardzo długo nie potrafiła się w pełni wciągnąć w opowieść. Ale rozumiem, że jest to pierwszy tom serii i w następnych tomach już mam nadzieje pójdzie trochę żwawiej. Samo zakończenie ciekawe, końcówka dobrze trzyma w napięciu, całość oceniłam bym wyżej gdyby nie właśnie, to że w środkowym segmencie kręciliśmy się w koło (chyba, że to zabieg autorki, żebyśmy wczuli się w bohaterów gdy sprawa nie idzie do przodu 😅)
Ostatecznie dzięki końcówce mocne 3 i napewno sięgnę po kolejny tom może nie zaraz ale na pewno wrócę do tej serii.

No cóż jak dla mnie za długa tym bardziej w środkowym segmencie, przez co bardzo długo nie potrafiła się w pełni wciągnąć w opowieść. Ale rozumiem, że jest to pierwszy tom serii i w następnych tomach już mam nadzieje pójdzie trochę żwawiej. Samo zakończenie ciekawe, końcówka dobrze trzyma w napięciu, całość oceniłam bym wyżej gdyby nie właśnie, to że w środkowym segmencie...

Mała wioska, bohaterowie ze swoimi problemami i ciekawa fabuła, która wciąga tak, że trudno się oderwać. To moje pierwsze i bardzo udane spotkanie z twórczością pani Puzyńskiej. Z pewnością zatrzymam się na dłużej przy tej pisarce i sięgnę po jej następne kryminały.

Mała wioska, bohaterowie ze swoimi problemami i ciekawa fabuła, która wciąga tak, że trudno się oderwać. To moje pierwsze i bardzo udane spotkanie z twórczością pani Puzyńskiej. Z pewnością zatrzymam się na dłużej przy tej pisarce i sięgnę po jej następne kryminały.

Świetny klimat małego miasta, angażująca zagadka kryminalna, fajny styl pisania dzięki czemu czytało mi się błyskawicznie. Na pewno sięgnę po kolejne tomy z serii Lipowo.

Świetny klimat małego miasta, angażująca zagadka kryminalna, fajny styl pisania dzięki czemu czytało mi się błyskawicznie. Na pewno sięgnę po kolejne tomy z serii Lipowo.

Książkę czyta się bardzo szybko. Mała miejscowość robiła dobry klimat powieści. Bohaterowie, każdy zna każdego, każdy ma inną historię do opowiedzenia. Fabuła troszkę zawiła, zakończenie zaskakujące. 😉
Bardzo polubiłam policjantów z Lipowa, zwłaszcza Daniela - wg mnie najlepiej wykreowana postać.
Komisarz Klementyna Kopp to porażka. Nie polubiłam jej - na plus jest jej wygląd i charakter, jej oryginalność. Dialogi w jej wykonaniu to istna katastrofa: "Stop. Czekaj", "Spoko. Ale!..." powtarzające się niemal w każdym dialogu działały mi na nerwy. (Czasami odleglosc od jednego "stop" do drugiego to była 1 strona). Niby to drobnostka, ale od połowy książki, odkąd się pojawiła to drażniły mnie jej wypowiedzi.

Książkę czyta się bardzo szybko. Mała miejscowość robiła dobry klimat powieści. Bohaterowie, każdy zna każdego, każdy ma inną historię do opowiedzenia. Fabuła troszkę zawiła, zakończenie zaskakujące. 😉
Bardzo polubiłam policjantów z Lipowa, zwłaszcza Daniela - wg mnie najlepiej wykreowana postać.
Komisarz Klementyna Kopp to porażka. Nie polubiłam jej - na plus jest jej...