Sięgając po książkę Andreasa Grubera pod tytułem 48 spodziewałem się dostać dobry thriller. Zachęcająco wypadł opis z tyłu okładki, który mnie zainteresował i fajna okładka jaką została opatrzona powieść sprawiła, że chciałem przeczytać. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i dlatego były obawy oraz nadzieje przy sięgnięciu po nią.
Młoda monachijska policjantka Sabine Nemez szuka motywu okrutnego zabójstwa nie tylko ze względów służbowych, ale również prywatnych, bo ofiara była jej matką. Rozpoczyna się gra, w której swoje reguły dyktuje morderca dając osobom szansę uratowania porwanych osób. Muszą w ciągu czterdziestu ośmiu godzin odgadnąć przyczynę. Do wszystkiego włącza się przysłany holender Maarten S. Sneijder mający pomóc w śledztwie.
Historia prowadzona jest dwutorowo. Początkowo dostałem przyzwoity początek historii, gdzie ambitna i dobra policjantka zostaje przydzielona do morderstwa nie wiedząc, że wraz z nim wszystko ulegnie zmianie po usłyszeniu kim jest ofiara. Śledztwo jakie zaczyna prowadzić okazuje się niebezpieczną grą z mordercą, który nie cofnie się przed niczym. Później wychodzą nowe fakty i ofiar ciągle przybywa z biegiem prowadzonej opowieści. Poznajemy nie tylko Nemez gnaną poznaniem prawdy na temat zbrodni, ale również pojawia się arogancki i niezwykły śledczy w osobie Maarten S. Sneijder mający swoje dziwactwa. Żeby odkryć motywy i sprawcę będą musieli współpracować ze sobą co juz jest sporym wyczynem na początek znajomości. Z drugiej strony możemy poznać wydarzenia dużo wcześniejsze powodujące ukazanie podczas sesji psychologicznej zmian zachodzących dotyczącej stosowaniu różnych metod podczas ich trwania. Retrospekcje przybliżają do poznania pewnych szczegółów mają to do siebie, że można łatwo przedobrzyć i odkryć wszystkie karty za wcześnie. Autor skupia się na przedstawieniu terapii dotyczącej jednej osoby. Zrobił to na tyle ciekawie, ze pojawiły się podczas czytania strach i lekki niepokój w przypadku poznawania nowych szczegółów prowadzonej sesji. Pojawia się później napięcie trzymające czytelnika w swoich szponach. Wrażenie jakby coś miało się stać cały czas jest obecne. Przenikanie się obu wątków prowadzi do poznania pomału pewnych elementów historii, które później zostały połączone ze sobą. Początkowo dostajemy całkiem dobrą historie o psychopatycznym mordercy wciągającym innych w swoją chorą grę. Nie brakuje w niej mylenia i podsuwania fałszywych tropów mających na celu przeszkodzenie w poznaniu prawdy za szybko. Dlatego zgadnąć o co chodzi jest trudniej i nawet poznanie z czego czerpał inspiracje morderca prowadzi do czegoś innego niż oczekiwałem. Zaskakującego i mrocznego za razem.
Książka ma dwójkę bohaterów. Sabine Nemez to policjantka wytrwała i potrafiąca wyciągać wnioski. Po tragedii jaka ją spotkała chce poznać prawdę i schwytać morderce. Jej sylwetkę autor nakreślił pod względem psychologicznym bardzo dobrze i jej zachowanie nie przeszkadzało mi podczas czytania. Twarda i potrafiąca sobie dać radę, ale sympatyczna postać, którą można polubić. Następnym bohaterem jest Maarten S. Sneijder. Na początku arogancji i traktujący wszystkich z góry. Dlatego początkowo nie przypadł mi do gustu, lecz po bliższym poznaniu i zmianie swojego zachowania później na bardziej przystępne stał się również ciekawa postacią. Wzbudził moją sympatie i jego metody śledcze może są trochę dziwne, ale dające rezultaty. Czarny charakter jest przebiegłym mordercą, wzbudzający strach swoim zachowaniem i zatraconym w swojej psychozie. Bez sumienia, brutalny jak potrzeba i nieobliczalny. Gotowy na wszystko, aby tylko prowadzić swoją grę. Pozostałe postacie drugoplanowe i dalsze zostały nakreślone dobrze i mające jakąś role do odegrania w całej historii jaką przewidział dla nich autor. Nie znajdziemy tutaj płaskich bohaterów, którymi nie można się zainteresować. Występującym tutaj postacią poświęcono czas, żeby byli dobrze nakreśleni. Relacje łączące poszczególnych bohaterów były przedstawione świetnie i nieraz pojawiały się w nich emocje. Same dialogi wypadły przyzwoicie i nie przeszkadzały.
Książka posiada wartką akcje poprowadzoną w szybkim tempie, gdzie wiele dzieje się. Wydarzenia toczą się w szybkim tempie i nie zwalniają ani na chwilę. Dlatego nudzić się nie będziemy podczas czytania. Historia można powiedzieć jakich wiele. Psychopatyczny morderca wciąga swoje ofiary w niebezpieczna grę, gdzie w dwa dni trzeba odgadnąć przyczynę porwania. Nic bardziej mylnego i dostałem ciekawą historie. Autorowi udała się sztuka wprowadzenia kilku twistów mających za pewne zaskoczyć czytającego i tak stało się w moim przypadku. Gdy sądziłem podczas czytania, ze wszystko jest już jasne jeśli chodzi o prowadzenie historii. Pojawiały się powiązania lub wychodziły na światło dzienne różne informacje powodujące zaskoczenie i pojawienie się nowego kierunku w jakim będzie się toczyć historia. Spodobało mi się sięgnięcie do tematu psychoanalizy i prowadzenia sesji psychologicznych do samej opowieści, która wniosła swoją obecnością wiele. Ukazanie dobrej strony dotyczącej pomocy i w tym przypadku pewnych gróźb związanych z prowadzeniem terapii wobec nieobliczalnego pacjenta. Sam wątek śledztwa początkowo wypadł przyzwoicie, ale czym dalej czytałem zaciekawił mnie bardzo i tylko czasami miałem wrażenie, ze coś za łatwo wszystko idzie z odnajdywaniem ofiar i odgadywaniem śladów. Książka 48 to thriller łączący kryminał, powieść psychologiczną i obyczajową w jednym. Każdy z elementów z jakich zbudowana została historia został dopasowany i nic mi nie zgrzytało podczas czytania. Znalazłem oprócz właśnie fałszywych tropów pojawiające się poszlaki i ślady zbierane przez policjantów próbujących poskładać informacje w całość. Stanowiąca próbę odkrycia przyczynę postępowania, motywy i sprawcę. Występuje również dawka makabry przy opisach ofiar sprawcy i jego zachowanie bywa przerażające. Wszystko opisane zostało ze szczegółami z naciskiem na psychologiczny aspekt ukazania nieobliczalności i inteligencji psychopatycznego mordercy mający wzbudzić strach podczas czytania. Gra jaką toczy z policją robi się coraz bardziej niebezpieczna i wywołuje niepokój. Pościg za nim bywa dramatyczny i nacechowany emocjami w drugiej części książki, bo za wszelką cenę chcą go powstrzymać. Tło obyczajowe jakie pojawia się tutaj jest interesujące i dzięki temu wychodzą kolejne tajemnice skrywane przez bohaterów. Wszystko zaczyna się niewinnie, ale później nie brakuje odkrywania kolejnych sekretów, powiązań i relacji. Samo zakończenie zaserwowane nam przez autora jest mocne, pojawia się w nim dramatyczne sceny i spodobało mi się. Na takie właśnie liczyłem i konfrontacja z mordercą wypada świetnie.
Na książkę 48 zwróciłem uwagę wcześniej za sprawą przeczytanych opinii i ciekawemu opisowi. Chciałem sam przekonać się co może wyjść spod pióra nie znanego mi autora i jaki thriller dostanę. Mroczny i zaskakujący czy tylko dobry. W przypadku tej powieści mogę powiedzieć, ze nie zawiodłem się. Miałem pewne oczekiwania wobec niej i pewne obawy, bo to pierwsze moje spotkanie z nim. Dlatego podchodziłem z rezerwą do niej podczas czytania. Pomimo tego dostałem bardzo dobry thriller trzymający w napięciu i niezwykle wciągający. Wartko poprowadzony z kilkoma zwrotami akcji i ciekawą historią. Jestem zadowolony z przeczytania, bo szybko się czyta i przyjemnie. Miło spędziłem przy niej czas i nie żałuje sięgnięcia po nią. Książka 48 to porządny thriller i napisany przystępnym stylem. Chętnie zapoznam się z innymi jego książkami jeśli będę miał taką możliwość lub zostaną wydane u nas nowe jego powieści.

Sięgając po książkę Andreasa Grubera pod tytułem 48 spodziewałem się dostać dobry thriller. Zachęcająco wypadł opis z tyłu okładki, który mnie zainteresował i fajna okładka jaką została opatrzona powieść sprawiła, że chciałem przeczytać. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i dlatego były obawy oraz nadzieje przy sięgnięciu po nią.
Młoda monachijska ...