Hmm... tak naprawdę to myślę, że w kwestii kłamcy skłamałabym mówiąc badziew, wbrew wielu, wielu złym opiniom o nim, i jego zagmatwanej fabule, to wciąż jest napisana w świetnym stylu, błyskotliwa powieść. Kto wszak osądzi czy szklanka jest do połowy pełna czy pusta? Nie ukrywam że mój sentyment do kłamcy wypływa z mojej odwiecznej miłości do Jakuba Ćwieka, jego potocznego, momentami grubiańskiego języka, zabawnych spostrzeżeń i błyskotliwych dialogów. Niegdyś, gdy zachwycałam się jeszcze pozycjami takimi jak genialne opowiadanie Krew na ich rękach, na tej liście była jeszcze dopracowana, przemyślana fabuła. Do czasu aż nadziałam się na kłamcę, z jego niestety beznadziejną poplątaną akcją, którą momentami ciężko w ogóle zrozumieć... Autor zapożycza niemal wszystkie motywy z innych wierzeń tudzież mitologi i miesza niezliczone konwencje w trudny do przetrawienia sposób, no bo jak tu się połapać kiedy np. z oblężenia skandynawskiego raju przenosimy się nagle w opętany przez starożytne egipskie bóstwa hotel, w którym na dodatek na swoje nieszczęście znajdują się młodzi następcy tronu... Jedynym spoiwem tej pokręconej i niewiarygodnej historii jest Loki, tu w, moim zdaniem dość groteskowej roli, płatnego zabójcy. ,,Eee...że co?" oto na co wysilił się mój mózg po przetrawieniu tej informacji, jak zapewne podejrzewam inne sfatygowane mózgi czytelników którzy znają choć podstawy skandynawskiej mitologii. Świat przedstawiony to pozbawiony ładu i składu miks miejsc w świecie współczesnym w których starodawni bogowie walczą o przeżycie skutecznie tępieni i zabijani przez chrześcijańskie anioły... czy już samo to nie brzmi bez sensu? Pomimo tych wszystkich zastrzeżeń względem fabuły jest to moim zdaniem ciągle świetnie napisana, zabawna i bynajmniej nie nudna powieść, jak zresztą wszystko co wychodzi spod ręki mistrza Ćwieka;) i polecam ją każdemu żądnemu wrażeń fanowi fantasy. Nie jest to może jakaś krwista, starannie obmyślona fantastyka, ale na pewno oryginalna i bardzo interesująca.

Hmm... tak naprawdę to myślę, że w kwestii kłamcy skłamałabym mówiąc badziew, wbrew wielu, wielu złym opiniom o nim, i jego zagmatwanej fabule, to wciąż jest napisana w świetnym stylu, błyskotliwa powieść. Kto wszak osądzi czy szklanka jest do połowy pełna czy pusta? Nie ukrywam że mój sentyment do kłamcy wypływa z mojej odwiecznej miłości do Jakuba Ćwieka, jego potocznego,...